Delen:
10 School Shooters over waarom ze het deden
Het is moeilijk om de golf van massa-schietpartijen die de wereld de laatste tijd hebben vastgehouden met elkaar te verzoenen. Massamoord is te ver buiten wat we kunnen begrijpen. Voor de meesten van ons is het zo ondenkbaar dat het onmenselijk lijkt, net als iets dat geen enkele persoon met een brein en een lichaam als het onze ooit zou kunnen doen.
We zijn zo wanhopig om het te begrijpen dat we met elke vorm van uitleg komen die we ons kunnen omdraaien. Misschien is het de schuld van de media, we denken - of pesten, of wapenwetten, of videogames, of tv.
Maar de moordenaars hebben niet geprobeerd te verbergen waarom ze dat deden. Voor bijna elk bloedbad hebben de schutters ons precies verteld wat ze dachten. Ze hebben manifesten geschreven die ons laten zien wat er gebeurt in hun gebroken geest. Ze hebben de verwrongen logica uiteengezet die hen ertoe bracht te doden.
Ze hebben ons hun antwoorden gegeven, op hun eigen verwrongen manier. Maar wees gewaarschuwd: dit zijn de gedachten van gestoorde geesten, en de antwoorden zijn nooit zo eenvoudig als we willen dat ze zijn.
10 Elliot Rodger
"Ik zal mijn wraak nemen tegen de mensheid", beloofde de 22-jarige Elliot Rodger in een video die hij in 2014 naar YouTube had geüpload, kort voordat hij een UC Santa Barbara-studentenhuis binnenliep en zes mensen afslachtte voordat hij zelfmoord pleegde.
"Ik ben 22 jaar oud en nog steeds een maagd," klaagde Rodger. "Ik heb in eenzaamheid moeten rotten. Het is niet eerlijk. "Zijn bloedbad, zei hij, was iets dat de wereld verdiende" alleen voor de misdaad van een beter leven dan ik. "
Ondanks al zijn klagen, had Rodger echter niet bepaald een laag zelfbeeld. Hij noemde zichzelf 'de perfecte man' en 'de allerhoogste heer', en beloofde dat hij nadat hij was gedood, zou zien dat hij 'de echte alfamannetje' was. Hij had een waanidee dat 'een god' was in vergelijking met de rest van de mensheid, en na het bloedbad, geloofde hij, zou de wereld hem zien zoals hij zichzelf zag.
Zijn doodsstrijd kwam niet alleen door zelfhaat. Hij had grootheidswaanzin en toen de wereld zijn narcisme niet beantwoordde, zag hij het als hun fout, niet die van hem. Vrouwen, zo verklaarde hij, zouden niet "het recht moeten hebben om te kiezen met wie ze willen paren en broeden", omdat ze door niet te kiezen voor hem, niet de juiste keuze konden maken.
In een massaal manifest van 141 pagina's detailleerde hij zijn visie van een "ideale wereld": een waarin vrouwen geen rechten hadden en de menselijke geslachtsdrift uitgewist was. "Als ik het niet kan krijgen," waarschuwde Rodger, "zal ik er alles aan doen om het te vernietigen."
9 Eric Harris
"Iemand moet zeggen:" Wat dachten ze? " "Eric Harris schreef in zijn dagboek, dagen voordat hij en zijn vriend Dylan Klebold de Columbine High School binnenliepen en 13 mensen doodden. "Dit is wat ik denk. Ik heb een doel om zoveel mogelijk te vernietigen. "
Harris zag zichzelf als een verlicht persoon omdat hij de irrelevantie van het leven zag. "Mensen zullen dingen zeggen als: 'O, het was zo tragisch', 'voorspelde hij. "Denk je dat dat slecht is? Alleen omdat je mama en papa je vertelden dat bloed en geweld slecht zijn, denk je dat het een wet van de natuur is? '
Hij zag zijn bloedbad als een daad van natuurlijke selectie. "Iedereen moet op de proef worden gesteld", schreef hij, "zie wie kan overleven in een omgeving die alleen maar slim en met militaire vaardigheden werkt." Degenen die de conventionele waarden niet in vraag stelden, waren volgens hem "helemaal ongeschikt voor wat dan ook. Vooral het leven. "
Zijn tijdschriften, zo gelooft de FBI, onthullen een 'superioriteitscomplex van messianistische rang'. Hij zag zichzelf als boven de mensheid, als een engel des doods gestuurd om te beslissen wie het verdiende om te leven en te sterven.
Harris achtte het weinig waard om te leven. "De meerderheid van het publiek begrijpt mijn motieven niet eens," schreef hij. "Ze zullen zeggen:" Ah, hij is gek, hij is gek, ach, ik vraag me af of de Bulls hebben gewonnen. " ”
8 Dylan Klebold
Terwijl Harris zijn dagboek vulde met woedende veroordelingen van de mensheid, zat het dagboek van Dylan Klebold vol met gedichten en een diep verlangen naar een of andere vorm van menselijke connectie.
"De wereld is de grootste straf: het leven," schreef Klebold in zijn dagboek. Hij had zichzelf gesneden om de pijn te verdrijven die hij beschuldigde van zijn onvermogen om een vaste vriendin te krijgen. Voor Klebold was liefde de enige weg naar een zinvol leven. In een kort gedicht schreef hij: "De echte grote persoon bereikt alleen geluk als hij zijn zielsverwant heeft ontmoet."
Voor alles waar hij naar verlangde, was Klebold zichzelf niet als een mens. Hij mijmerde in zijn dagboek over wanneer hij "werd bedekt door deze entiteit" die zijn lichaam had overgenomen. In andere vermeldingen noemde hij zichzelf 'een niet-mens' of een 'god'. Hij was, geloofde hij, 'de God van verdriet'.
Hij en Harris, zei Klebold, werden 'uit onszelf en elkaar verwekt'. De rest van de mensheid waren 'zombies', verzonden als 'een test om te zien of onze liefde echt was'.
'Tijd om te sterven, tijd om vrij te zijn', schreef Klebold, dagen voor het bloedbad. "Tijd om lief te hebben."
7 Brenda Spencer
"Ik hou niet van maandagen."
Dat was de enige verklaring die de 16-jarige Brenda Spencer gaf. In 1979 richtte ze een geweer op in haar huis in San Diego en opende het vuur op de basisschool aan de overkant van de straat, verwondde acht kinderen en een officier en doodde twee volwassenen. Toen een verslaggever vroeg waarom, zei ze echter alleen dat ze niet van maandagen hield en dat ze zich verveelde."Dit wordt de dag levendig."
Het eeltige en totale gebrek aan spijt in haar antwoord maakte de uitdrukking een cultureel fenomeen en wat weinig anders ze zei tijdens de aanval, hielp niemand begrijpen. Toen ze zich overgaf aan de politie, vertelde ze hen dat het neerschieten van kinderen "was als het fotograferen van eenden in een vijver" en dat ze "ze graag zag kronkelen nadat ze waren geraakt".
Maar ondanks het losse gezicht dat Spencer tijdens haar acties droeg, lijken de dingen die ze zei voordat ze begon te fotograferen, erop te wijzen dat er meer was dat haar naar dat moment leidde dan alleen verveling. Het pistool dat ze had gebruikt, was haar door haar vader gegeven en ze had het als een hint genomen. "Ik vroeg om een radio en hij kocht een pistool voor me," zei Spencer. "Ik had het gevoel dat hij wilde dat ik mezelf zou doden."
Spencer, die fantasieën had beschreven om een sluipschutter te worden voor haar vrienden en familie, vertelde haar vrienden dat ze het cadeau voor iets anders ging gebruiken. Voordat ze begon met fotograferen, vertelde ze haar vrienden dat ze een ander motief had. Bekijk het nieuws, vertelde ze hen - omdat ze 'iets groots zou gaan doen om op tv te komen'.
6 Evan Ramsey
"Wat ik wilde," vertelde Evan Ramsey een journalist, jaren nadat hij in 1997 naar Bethel Regional High School in Alaksa liep en twee van zijn klasgenoten neerschoot met een 12-gauge jachtgeweer, "was om mensen ertoe te brengen me met rust te laten."
Ramsey bracht het grootste deel van zijn jeugd door in pleeggezinnen, waarvan de meesten, in zijn woorden, "behoorlijk beledigend" waren. Zijn moeder was een binge-drinker en zijn eerste pleegvader had hem geslagen met een bungee-koord.
Het duurde jaren voordat hij bij een moeder inwoonde die goed voor hem zorgde. Toch worstelde Ramsey met pesten op school, en nadat hij het zijn pleegmoeder had verteld, besloot hij er iets aan te doen. Ze zei hem om "het volwassen en volwassene te doen en alle pestincidenten aan de directeur te melden", vertelde Ramsey aan een verslaggever, voordat hij zijn schouders ophaalde en eraan toevoegde: "Leken niet te werken."
"Ik besloot dat ik iets moest doen om voor mezelf op te komen," zei Ramsey. "Ik koos om te doden."
5 Caleb Sharpe
"Ik heb altijd geweten dat je de school zou gaan fotograferen", zei Sam Strahan, een van de klasgenoten van Caleb Sharpe, in 2017 toen hij de 15-jarige Sharpe zag lopen naar de Freeman High School in Rockford, Washington, met een halfautomatisch geweer. Het was het laatste wat Strahan zou zeggen voordat Sharpe hem vermoordde en drie andere studenten verwondde.
Sharpe vertelde de politie dat hij Strahan had gedood "om iedereen een lesje te leren over wat er gebeurt als je anderen intimideert." Vóór zijn bloedbad had hij "moord" geschreven op foto's van 26 studenten in zijn jaarboek die hij had gepland om te mikken.
De mensen die hem kennen, zijn echter niet overtuigd. 'We wisten dat hij niet werd gepest,' zei een van Sharpe's klasgenoten. In plaats daarvan was het probleem van Sharpe een psychische aandoening. Hij had al een schoolbegeleider gezien over zijn gevaarlijke gedachten, en hij had notities doorgegeven die waarschuwden dat hij van plan was om mensen pijn te doen. Sam Strahan was niet de enige die dit zag aankomen.
Sommige dingen die Sharpe in zijn schrift schreef vóór het bloedbad onthullen de diepten van zijn waanzin. Net als Dylan Klebold schreef hij enkele van zijn aantekeningen alsof hij een andere entiteit was die in het lichaam van een jonge jongen woonde.
"Ik ben degene die het verdiende om te leven, maar ik heb Caleb nog steeds nodig tot ik al die ... kinderen dood," schreef Caleb, blijkbaar in de veronderstelling dat hij bezeten was door iets anders. "Dan zal Kaleb uiteindelijk sterven terwijl ik verder leef."
4 Luke Woodham
"1 oktober 1997, zal de geschiedenis ingaan als de dag dat ik terug vocht", schreef de 16-jarige Luke Woodham voordat hij zijn moeder vermoordde met een slagersmes en het vuur opende in Pearl High School in Mississippi. "Ik vermoord omdat mensen zoals ik elke dag mishandeld worden. Ik doe dit om de samenleving te laten zien - druk op ons en we zullen terugdringen. "
Hij had zijn hele leven gepest door klasgenoten en beschimpt door zijn moeder, zei hij, en was het zat om 'Johnny-voetballer de glorie te zien'. Hij begon in verschillende kringen te kruipen en voegde zich bij een kliek van zelfbenoemde Satanisten die zijn gewelddadige neigingen aanmoedigde en, volgens Woodham, hem hielp het bloedbad te plannen. Om zich klaar te maken om te doden, verpletterde Woodham het hoofd van zijn hond en stak het in brand.
Het is echter moeilijk te zeggen hoeveel van wat Woodham zegt waar is. Volgens de politie had Luke 'psychotische verwerking' en 'de werkelijkheid verkeerd geïnterpreteerd'. Hij beweerde dat zijn vriend Grant Boyette hem had gedood, maar hij zei ook dat hij 'demonen' had gezien die hem tot moord hadden aangezet.
'Hij zei dat ik mijn moeder moest vermoorden,' zei Woodham tegen de politie. Woodham maakte geen bezwaar. Zijn moeder, zo beweerde hij, was een van de mensen die hem hadden "mishandeld". "Ze heeft nooit van me gehouden. Ik heb altijd gezegd dat ik niets zou zijn, dat ik dik en lui was. '
Even later brak Woodham in tranen uit en vertelde een heel ander verhaal. "Ik hield van mijn moeder," zei hij. "Ik weet dat ze me vergeeft."
3 Elizabeth Bush
"Er was een diep deel van me dat net ontplofte," zei de achtste-rangschikking die Elizabeth Bush zei nadat ze haar schoolcafetaria in 2001 binnenliep en haar beste vriend, Kimberly Marchese, neerschoot. "Ik ben normaal niet zo."
Bush beweerde dat ze gepest was door haar klasgenoten op de bisschoppelijke middelbare school Neuman Junior in Pennsylvania. 'Ze zouden me gewoon een idioot noemen, dom, dik, lelijk, wat dan ook,' zei ze. "Een van de incidenten was dat ik van school naar huis liep en dat er vijf of zes kinderen achter me zaten en ze begonnen met stenen naar me te gooien ... Ze waren gewoon een beetje aan het lachen en ik weet niet waarom ze dit deden, maar ze blaften naar me. ”
In een vlaag van depressie begon Bush zichzelf te snijden. Het was een geheim dat ze alleen aan Kimberly Marchese openbaarde. Maar al snel was Bush overmand door een paranoïde gevoel dat Marchese aan anderen had verteld. Ze vloekte wraak en zei: "Ik wilde dat ze mijn pijn kende."
Maar de Marchese, die de aanval overleefde, denkt dat alles wat Bush beschreef gebeurde in haar hoofd. Bush, zei ze, "was mentaal niet in de beste gezondheid." Ze had Marchese verteld dat ze "in staat was om met God te praten".
Ondanks de strijd die Bush zich had voorgesteld, drong Marchese erop aan na de schietpartij: "Ik heb Elizabeth Bush ongeveer een week of twee niet gesproken, en er was geen enkel argument voor de schietpartij."
Dit, naar Marchese, was gewoon een van de uitbarstingen van haar vriend. "Ik weet dat ze soms dingen zegt en dan zal ze er spijt van krijgen," zei Marchese. "Ik denk dat dat precies is wat haar tijdens de opnames is overkomen."
2 Jaylen Fryberg
"Ik moest dit doen", schreef Jaylen Fryberg in 2014 in zijn laatste sms-bericht aan zijn familie. Even later zou hij zijn school in Marysville, Washington, binnen lopen, vier van zijn klasgenoten vermoorden en zelfmoord plegen.
Hij vroeg zijn familie om zich te verontschuldigen bij de ouders van zijn vrienden voor wat hij ging doen, door te zeggen dat hij zijn "bemanning" nodig had om met hem mee te gaan. "Ik had [mijn] rit nodig of stierf aan de andere kant met mij."
Een breuk maakte hem af. Dagen voor het bloedbad maakte Frybergs vriendin het uit met hem. Als vergelding begon hij haar te bombarderen met teksten waarin hij beloofde dat hij zichzelf zou doden en probeerde haar daarvoor de schuld te geven. 'Ga niet naar mijn begrafenis toe', sms'te Fryberg haar. "Ik heb de datum ingesteld. Hopelijk betreur je het niet om met mij te praten. '
In zijn laatste boodschap vertelde hij zijn ouders dat hij van hen hield maar dat hij 'niet gelukkig' was. Voor hem was zijn bloedbad niets meer dan een reis naar de andere kant van het bestaan. Hij wilde gewoon zeker weten dat zijn vrienden bij hem waren. Hij vermoordde vier mensen en raakte nog een gewond omdat hij in zijn woorden zei: "Ik wilde niet alleen gaan."
1 Cho Seung-Hui
"Je hebt me dit laten doen", zei Cho Seung-Hui in een manifest dat hij op MSNBC stuurde op de dag van het bloedbad van Virginia Tech. Hij maakte zich op voor een slachting die 32 mensen zou doden en 23 meer zou verwonden. Het zou een van de ergste schietpartijen op scholen in de geschiedenis zijn.
"Oh, het geluk dat ik had kunnen hebben, vermengd met jullie hedonisten, gerekend als één van jullie," schreef Cho in zijn ongebreideld, grensverleggend onzinnig manifest, "als je maar niet de levende ziel van mij was."
Hij beschuldigde de samenleving van "het verkrachten van mijn ziel" en "het plegen van emotionele sodomie", hoewel hij nooit precies uitgelegd heeft wat dat betekende. Maar ten dele was hij woedend over mensen die hij 'Afstammelingen van Satan vermomde als toegewijde christenen' noemde.
Hij zag zichzelf als de Messias. "Net als Mozes, spreidde ik de zee en leidde mijn volk [...] naar eeuwige vrijheid", zei hij. Hij noemde Eric Harris en Dylan Klebold 'martelaren', mensen die hun leven hadden opgeofferd om de maatschappij te laten lijden, en huiverig beloofden dat zijn bloedbad 'het voorbeeld van de eeuw zou zijn voor mijn kinderen om te volgen'.
Ondanks al zijn Godcomplexen, beschouwden de mensen die Cho kenden hem echter als zielig. Een leraar noemde hem de "eenzaamste persoon die ik ooit in mijn leven heb ontmoet." In het werk dat hij had ingeleverd, kon er een aanwijzing zijn geweest voor wat hem zo maakte. Hij had spel na spel geschreven, allemaal ongeveer hetzelfde: jonge jongens werden misbruikt door pedofielen.
Mark Oliver levert regelmatig bijdragen aan Listverse. Zijn schrijven verschijnt ook op een aantal andere sites, waaronder StarWipe van The Onion en Cracked.com. Zijn website wordt regelmatig bijgewerkt met alles wat hij schrijft.