Delen:
10 liefdesverhalen die een einde maakten aan moord
Dan McCafferty heeft ooit gezegd dat liefde pijn doet. Nou, dat is een beetje een understatement. Liefde kan doden. In de loop van de geschiedenis hebben verworpen Romeo's en gekwelde Juliets te maken gehad met hartzeer door lichamen vol lood te vullen en lijken achter te laten in hun kielzog.
10 De moord op Gaston Calmette
Parijs is "De stad van de liefde", maar waar je ook bent amour, je zult vast wel een moord vinden. Neem bijvoorbeeld het verhaal van Henriette Raynouard. In 1911 trouwde de Franse socialite met Joseph Caillaux, een carrière-politicus en beruchte Casanova die zijn eerste vrouw had gedumpt voor de mooie Henriette nadat hij premier was geworden.
Als lid van de Radical Party in het centrum links, maakte Joseph een flink aantal vijanden dankzij zijn pro-Duitse beleid, maar zelfs nadat hij in 1912 zijn ambt verliet, bleef hij een invloedrijke figuur. Dat ging niet goed met Gaston Calmette, de uitgever van Le Figaro en een van de grootste critici van Caillaux. Overtuigd Joseph was een bedreiging voor Frankrijk, Calmette was van plan zijn reputatie te vernietigen.
In 1914 choqueerde Calmette Parijs door een liefdesbrief te publiceren tussen Joseph en zijn eerste meesteres, Berthe Gueydan. Met het privé-leven van Caillaux wordt Henriette nerveus. Tijdens hun overspelige affaire hadden zij en Jozef verschillende brieven uitgewisseld en volgens geruchten in de stad was Calmette van plan die ook te publiceren. Mede om haar man te beschermen en deels om haar geheimen te beschermen, besloot Henriette de krantenredacteur een bezoek te brengen.
Op 16 maart 1914 ging Henriette het kantoor van Calmette binnen met een sjaal die beide handen verborgen hield. Terwijl ze naar binnen liep, daagde ze de journalist uit met: 'Weet je waarom ik ben gekomen?' Toen antwoordde Calmette met: 'Helemaal niet, mevrouw.' Toen raakte Henriette een Browning-automaat uit haar handwarmer en schudde Calmette zes keer in de maag. Terwijl agenten haar omringden, verklaarde Henriette brutaal: "Raak me niet aan! Ik ben een dame!"
Tijdens de sensationele proef speelde Henriette het stereotype dat vrouwen worden beheerst door emoties. Ze sprenkelde haar getuigenis met verwijzingen naar het onbewuste en het zenuwstelsel. Geleid door haar argument, duurde de mannelijke jury minder dan een uur om een oordeel te vellen over niet schuldig. Aangehaald, ging Henriette kunst studeren en een boek schrijven voor haar dood in 1943.
9 De koning van de bootleggers
George Remus was een manusje-van-alles. Eerst, als apotheker en later als advocaat, besloot Remus dat het tijd was voor een andere loopbaanwijziging toen het Congres in 1919 de Volstead-wet uitvaardigde. Hij verhuisde naar Cincinnati en begon - met zijn apothekerslicentie om whisky voor medicinale doeleinden te bestellen - een miljoen dollar opstartende onderneming.
Remus was een grote spender en bouwde zelf een landhuis, compleet met zwembad, paardenstal en honkbalveld. Hij gooide weelderige feesten waar hij horloges en auto's met diamanten bezet. Sterker nog, sommigen vermoeden dat deze "King of the Bootleggers" Jay Gatsby van F. Scott Fitzgerald inspireerde. En, net als Gatsby, had Remus een speciale dame in het oog, een vrouw genaamd Imogene Holmes. Verlegen, verliet Remus zijn eerste vrouw. Al snel voerden hij en zijn nieuwe bruid een van de grootste alcoholrijken in de VS.
Toen Remus uiteindelijk werd gearresteerd in 1924, gaf hij Imogene volmacht over zijn illegale onderneming. Dat was zijn eerste fout. Zijn tweede verhaal was gevangene Frank Dodge dat Imogene de leiding had over al zijn geld. Dodge was eigenlijk een geheime FBI-agent en toen hij uit de gevangenis stapte, maakte hij aansluiting bij mevrouw Remus. De twee verkochten alles wat de bootlegger bezat en vertrokken met al zijn deeg.
Het is duidelijk dat Remus niet al te blij was toen hij uit de gevangenis kwam. Hij werd nog bozer toen Imogene de scheiding aanvroeg, probeerde hem te laten deporteren en probeerde hem te laten meppen. Dingen ontploften uiteindelijk op 6 oktober 1927, de dag waarop hun scheidingsdocumenten moesten worden afgerond. Toen Imogene het gerechtsgebouw verliet, beval de gangster zijn chauffeur om de taxi van Imogene van de weg te forceren. Haar auto liep naar Eden Park. Toen ze uit het wrak stapte, stak Remus een geweer in haar buik en vuurde.
Tijdens de daaropvolgende rechtszaak trad Remus op als zijn eigen advocaat en beweerde dat hij tijdelijk gestoord was. Verrassend genoeg kocht de jury het en vond hij hem niet schuldig. Hij werd echter voor zes maanden naar een psychiatrische inrichting gebracht. Toen hij uitstapte, bracht hij de rest van zijn leven door met proberen zijn fortuin te herwinnen, maar stierf in 1952 als een arme man, nog steeds in de overtuiging dat hij "goed had gedaan" door zijn vrouw te vermoorden.
8 De Internet Chat Room Murder
Thomas Montgomery was een 47-jarige getrouwde man uit New Hampshire met twee kinderen. Hij vertelde niets van dat aan 'Talhotblond', de 18-jarige die hij ontmoette in een Pogo-chatroom. In plaats daarvan zei hij dat hij een tiener was van de oorlog in de oorlog in Irak, genaamd Tommy, en de twee kwamen er bovenop. "Talhotblond", ook bekend als "Jessi", begon geschenken van erotische foto's van zichzelf te verzenden.
Montgomery bloeit op de aandacht en cybersex, pochte over zijn heldendaden aan vrienden, maar alles viel uiteen toen zijn vrouw erachter kwam. Ze stuurde Jessi een brief waarin ze uitlegde dat Montgomery een getrouwde man van middelbare leeftijd was, een oud genoeg om haar vader te zijn. Met afschuw vervulde Jessi de relatie en verschoof haar aandacht naar de collega van Montgomery, de 22-jarige Brian Barrett.
De schakelaar zat niet goed bij Thomas. De oudere man werd gewelddadig en stuurde Jessi verontrustende berichten zoals: "Brian zal met bloed betalen." Toen Montgomery vernam dat Barrett Jessi op haar huis in West Virginia wilde bezoeken (een vergadering die Jessi op het laatste moment had geannuleerd), besloot hij dat Brian sterven. Op 15 september 2006, toen Barrett in zijn auto zat, schoot Montgomery met een sluipschutterstijl met een .30-kaliber geweer.Toen de politie hoorde over de liefdesdriehoek, besloten ze om Jessi te waarschuwen dat ze de volgende zou zijn.
Toen de autoriteiten echter bij het huis van Talhotblond aankwamen, vonden ze Mary Shieler, een vrouw van middelbare leeftijd. Shieler had een dochter met de naam Jessi, maar deze Jessi had nog nooit van Montgomery of Barrett gehoord. Het bleek dat de moeder een dubbelleven leidde, zowel bij de mannen als tijdens het poseren als haar tienerdochter.
De politie had geen reden Shieler te arresteren, maar ze namen Montgomery gevangen, die uiteindelijk werd veroordeeld tot 20 jaar na een schuldig pleidooi. Maar Shieler ontsnapte niet ongedeerd. Zowel haar man als haar dochter lieten haar achter en lieten een eenzame meerval achter in een bloedige vijver.
7 De moordenares van Mercedes-Benz
Clara Harris en haar man David waren Houston-tandartsen die gelukkig getrouwd leken. Ze hadden drie kinderen, een leuk huis en een paar dure auto's, zoals Clara's Mercedes. Hun leven leek geweldig, tot David toegaf dat hij een affaire had met zijn voormalige receptioniste.
Wanhopig om haar man te houden, probeerde Clara alles om hem terug te winnen. Ze stopte met haar baan en begon te trainen. Ze heeft haar haar geverfd, haar huid gebruind en een operatie voor borstvergroting gepland. Maar toen haar plannen mislukten, besloot ze om agressiever te worden.
Clara huurde een privédetective in om de twee tortelduifjes achter te laten en op 24 juli 2002 werd ze gebeld. De onderzoeker had het paar gevolgd naar het Nassau Bay Hilton in Houston, hetzelfde hotel waar Clara en David waren gaan trouwen. Woedend greep Clara haar sleutels en haar 16-jarige stiefdochter en snelde met haar Mercedes weg.
Toen ze bij het Hilton aankwam, stormde Clara de hal binnen en viel haar rivaal aan. Ze scheurde haar totdat ze buiten werden begeleid door de hotelbeveiliging. Woedend haastte Clara zich terug naar haar auto, en terwijl de echtbrekers wegliepen, raakte ze het gas. De auto sloeg tegen David aan, stuurde hem omhoog en voordat hij de grond raakte raakte Clara hem opnieuw. Deze keer wachtte ze tot David zou landen voordat hij hem driemaal zou rennen.
In een opwelling van het lot had de detective die Clara had ingehuurd om te vangen dat haar man zijn moord had opgenomen. Gekoppeld aan het getuigenis van haar stiefdochter verzegelde de video van de PI het lot van Clara. De Mercedes-Benz Murderess werd veroordeeld tot 20 jaar achter de tralies, de maximale boete voor iemand die handelde met 'plotselinge passie'. Clara kreeg in 2013 geen voorwaardelijke vrijlating, maar later 2014 krijgt ze nog een scheur in vrijheid.
6 Het trieste verhaal van Celeste Baard en Tracey Tarlton
http://www.youtube.com/watch?v=nmb4Tor_pYE
Steven Beard was een 69-jarige miljonair uit Austin, Texas. Hij was ook een eenzame weduwnaar die het ongeluk had Celeste Johnson te ontmoeten. De 32-jarige Celeste, een serveerster in de country club van Beard, was aantrekkelijk maar had een lastige geschiedenis vol depressies en zelfmoordpogingen, zelfs criminele daden. Ondanks haar instabiliteit en de opvallende leeftijdskloof, trouwde het paar in 1995. Daarna raakte de beweging snel uit de hand.
Niet alleen was hun huwelijk seksueel verkouden, maar Celeste had ook regelmatig het eten van Baard verdoofd, zodat ze weg kon sluipen met een van haar ex-echtgenoten. Ze beledigde Steven regelmatig en zei naar verluidt: "Waarom sterft hij niet al?" Celeste ging ook wild met het geld van Beard en leidde de oude man ertoe haar creditcards te annuleren. De volgende spuwde eindigde met Celeste die zelfmoord bedreigde en Baard haar in een ziekenhuis bracht. En dat is waar ze Tracey Tarlton ontmoette.
Tarlton, 35, worstelde met drugs en alcohol. Ze was ook geslagen met Celeste. Slechts een paar dagen nadat ze elkaar ontmoetten, begon Tarlon lange liefdesbrieven van Celeste te sturen, en de twee begonnen al snel een relatie. De affaire ging nog lang door na hun verblijf in het ziekenhuis, en de dochters van Celeste betrapten hen meerdere keren op seks in het huis van Beard. Maar terwijl Tracey echt verliefd was, speelde Celeste een dodelijk spel, een spel waarbij Tarlton, Baard en een geweer betrokken waren.
Op 2 oktober 1999 liet Celeste haar deuren ontgrendeld open en trok zich terug naar haar slaapkamer. Niet lang daarna sloop Tracey naar binnen, bewapend met een 20-gauge. Toen ze Baard in slaap in bed vond aangetroffen, richtte Tracey zijn doel en schoot een gat in zijn maag. De oude man slaagde erin om 911 te bellen en zei tegen de machinist: "Mijn lef ligt in mijn handen."
Onderzoekers koppelden een geweerschelp aan het wapen van Tracey en vroegen haar moord te plegen toen Baard uiteindelijk stierf. Officieren van justitie waren echter verdacht van Celeste, vooral nadat ze $ 550.000 had uitgegeven in de twee maanden na de dood van Beard. Maar Tarlton weigerde haar geliefde aan te klagen - totdat ze hoorde dat Celeste al snel hertrouwd was. Geminacht, vertelde Tracey openbare aanklagers hoe Celeste de hele zaak had gepland en met de extra getuigenis van haar eigen kinderen werd Celeste in de slag gesmeten. Ze komt zelfs niet in aanmerking voor een voorwaardelijke vrijlating tot 2043. Wat Tracey betreft, ze is in augustus 2011 vrijgelaten en zal hopelijk niet meer miljonairs afschieten.
5 The Murder Of Greg Smart
Pamela Smart was niet blij toen haar man Greg zijn wilde haar afhakte, zijn bad boy-imago opgaf en een verzekeringsverkoper werd. Ze was nog minder opgewonden toen Greg, weken voor hun eerste verjaardag, toegaf dat hij haar had bedrogen. Boos, Pamela deed wat elke redelijke 22-jarige leraar zou doen. Ze manipuleerde haar 15-jarige minnaar om haar man te vermoorden.
De tiener was Billy Flynn, een student aan de Winnacunnet High School in Hampton, New Hampshire. Smart was de directeur voor mediaservices van de school en Flynn bracht zijn vrije tijd door met het maken van educatieve video's. Flynn leerde nogal wat van zijn leraar en na een avond naar het erotische drama te hebben gekeken 9 ½ Weken, de twee hadden seks in het appartement van Pamela.Vanaf dat moment had Smart Flynn om haar vinger gewikkeld en een aantal rendez-vous later legde ze een ultimatum op: raak Greg kwijt, anders was hun relatie voorbij.
Overtuigd dat Greg Pamela misbruikte, stemde Flynn ermee in om de vuile daad te doen en twee vrienden te vragen om te helpen. Met de coaching van Smart besloot het trio de uitvoering eruit te laten zien als een inbraak die verkeerd was. Op 1 mei 1990 verliet Smart de achterdeur van haar condo ontgrendeld, en Flynn en zijn vriend Randall sloop naar binnen terwijl een derde medeplichtige met de ontsnapping auto wachtte. Toen Greg thuiskwam van zijn werk, worstelden de tieners hem op de grond en gooiden een kogel in zijn schedel.
Het schema van Smart viel echter behoorlijk snel uiteen. Detectives vonden dat Smart te apathisch was over de dood van haar man en merkte op dat ze nonchalant over de bloedvlekken in haar woonkamer heen en weer tromperde. Hun vermoedens werden bevestigd toen ze Smart's beste vriend Cecelia Price (15 jaar) bekabelden met een microfoon. De microfoon betrapte Pamela op de veronderstelling dat ze zelfmoord pleegde en de onderwijzeres werd beschuldigd van moord.
Dankzij de banden en het getuigenis van Flynn kreeg Pamela Smart het leven zonder voorwaardelijke vrijlating. Wat de tieners betreft, ze werden veroordeeld tot 28 jaar tot leven.
4 De Evelyn Nesbit Love Triangle
Evelyn Nesbit was de Marilyn Monroe van het eerste decennium van de 20e eeuw. Dankzij haar onaardse schoonheid werd ze een populair kunstenaarsmodel en stond ze uiteindelijk bekend als de meest gefotografeerde vrouw van haar tijd. Maar haar echte doorbraak kwam toen ze werd gegoten als koormeisje in de populaire Broadway-show Floradora. De 16-jarige trok hordes bewonderaars aan maar geen krachtiger dan Stanford White.
De 52-jarige architect White was het brein achter de Washington Square Arch, Tiffany's en de tweede Madison Square Garden. Hij hield ook van de dames, vooral Evelyn. Nadat ze haar had zien optreden, overlaadde hij haar met geschenken en ontwierp zelfs een speciaal appartement voor haar en haar moeder. Naast de cadeautjes nodigde hij Evelyn regelmatig uit naar zijn appartement, waar hij haar zou duwen in een speciaal gemaakte schommel, waardoor Evelyn haar beruchte bijnaam "het meisje in de rood-fluwelen schommel" verdiende.
Op een nacht liet hij Evelyn dronken en verkrachtte haar - wat vreemd genoeg een jaarlange relatie begon. Uiteindelijk brak Evelyn uit met de architect en ging op zoek naar een geschikte echtgenoot. Ga Harry Kendall Thaw binnen, de erfgenaam van een spoorwegfortuin van $ 40 miljoen. Geobsedeerd door Evelyn achtervolgde hij haar twee jaar lang en stuurde haar alles, van piano's tot rozen, verpakt in $ 50 biljetten.
Uiteindelijk accepteerde Evelyn zijn voorstel. Dit was jammer, want Thaw was een verslaafde cola-verslaafde. Bovendien had hij een hekel aan Stanford White. De architect had Thaw van verschillende belangrijke clubs uitgesloten en de toekomstige spoorwegmagnaat was niet het type om te vergeven en te vergeten.
Toen Thaw eindelijk hoorde wat White aan Evelyn had gedaan, besloot hij wraak te nemen. Op 25 juni 1906 benaderde Thaw White in Madison Square Garden. Hij haalde een pistool tevoorschijn en schoot drie keer zijn rivaal neer, waarbij hij hem ter plekke doodde. Het daaropvolgende proces werd een nationale sensatie. Dankzij een sterke PR-campagne onder leiding van zijn moeder werd Thaw gezien als een held, een beschermer van de vrouw. Na een eerste opgehangen jury, werd Thaw uiteindelijk niet schuldig bevonden door krankzinnigheid.
Thaw bracht de volgende acht jaar door in een geestelijk gesticht en scheidde Evelyn na zijn vrijlating. De jonge vrouw werd gedwongen om als Vaudeville-danseres te werken en worstelde met depressies. Uiteindelijk belandde ze in Californië en stierf in 1967. Sommigen zeggen echter dat je haar geest nog steeds op en neer kan zien dwalen door de zalen van een hotel in Pennsylvania dat de familie Thaw was.
3 The Diabolical Lovers
Denise Labbe was bereid alles voor Jacques Algarron te offeren. Het was 1954 en Labbe werkte als secretaresse aan het National Institute of Statistics in Renne, Frankrijk. Daar ontmoette ze Algarron, een onstuimige jonge soldaat die stiekem een monster was. Geobsedeerd door het Nietzschean concept van de ubermensch, Algarron geloofde dat het zijn recht was om vrouwen te vernederen. Hij beval Labbe met andere mannen te slapen, zodat ze naar hem toe kon kruipen en zich verontschuldigde. De aanvankelijke degradatie volbracht, besloot Algarron zijn verwrongen spel verder te brengen.
Op een avond tijdens het avondeten vertelde Jacques aan Denise de enige manier waarop ze kon bewijzen dat haar liefde was door Cathy, haar twee jaar oude dochter, te vermoorden. Hoewel Labbe aanvankelijk weigerde, brak uiteindelijk Algarron haar verzet. Maar Labbe miste een moordenaarsinstinct en haar eerste drie pogingen faalden jammerlijk. Tweemaal probeerde ze Cathy te verdrinken en toen probeerde ze haar uit een raam te laten vallen. Elke keer redde iemand het kind, of Labbe weigerde. Maar op 8 november ging Denise eindelijk door met haar plan en hield Cathy zijn hoofd in een wastobbe totdat het kind dood was.
Toen de politie het onderzocht, zakte Labbe snel onder de druk. "Ik ben een monster," bekende ze, maar toen gaf ze toe dat Algarron "de geïncarneerde duivel" was. In 1955 stonden beide geliefden in een rechtszaal in Blois en wierpen beschuldigingen naar elkaar. Labbe beweerde dat Algarron het brein was, en de 'superman' beweerde dat Denise gek was. De jury was het echter niet helemaal eens met Algarron en de soldaat werd veroordeeld tot 20 jaar dwangarbeid. Wat Labbe betreft, ze was gespaard gebleven voor een date met de guillotine, maar ze kreeg een leven achter de tralies en een eeuwigheid van schuld.
2 De parachutermoord
Els Clottemans en Els Van Doren deelden meer dan dezelfde voornaam. Deze Belgische vrouwen deelden ook een geliefde, hun skydiving-instructeur Marcel Somers.
De relatie was een beetje lastig. Clottemans bracht vrijdag door met Somers en zaterdagen waren van Van Doren.Er was veel wrijving tussen deze dames, en Clottemans deed het bijzonder moeilijk. "Ik heb altijd geweten dat ik nummer twee was voor Marcel," schreef ze ooit, en hun bizarre liefdesdriehoek heeft haar gevoel van eigenwaarde ernstig onder druk gezet.
Clottemans was mentaal gezien niet echt een gezond persoon. Ze had niet alleen zelfmoord gepleegd als tiener, maar een psychiater zou haar uiteindelijk omschrijven als psychopathische en narcistische, nogal onaantrekkelijke eigenschappen bij een vriendin. Uiteindelijk kwam het over in november 2006 toen Van Doren op een vrijdag verscheen. In plaats van zich aan het schema te houden, nam Somers Van Doren mee naar zijn slaapkamer, terwijl Clottemans in de woonkamer sliep. Die nacht, toen ze naar het paar boven luisterde, besloot Clottemans te handelen.
Op 18 november 2006 vertrokken Somers, Clottemans en Van Doren van een luchthaven in het oosten van België voor een dag skydivenpret. Het plan was om tegelijkertijd te springen, iedereen hand in hand terwijl ze vielen. Alleen Clottemans sprong niet op tijd. Ze aarzelde, bijna alsof ze een zicht wilde hebben op de parachutisten beneden. En toen de drie ongeveer 1000 meter van de grond waren, trok Van Doren aan haar parachute - en er gebeurde niets. In paniek trok ze de noodhelling en was geschokt toen het ook mislukte. Met een daling van ongeveer 200 kilometer per uur sloeg Van Doren in iemands tuin en eindigde hij als een grote hoop gebroken botten.
Detectives vermoedden vals spel toen ze merkten dat iemand de riemen aan Van Doren's parachute had gesneden. Toen ze besloten Clottemans in twijfel te trekken, probeerde de mentaal gestoorde skydiver zichzelf te doden. Overtuigd dat zij de schuldige was, heeft de politie haar de moord op Van Doren opgelegd, ondanks het ontbreken van solide bewijsmateriaal. Er waren geen vingerafdrukken of getuigen, maar Clottemans had het motief, de knowhow en een psychopathische geest. Ze had ook Van Doren anonieme brieven gestuurd en haar met mysterieuze telefoontjes in de problemen gebracht.
Eind oktober 2010 werd Clottemans schuldig bevonden en kreeg hij 30 jaar achter de tralies. Het is niet verrassend dat ze haar onschuld handhaaft, maar als ze de koorden niet sneed, wie wel?
1 De Borgia van Amerika
Lucrezia Borgia heeft een behoorlijk kwalijke reputatie. De legende zegt dat deze villaaliteit uit de Renaissance haar drankjes van haar vijanden met arsenicum verrijkte. Met dat soort bekendheid zouden de meeste mensen geen bijnaam zoals "de Borgia van Amerika" willen. Martha Wise was echter niet "de meeste mensen".
De 40-jarige weduwe woonde in de toepasselijke naam Hardscrabble, Ohio. Er was niet veel te doen in Hardscrabble, dus Martha bracht veel tijd door met het bijwonen van begrafenissen. Ze was ongetwijfeld een rare vogel, maar ze was ook eenzaam. Martha's eerste echtgenoot behandelde haar als een slaaf, en na zijn dood in 1923 besloot ze weer te haperen. Martha richtte haar blik op een plaatselijke kerel genaamd Walter Johns. Martha's familie keurde het huwelijk echter af, en Martha's moeder dreigde zelfs om haar te verloochenen als ze het niet met Walter uitmaakte.
Ogenschijnlijk verslagen, riep Martha de relatie af. En toen begonnen mensen te sterven. Op Thanksgiving Day 1924, Martha's moeder dronk een glas water en stierf snel aan "maagontsteking." Een paar weken later op Nieuwjaarsdag 1925 kwamen Martha's tante, haar oom en hun zes kinderen met dezelfde ziekte naar beneden. Hoewel de kinderen (nauwelijks) overleefden, bezweken de ouders aan ziekte, en de plaatselijke sheriff werd achterdochtig. De officier van justitie werd nog meer bezorgd toen iemand de plaatselijke kerk in brand stak - dezelfde kerk die had geweigerd met Martha en Walter te trouwen. Toen de sheriff ontdekte dat Martha grote hoeveelheden arsenicum had gekocht bij de plaatselijke apotheek, bestelde hij een autopsie bij Wise's tante en ontdekte dat haar systeem vol zat met het gif.
Toen Martha werd gearresteerd, gebruikte ze de oudste verdediging in het boek. "Het was de duivel die me zei om het te doen," beweerde ze. Bovennatuurlijke samenzwering of niet, Martha werd schuldig bevonden en kreeg het leven in de gevangenis. Martha had zogenaamd genoten van haar tijd achter de tralies, en toen ze in 1962 werd vrijgelaten, kon ze de echte wereld niet aan. Geïnstitutionaliseerd, kwam Martha drie dagen na haar vrijlating terug en stierf uiteindelijk in 1971 in de gevangenis. Ze zou waarschijnlijk van haar begrafenis hebben gehouden.