Delen:
10 beruchte misdaadfoto's
In de geschiedenis van de fotografie zijn er veel foto's geweest van misdaden en criminelen die een onuitwisbare stempel hebben gedrukt op de samenleving. Ongeacht de feitelijke inhoud, al deze foto's belichamen het verdriet en de verdorvenheid van de handelingen die zijn gepleegd.
Waarschuwing: deze lijst bevat grafische foto's die voor sommige lezers storend kunnen zijn.
10The Mad Bomber's Mad Smile
Over een periode van 16 jaar terroriseerde een onbekende man eenvoudigweg de "Mad Bomber" die New York City terroriseerde. Hij zou explosieven planten in verschillende openbare plaatsen zoals bioscopen, metrostations, bibliotheken en gebouwen die eigendom waren van het energiebedrijf Consolidated Edison.
In totaal werden 33 bommen geplant en 22 van hen ontploft. Verbazingwekkend genoeg raakten slechts 15 mensen gewond. Voor elk van de bommen riep de man de politie of kranten op waarin stond waar een bom was geplant, maar hij gaf nooit de exacte locatie. Dit zou leiden tot chaotische scènes toen de politie mensen probeerde te evacueren en tegelijkertijd op zoek ging naar de bommen die gevuld waren met buskruit en met een goedkoop zakhorloge waren geplaatst.
De politie was op zoek naar mogelijke aanwijzingen en daarom vroegen ze een criminoloog om een profiel van de bommenwerper. De criminoloog concludeerde dat de bommenwerper afkomstig was uit Oost-Europa en dat hij voor Con Edison werkte, maar waarschijnlijk werd ontslagen om redenen die hij oneerlijk achtte.
De dag nadat het profiel werd gepubliceerd, drukte de politie een bericht uit naar de bommenwerper in de New York Journal American hem zeggen zichzelf op te geven. Hij antwoordde dat hij een wapenstilstand zou sluiten, maar hij wilde Con edison nog steeds verpletteren. De politie publiceerde zijn brief in de krant en bracht een eigen verklaring uit.
Op zijn beurt schreef de bommenwerper een brief terug waarin hij toegaf dat hij een gewonde arbeider was. Een dossierklerk bij Con Edison bekeek de dossiers van compensatiezaken met gestoorde personen. Toen ontdekte ze een dossier voor George Metesky, die tijdens het werk gewond was geraakt. Hij was ontslagen nadat hij werd betaald voor 26 weken ziekteverlof. Toen hij probeerde om meer compensatie aan te vragen omdat hij ziek werd van zijn blessure, werd hij geweigerd omdat Con Edison beweerde dat hij te laat had ingediend.
In het bestand had Metesky woorden en zinsneden geschreven die sterk op de gepubliceerde letters leken. De klerk vertelde haar chef, die op zijn beurt de politie vertelde. De politie ging naar Metesky vragen voordat ze terugkwamen met een huiszoekingsbevel. Eenmaal in hechtenis heeft hij de misdaden bekend.
Nadat hij de stad in angst greep, mochten fotografen foto's maken van de Mad Bomber in zijn gevangeniscel in Waterby. De bekendste foto - zoals hierboven gezien - werd ingenomen door New York Daily News fotograaf Judd Mehlman.
Voor het publiek stelden deze foto's alleen maar vast dat Metesky een gekke man was die gekke dingen deed. Metesky werd geacht niet in staat te zijn om terecht te staan, en hij leefde tot de leeftijd van 90 in een staatsziekenhuis.
9 Ricky Kasso, Teenage Satanist
Deze beroemde foto van een jonge man met wilde ogen en een T-shirt van zwaar metaal werd gepubliceerd in een tijd dat de angst voor het satanisme onder de jongeren op koortshoogte was. Tienerjongens en -meisjes werden door drugsverslaafde satanisten allemaal vanwege heavy metal. De foto van de 17-jarige Ricky Kasso uit Northport, Long Island, leek de slechte tiener te belichamen die gemakkelijk een deel van je familie kon zijn.
De foto werd genomen toen hij werd gearresteerd voor de moord op de 17-jarige Gary Lauwers op 5 juli 1984. Kasso was een voortijdig schoolverlater en bracht het grootste deel van zijn tijd drugs en feesten door. Op een gegeven moment waren Lauwers en Kasso vrienden, maar de dingen verzuurd toen Lauwers drugs stal van Kasso. Na een paar keer inleveren zei Kasso dat hij klaar was om hem te vergeven en vroeg Lauwers om met twee andere vrienden in het bos te gaan feesten.
Terwijl ze daar waren, deden ze wat ze beweerden dat mescaline was. Na een tijdje hoorde Kasso een kraaienkras en hij dacht dat dit Satans manier was om hem te vertellen dat hij Lauwers moest doden. De twee begonnen te vechten en Kasso stak Lauwers neer die vervolgens het bos in vluchtte. Lauwers werd teruggesleept en Kasso pakte hem op de knieën en beval: "Zeg dat je van Satan houdt." Lauwers zei dat hij van zijn moeder hield, dus stak Kasso hem tussen de 17 en 36 keer in de borst, nek en gezicht. Hij keek Lauwers zelfs aan. Daarna liet hij het lichaam achter om in het bos te rotten.
Wekenlang heeft Kasso opscheppen over de moord en nam zelfs andere mensen mee naar het lichaam. Eindelijk, iemand heeft de politie getipt. Kasso werd gearresteerd en dat leidde tot de beruchte foto die alleen maar de angst verergerde voor moorddadige tiener-Satanische metalhead junkies die in de buitenwijken woonden. Twee dagen nadat deze foto werd genomen, hing Kasso zichzelf op in zijn cel.
8 Andre Rand uitroeien
Andre Rand was een custodian op de Willowbrook State School in het midden van de jaren zestig. De school werd berucht omdat Geraldo Rivera een documentaire maakte waarin hij de barbaarse praktijken en behandeling van bijna 6.000 kinderen met een verstandelijke handicap veroordeelde. Rand werkte daar een paar jaar totdat hij werd gearresteerd voor verschillende misdaden tegen kinderen, zoals aanranding en ontvoering. Na zijn eerste arrestatie was hij de komende jaren in en uit de gevangenis.
Tegen 1987, als gevolg van de publieke vraag, werd de Willowbrook State School gesloten en werd het gebouw verlaten. Rond dezelfde tijd begonnen de stadslegendes op te duiken van Cropsey, een bijlzwaaiende seriemoordenaar en ontsnapte geestelijk patiënt die in de tunnels in de kelder woonde.
Het angstaanjagende was dat Cropsey echt bleek te zijn. Ja soort van. Op 9 juni 1987 werd de 12-jarige Jennifer Schweiger, die werd geboren met het syndroom van Down, vermist. Vijfendertig dagen later werd haar lichaam begraven op het schoolterrein bij Rand's kamp.
Hij werd gearresteerd en beschuldigd van grotendeels indirect bewijs. Een van de meest vernietigende dingen tegen Rand was de waanzinnige blik op zijn gezicht en zijn constante kwijl terwijl hij door de politie in handboeien werd weggeleid. De foto genomen door Tony Carannante maakte dat Rand eruitzag als een monster dat absoluut in staat was om de vreselijke misdaad te begaan.
Na zijn arrestatie werden ook vier andere moorden, waaronder die van twee vijfjarigen, toegeschreven aan Rand. Hij werd echter alleen veroordeeld voor het vermoorden van Schweiger en een meisje genaamd Holly Ann Hughes dat vermist werd in 1981. Haar lichaam werd, net als de drie andere vermeende slachtoffers, nooit gevonden. In feite zijn er sommige mensen die geloven dat Rand onschuldig is aan de moorden, omdat hij alleen op indirect bewijs is veroordeeld.
7Karla Homolka's Black Eyes
Paul Bernardo en Karla Homolka zijn twee van de meest beruchte moordenaars in de geschiedenis van Canada. Bernardo begon zijn wrede spoor van terreur door ten minste een dozijn vrouwen te verkrachten. Uiteindelijk trouwde hij met Karla Homolka, die uiteindelijk zijn medeplichtige werd in drie brutale verkrachtingen en moorden, waaronder Homolka's eigen jongere zus Tammy.
De schokkende misdaden maakten de krantenkoppen over de hele wereld. Echter, een foto die resoneerde met veel mensen, zowel toen als nu, is het beeld van Homolka met schrikbarende zwarte ogen. De foto's zijn als bewijsmateriaal genomen toen ze aanklachten tegen Bernardo wegens mishandeling had ingediend. Het resultaat was dat zowel de politie als het publiek geloofden dat Homolka een slachtoffer was van Bernardo. De foto's leidden er uiteindelijk toe dat ze een pleidooiovereenkomst kreeg waarbij ze slechts 12 jaar cel zou krijgen.
De foto's waren het resultaat van een incident dat plaatsvond op 27 december 1992. Een losgeslagen Bernardo sloeg Homolka zo zwaar met een zaklamp dat ze mensen vertelde dat ze in een auto-ongeluk verkeerde. Haar familie kwam om haar te redden en uiteindelijk kregen ze haar weg van Bernardo, wat een sleutel was in zijn ondergang en overtuiging.
Helaas werd na de rechtszaak bekend dat Homolka eigenlijk veel meer betrokken was bij de moorden dan ze liet doorgaan. Ze werd vrijgelaten in 2005 en woont in de Franse Cariben met haar man en drie kinderen.
6Ted Bundy brengt het monster binnen bloot
Ted Bundy is een van de beroemdste en meest productieve seriemoordenaars aller tijden. Hij staat erom bekend een slimme en knappe man te zijn die een angstaanjagend monster net onder de oppervlakte verborgen hield. Op het moment van zijn rechtsgedingen hadden veel mensen moeite om hun hoofd te omwikkelen hoe iemand die eruit zag en zich gedroeg als Bundy, zulke gruwelijke misdaden kon plegen. Zelfs de rechter die Bundy veroordeelde, dacht dat hij een slimme jongeman was die op een bepaald moment in zijn leven compleet van de baan was.
Eén foto die erin slaagde de essentie van de woede van Bundy te vangen, is de foto hierboven, gemaakt door fotograaf Bill Frakes van de Miami Herald. Het was in Orlando tijdens de moordzaak van de 12-jarige Kimberley Leach die Bundy's laatste slachtoffer was. Bundy ontvoerde haar van haar school in Lake City, Florida, en haar lichaam werd weken later gevonden.
Dit was de tweede rechtszaak van Bundy en hij had al een doodvonnis gekregen voor de moord op twee vrouwenclubstudenten. Tijdens deze rechtszaak - in tegenstelling tot voorheen - koos Bundy ervoor zijn eigen advocaat te zijn. Op dat moment had hij problemen zijn koel en kalm gedrag bij te houden. De foto werd genomen toen Bundy probeerde de rechtszaal te verlaten maar werd tegengehouden door rechtbankfunctionarissen. Het was een van de weinige keren dat de uiterlijk charmante Bundy in het openbaar zijn geduld verloor. Het gaf een klein maar angstaanjagend kijkje in wat de meer dan 30 slachtoffers van Bundy zagen.
5De opnames van William Jay Gaynor
Fotograaf William Warnecke uit de New York World was te laat op 9 augustus 1910. Hij moest foto's maken van burgemeester William Jay Gaynor toen hij aan boord van een schip ging voor een vakantie van een maand in Europa. Een verslaggever van de Wereld had Gaynor al geïnterviewd en tegen de tijd dat Warnecke de haven bereikte, waren alle andere fotografen vertrokken. Niettemin richtte Warnecke zijn camera op en begon met het maken van foto's van de burgemeester terwijl hij met een paar assistenten sprak voordat hij aan boord van het schip ging.
Plotseling werd burgemeester Gaynor benaderd door John J. Gallagher die riep: "Je hebt het brood en het vlees uit mijn mond gehaald!" Vervolgens vuurde hij zijn revolver meerdere malen af, waarbij hij de burgemeester in zijn keel raakte. William H. Edwards, de sanitatiecommissaris van de stad, werd ook getroffen door de arm.
Gallagher was onlangs ontslagen als nachtwaker. Hij had de burgemeester hier vaak over geschreven en probeerde hem ook te benaderen, maar zijn pogingen waren vruchteloos. Gaynor overleefde op miraculeuze wijze de schietpartij en plande zelfs drie jaar later voor herverkiezing. Op 10 september 1913 stapte hij op een ander schip - opnieuw op weg naar Europa - toen hij op de zesde dag van zijn reis een hartaanval kreeg. Gallagher, zijn zogenaamde moordenaar, stierf in hetzelfde staatsklinisch ziekenhuis in hetzelfde jaar.
4De Lynching van Thomas Shipp & Abram Smith
Er zijn maar weinig foto's ingekapseld in het gevoel van terreur dat veel Afro-Amerikanen in het Amerikaanse Zuiden leefden, meer dan het bovenstaande beeld van een openbaar lynchen. De foto werd genomen door Lawrence Beitler, een commerciële fotograaf wiens studio een blok verwijderd was van het Grant County Square in Marion, Indiana, waar het lynchen plaatsvond.
De twee doden zijn de 18-jarige Thomas Shipp en de 19-jarige Abram Smith. Ze waren de avond tevoren gearresteerd, samen met de 16-jarige James Cameron. Het trio reed langs de rivier toen ze de 24-jarige Claude Deeter en de 18-jarige Mary Bell ontmoetten. Cameron zegt dat Shipp en Smith wilden dat hij het paar zou beroven en hem een pistool zou geven. Toen Cameron besefte dat hij het stel kende, liep hij weg van het toneel.Hij beweerde toen dat hij korte tijd later geweerschoten hoorde. Het trio werd die nacht gearresteerd voor de moord op Deeter en de verkrachting van Bell.
De dag na de moorden en arrestaties omsingelde een groep van duizenden de gevangenis. Alles escaleerde tegen de tijd dat de avond ronddraaide en ze waren klaar om de drie mannen te lynchen. Met behulp van voorhamers braken groepen mensen de gevangenis in en trokken ze eerst Smith en Shipp naar binnen. Ze werden geslagen en op elkaar geslagen - toen Smith probeerde het touw op te klimmen, braken leden van de lynch-menigte zijn armen.
Verbazingwekkend genoeg, toen Cameron op het punt stond om ook te worden opgerold, schreeuwde iemand in de menigte dat hij onschuldig was. Wonder boven wonder liet de menigte hem gaan. Hierdoor was Cameron de enige bekende persoon die een lynching overleefde. Hij zou verder gaan met het openen van drie hoofdstukken van de NAACP en het Black Holocaust Museum.
Na het maken van de foto van het lynchen, bedrukte Beitler de briefkaartversies van de foto voor dagen en nachten daarna. Binnen enkele dagen had hij duizenden verkocht. Er waren twee versies van de afbeelding die werden afgedrukt. De ene was bijgesneden en liet niet veel van de menigte zien, terwijl de tweede een grote groep mensen liet zien die zelfs lachten terwijl ze voor de bloederige scène stonden.
Hoewel het werd gebruikt als een bron van trots voor mensen in het Zuiden, schrok het mensen buiten de cultuur. Het was de eerste keer dat veel mensen getuige waren van het verschrikkelijke raciale geweld dat in hun eigen land plaatsvond.
3 Etan Patz's melkpak foto
Een van de bekendste afbeeldingen bij een misdaad is die van de zes jaar oude Etan Patz. De jongen werd vermist op 25 mei 1979. Dit was de eerste dag dat hij alleen naar de bus mocht lopen om naar school te gaan. Helaas is zijn lichaam nooit gevonden.
Naast het feit dat hij het slachtoffer was van een tragisch misdrijf, stond Etan er ook bekend om dat hij een van de eerste mensen was die aan de kant van een melkpak stond in een nationale campagne. Het idee om melkpakken te gebruiken voor foto's van vermiste kinderen kwam van Anderson Erickson Dairy in Iowa, nadat twee jongens voor lokale bezorging vermist waren. Het idee werd opgepikt door een grote fabrikant van melkkartons die het idee naar verschillende zuivelbedrijven gooide. De campagne was meteen populair, ondanks dat slechts één Amerikaans kind levend terugkwam uit de zeventig op verschillende dozen.
Uiteindelijk, in 2012, werd een man genaamd Pedro Hernandez beschuldigd van de moord op Etan Patz. Hernandez werkte in een familiebedrijf in de buurt van het gebied waar Etan vermist werd. In de loop van de jaren heeft hij blijkbaar een aantal familieleden bekendgemaakt die op zijn beurt de politie hebben verteld. Toen de politie Hernandez ondervroeg, zei hij dat hij de jongeman lokte door een blikje pop te beloven als hij hem naar zijn winkel zou volgen. Eenmaal in de kelder wurgde Hernandez Patz tot de dood, zette zijn rugzak achter een vriezer en plaatste zijn lichaam in een doos voordat hij hem in de prullenbak gooide.
De advocaat van Hernandez zegt dat zijn cliënt onschuldig is, geestesziek en gedwongen tot een bekentenis. Zijn proces begint op 5 januari 2015.
2Bonnie & Clyde Acting Silly
De meest geromantiseerde criminelen in de geschiedenis van de Verenigde Staten zijn misschien wel de Barrow-bende onder leiding van Clyde Barrow en zijn vriendin Bonnie Parker. De misdaad van het paar is vaak verheerlijkt als twee rebellen vechten tegen het systeem. In werkelijkheid stal hun bende vaak uit kleine winkels en benzinestations, met andere woorden ze stalden van arme mensen. Bovendien vermoordde hun bende minstens 13 mensen in koelen bloede.
Dus hoe groeide de mythe van de twee romantische boeven? De beruchte foto's van Bonnie en Clyde die dom en speels speelden deden waarschijnlijk geen pijn. Er zijn bijvoorbeeld foto's van Bonnie die een sigaar rookt (hoewel ze beweerde dat ze niet echt rookte), Bonnie wees met een geweer naar Clyde's borst en Clyde tilde Bonnie van de grond. Dit zijn iconische foto's van het paar, maar hoe kwamen ze in omloop?
Het verhaal is dat de politie ze daadwerkelijk heeft vrijgelaten. Ze werden gevonden op een onontwikkelde filmrol in een van de voormalige schuilplaatsen. De foto's zijn ontwikkeld en vrijgegeven zoals de politie meestal doet met foto's van gezochte voortvluchtigen. Omdat er in het begin niet veel foto's van het stel waren, moest de politie deze gebruiken.
Toen de foto's werden uitgebracht, gingen ze echter een heel nieuw leven leiden. Bonnie en Clyde werden beschouwd als wilde, jonge rebellen in de liefde. In een tijd dat mensen in armoede leefden omdat ze zich aan de regels hielden, speelden de foto's een accoord, vooral bij jonge Amerikanen.
1 Het bloedbad op Valentijnsdag
In 1929 Prohibition-era Chicago, waren er twee hoofdtroepen die vechten voor controle van de zwarte markt. De bendes werden geleid door George "Bugs" Moran die de North Side-bende runt, en Al "Scarface" Capone die de Chicago-outfit runde. Moran had een contract van $ 50.000 op Capone geplaatst en Capone besloot de eerste staking te maken.
Terwijl hij zich verstopte in Florida voor een alibi, bestelde Capone de hit. Om 14:30 uur 's ochtends op 14 februari 1929 gingen twee mannen verkleed als politieagenten en twee mannen in pak de schuilplaats van Moran binnen in de SMC Cartage Company Garage. Ze vonden vijf leden van de bende in het noorden en twee andere mannen in de garage en ordenden ze tegen de muur. Eenmaal daar openden de mannen van Capone het vuur op de zeven mannen met tommy guns en eindigden twee van de slachtoffers met jachtgeweren. Interessant genoeg was Moran de enige bendelid die niet werd gedood, die in die tijd in de buurt van de garage sliep.
De misdaad was schokkend en de foto's maakten het alleen maar erger. Ze waren gruwelijk, somber en zagen eruit als foto's die de politie als bewijs had genomen in plaats van iets dat op de voorpagina van een krant zou verschijnen.
De foto 's zijn gemaakt door Tony Berardi, een fotograaf uit de Chicago Amerikaans. Berardi klom op het dak van een auto in de garage en snauwde de beruchte foto's. Hij had de politie daar gevolgd en, verbazingwekkend genoeg, liet de politie hem de foto's maken. Toen er echter meer fotografen opdoken, sloot de politie de fotoshoot af.
Het bloedbad bleek de ondergang te zijn voor zowel Moran als Capone. Prominente burgers die ooit bereid waren een oogje in het zeil te houden voor de activiteiten van Capone waren geschokt door het geweld dat wordt weergegeven in deze gruwelijke foto's. Moran kon eenvoudigweg de mankracht niet terugwinnen, terwijl Capone werd gearresteerd wegens belastingontduiking.