Delen:
10 weinig bekende recente valse vlaggenaanvallen
Terroristische aanslagen, bloedvergieten en gruweldaden zijn helaas alledaags, en dat geldt ook voor de theorieën over wie achter hen stond en waarom, inclusief dat ze valse vlaggebeurtenissen waren.
Hoewel de meeste van deze theorieën niets meer zijn dan dat, zijn sommige gebeurtenissen in de geschiedenis bewezen en zelfs toegegeven te zijn uitgevoerd door mensen die de schuld op de voeten van een "vijand" wilden leggen om een bepaalde geplande en gewenste rechtvaardiging te rechtvaardigen. werkwijze. Hier zijn tien van dergelijke gebeurtenissen uit de recente geschiedenis.
10 Operatie Susannah
Egypte, 1954
In de zomer van 1954 rekruteerde de Israëlische regering tien Egyptische joodse burgers om deel te nemen aan Operatie Susannah. Hun missie was om bommen te planten op verschillende locaties in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten in heel Egypte, terwijl de tijd het "bewijs" achterliet dat betrekking zou hebben op Egyptische groepen en organisaties, met name de Moslim Broederschap. De bedoeling van Israël was om een beeld te scheppen van instabiliteit en een klimaat van angst in de hoop dat de Britten haar militaire aanwezigheid in het Suezkanaal zouden behouden.
Hoewel er in juli 1954 aanvallen plaatsvonden, waren er geen burgerslachtoffers en op 27 juli waren alle agenten gearresteerd. Twee van hen werden uiteindelijk geëxecuteerd voor hun rol, terwijl twee anderen zelfmoord pleegden tijdens hun detentie.
Israël heeft tot 2005 voortdurend kennis van de operatie of de 'terreurgroep' ontkend, toen zij de overlevende leden van de operatie als helden eerden, in wezen toegevend dat de Israëlische intelligentie achter de campagne zat.
9 'De verdedigers van aanvallen van Arabische Palestijnen'
1947-1948
In 2010, na de release van het boek MI6: De geschiedenis van de geheime inlichtingendienst 1909-1949, het werd algemeen bekend dat de Britse geheime dienst achter vijf afzonderlijke aanvallen (inclusief het planten van bommen) op schepen zat die Joodse overlevenden van de Holocaust van Europa naar Palestina droegen.
De motivatie was om de stroom immigratie van Joden naar het Midden-Oosten te ontmoedigen. Graag om de banden tussen de campagne en de Britse regering te verbreken, werd een terreurgroep verzonnen door de Britse inlichtingendienst "The Defenders of Arab Palestine", die uiteindelijk de verantwoordelijkheid voor de aanslagen opeiste.
Als gevolg van de operatie werd één schip volledig verwoest en twee anderen leden aanzienlijke schade. Hoewel de Italiaanse mijnen bij twee andere gelegenheden door de Italiaanse autoriteiten werden ontdekt, werd er geen officieel verband gelegd tussen Groot-Brittannië en de aanslagen.
8 Anthrax-mailings
De Verenigde Staten, 2001
Na jarenlang optreden als hoofd van het FBI-onderzoek naar de miltvuurangst van 2001, diende Richard Lambert een rechtszaak tegen de FBI in, waarbij hij in wezen stelde dat het onderzoek niets dan een schijnvertoning was. Hij beweerde ook dat het dodelijke poeder dat blijkbaar door Al Qaida door het postsysteem was gestuurd in feite het werk was van wetenschappers in dienst van de Verenigde Staten.
Vijf mensen stierven en nog eens 17 werden ernstig ziek nadat verschillende enveloppen met miltvuurpoeder tussen september en oktober 2001 naar mediakanalen en regeringsgebouwen waren gemaild. De wens om de mailings te koppelen aan Al Qaeda en uiteindelijk Irak was om de Verenigde Staten een " geldige "reden om een regimeverandering in Irak te forceren, wat uiteindelijk gebeurde in het begin van 2003, toen de invasie van het land werd gelanceerd.
7 Amerikaanse burgers vermoord, 'Terror' Group beschuldigd
Indonesië, 2002
In 2002 werden twee Amerikaanse burgers die voor het bedrijf Freeport-McMoRan werkten tijdens het vuurgevecht gedood tijdens een vuurgevecht in Indonesië. De schuld werd gelegd op een afgescheiden separatistische groep, en een Indonesische man die vermoedelijk tot de groep behoorde, Anthonius Wamang, werd gearresteerd en beschuldigd van hun moord.
Nader onderzoek leek echter te suggereren dat het Indonesische leger de feitelijke schuldige was, en hun reden leek een verlangen te zijn om de separatistische groep op de internationale terroristenlijst te plaatsen.
Wamang verklaarde dat hoewel hij vuur had gemaakt met het Indonesische leger, de kogels die hij gebruikte hem door een Indonesische soldaat waren gegeven. Verder verklaarde hij dat tijdens het uitwisselen van geweervuur, hij getuige was van drie Indonesische soldaten die hun wapens afvuren op de voertuigen van de leraar.
6 Celle Hole
West-Duitsland, 1978
In juli 1978 zette de West-Duitse geheime dienst "Celle Hole" in werking. Het doel was om de indruk te wekken van een poging tot gevangenisstraf om Sigurd Debus, een vermeend lid van de extreem-linkse militante groep de 'Rode Leger-factie', te bevrijden.
De geheime dienst had twee bekende misdadigers, Klaus-Dieter Loudil en Manfred Berger, aangeworven om een reeds gestolen voertuig te besturen. Paspoorten, inclusief Debus's, zijn in de auto geplant. Tijdens de vroege uren van 25 juli ontplofte de geheime dienst een bom die in de muur van de gevangenis was geplant. Het deed slechts lichte schade, waardoor geen gevangenen daadwerkelijk konden ontsnappen, maar het volstond om het publiek ervan te overtuigen dat er een poging tot gevangenisuitbreking had plaatsgevonden. Loudil en Berger werden kort daarna in de gestolen auto gestopt en 'gearresteerd'.
Een zoekactie in de cel van Debus onthulde hulpmiddelen om te gebruiken in een poging tot uitbraak. Deze waren daar eerder geplant door de geheime dienst en hun ontdekking was genoeg om Debus aan het complot te binden. Debus protesteerde tegen zijn onschuld en ging in hongerstaking en stierf uiteindelijk op 11 april 1981.
5 Kolonel Luis Fernando Borja
Colombia, 2007
In 2007 gaf kolonel Luis Fernando Borja van het Colombiaanse leger opdracht tot de moord op 57 onschuldige burgers.Ze waren toen gekleed in militante kledij en beweerden rebellerende linkse soldaten te zijn die tijdens gevechten om zijn eenheid waren gedood in de strijd. Veel van de slachtoffers werden naar hun dood gebracht met beloften van werk.
Afgezien van het geven van de illusie van controle en deukende moraal in rebellengroepen, werd ontdekt dat soldaten in het Colombiaanse leger incentives en "bonussen" kregen die verbonden waren aan het aantal moorden dat ze hadden. In 2011, na zijn bekentenis en zijn acceptatie van de verantwoordelijkheid voor de moorden, werd Borja veroordeeld tot 21 jaar gevangenisstraf.
4 Turkije beschuldigt Syrië voor chemische aanval
2013
De vroege uren van 21 augustus 2013 waren de getuigen van een dodelijke sarinaanval in de buitenwijken van Damascus in Syrië. Het was de ergste gruweldaad in een al bloedige periode van de Syrische geschiedenis en de schuld werd snel en vierkant aan de voeten van de Syrische regering gelegd.
Nauwkeuriger onderzoek onthulde echter uiteindelijk dat de aanvallen werden uitgevoerd met behulp van de Turkse inlichtingendienst, waardoor chemische precursors van sarin via Turkije naar Syrië konden worden verscheept. Inlichtingendiensten zorgden er toen voor dat deze werden overgedragen aan rebellengroepen en dat de dodelijke chemische wapens geschikt waren voor hun doel.
De belangrijkste bedoeling achter het plaatsen van de schuld bij de Syrische regering was om de VS te verleiden om luchtaanvallen tegen hen uit te voeren. Dit was iets dat president Obama weerstond, ondanks de enorme druk van zijn eigen adviseurs van het Witte Huis.
3 Oekraïne Sniper Attacks Gebruikt om Coup te initiëren
2014
Tijdens de wijdverspreide protesten die uiteindelijk hebben geleid tot de Oekraïense staatsgreep in 2014, werden verschillende mensen beschoten en gedood door sluipschutters. De schuld werd gelegd bij de politie, die opdracht had gekregen om te schieten door de toenmalige president Viktor Janoekovitsj.
Een telefoongesprek tussen Catherine Ashton, de minister van Buitenlandse Zaken van de EU en de Estse minister van Buitenlandse Zaken Urmas Paet, werd online gelekt in de maanden na de staatsgreep. Het leek erop te wijzen dat de nieuwe coalitieregering achter de aanslagen zat.
Er was een verlangen om het geweld te laten escaleren om de staatsgreep te beginnen, iets dat uiteindelijk werd bereikt. De leiders van de staatsgreep waren pro-EU en wilden afstand nemen van de Russische invloed in het land. Russische functionarissen toonden "verrassing" dat de Europese Unie de schietpartijen niet leek te willen onderzoeken.
2 Geheime Israëliërs gooien stenen naar soldaten
2005
Sinds de controversiële scheidingsmuur werd opgezet op het land van het Palestijnse dorp Bil'in, hebben er regelmatig demonstraties plaatsgevonden. Tijdens het proces tegen Mohammed Barakeh, die werd beschuldigd van het aanvallen van een grenswachter op een dergelijke demonstratie, hebben Israëlische soldaten toegegeven dat ze undercover als demonstranten hadden geopereerd. Ze gooiden ook stenen en stenen in de "algemene richting" van soldaten van de Israëlische Defensiemacht.
Dit leverde IDF-soldaten een reden op om hard op de protesten te knokken, waar ze weinig tijd aan verspilden. De Israëlische strijdkrachten vreesden dat hun eenheden ter plaatse beiden in de minderheid waren door de demonstranten en de controle over de situatie begonnen te verliezen. Na "intelligentie" dat sommige demonstranten stenen naar veiligheidstroepen gooiden, wat een gevaar voor de soldaten vormde, werd de menigte gedwongen uitgeleverd en werden verschillende arrestaties verricht.
1 bomaanslagen om anti-Grieks sentiment op te blazen
Cyprus, 1962
Tijdens een interview met het Turkse nieuwsstation Haberturk gaf de voormalige Turkse generaal Sabri Yirmibesoglu toe dat het Turkse leger moskeeën op 23 april 1962 in Cyprus bombardeerde. Ze brachten de bevolking er vervolgens toe te geloven dat de wreedheden op het eiland door Grieken waren uitgevoerd . De Bayraktar- en Omeriye-moskeeën, beide in Nicosia, waren het doelwit.
Het doel was om wrok en vijandigheid onder de bevolking tegen de Grieken op te wekken. Deze gebeurtenissen bereikten hun doel, wat uiteindelijk leidde tot de gedeeltelijke bezetting van Cyprus door Cyprus in 1974.
In een volgende wending, een maand na de aanslagen, werden twee Cypriotisch-Turkse journalisten, Ahmet Mzaffer Gurkan en Ayhan Hikmet, beiden vermoord op dezelfde dag dat een krant hun artikel schreef waarin stond dat de Grieken niet achter de aanvallen zaten zoals gewoonlijk gedachte.
Marcus Lowth is een schrijver met een passie voor iets interessants, of het nu UFO's, de Ancient Astronaut Theory, het paranormale of complotten zijn. Hij heeft ook een voorliefde voor de NFL, film en muziek.