Delen:
10 gruwelijke feiten over het Setagaya-gezinsmysterie
Japan is een van de meest vreedzame landen ter wereld. Vorig jaar bereikte het land een recordaantal misdaden, met slechts 915.111 in totaal. Veel van deze daling was gebaseerd op een kleiner aantal diefstallen. Het lijkt er daarom op dat de meeste van de misdaad in Japan verband houdt met een of andere vorm van diefstal.
Al in 2000 was diefstal misschien de reden voor een nog verontrustender misdaad: de moord op een heel gezin. In een land waar massale moorden zeldzaam zijn, schokte de moord op de jonge Miyazawa-familie Japan tot in de kern. Ondanks een massale klopjacht en ontelbare uren van onderzoek, slaagde de Japanse politie er nooit in de man te arresteren die verantwoordelijk was voor de brutale moordpartijen.
De volgende lijst bespreekt diepgaand een van de meest raadselachtige moordmysteries van het Verre Oosten.
10 De moorden
Op 30 december 2000 genoot de familie Miyazawa van een rustige avond thuis. Het was de tijd van het nieuwe jaar, een heel erg grote deal in Japan. De vader, de 44-jarige Mikio Miyazawa, surfte even op het internet terwijl zijn vrouw, de 41-jarige Yasuko, televisie bekeek. Yasuko werd vergezeld door haar dochter, de acht jaar oude Niina. Het andere kind van de familie, de zes jaar oude Rei, was alleen op de bovenverdieping.
Het huis van de familie bevond zich in de Setagaya-sectie van Tokio. Terwijl Tokio een van de grootste en drukste steden ter wereld is, is Setagaya enigszins teruggetrokken en absoluut stil. De familie Miyazawa had slechts twee buren.
De volgende dag, op 31 december, riep Yasuko's moeder haar dochter en kleinkinderen op. Toen niemand haar herhaalde oproepen op het intercomsysteem van het huis beantwoordde, gebruikte ze een sleutel om zichzelf het huis in te laten. Tot haar ontzetting vond ze het lijk van Mikio. Hij was doodgestoken. De andere leden van het gezin werden ook dood aangetroffen door de getraumatiseerde grootmoeder.
9 Het forensisch bewijs, deel 1
Om 10:38 uur op de avond van de moorden, opende Mikio Miyazawa een werk-e-mail terwijl hij de computer van het gezin gebruikte. Omdat deze e-mail met een wachtwoord was beveiligd, concludeerden politie-onderzoekers dat Mikio beslist de persoon was die het opende. Dit is de laatst bekende tijd dat Mikio Miyazawa nog leefde.
Rond diezelfde tijd beweerden ooggetuigen die langs het park liepen en vlak achter het huis van de Miyazawas liepen, de geluiden van een familieargument te hebben gehoord. De geluiden, zei de ooggetuige, kwamen uit het huis van Miyazawa. Een andere ooggetuige zei dat ze een onbekende man achter het huis van Miyazawa zagen rennen.
Toen de Tokyo Metropolitan Police op 31 december het huis van Miyazawa binnenging, ontdekten ze dat de moordenaar of moordenaars de telefoonlijnen van het gezin hadden doorgesneden en via een raam op de bovenverdieping het huis binnenkwamen. Ze merkten ook op dat Mikio meerdere keren gewurgd en gestoken was en gevonden werd aan de voet van de trap die naar de tweede verdieping van het huis leidde. Op de tweede verdieping werden de lichamen van Yasuko en Niina gevonden. Beiden waren gestorven aan meerdere steekwonden. Onderzoekers merkten op dat de wonden van Yasuko en Niina meer "gezond" waren en overvloedig dan de steekwonden op het lijk van Mikio. Dit leidde ertoe dat ze vermoedden dat de moordenaar haat koesterde jegens vrouwen.
In tegenstelling tot de anderen was Rei gewurgd maar niet gestoken. De moordenaar heeft Rei waarschijnlijk eerst vermoord, want de grootmoeder vond hem dood in zijn eigen bed.
8 Forensisch bewijs, deel 2
In tegenstelling tot andere onopgeloste moorden heeft de man die verantwoordelijk is voor de moord op Setagaya veel bewijs achtergelaten. Eerst en vooral vond de politie in de badkamer van het huis uitwerpselen die de moordenaar achter had gelaten. Deze ontlasting bevatte sporen sesamzaad en snijbonen. Dit eten werd beschouwd als een aanduiding voor een jongen van Äúmomma, en sommige rechercheurs vermoedden dat de moordenaar iemand was die bij zijn moeder woonde.
Onderzoekers ontdekten ook het verbazingwekkende feit dat de moordenaar uren in het huis van de familie doorbracht na het plegen van de moorden. Hij at voedsel uit de keuken van de familie, hij keek naar websites die op de computer van de familie waren opgeslagen en liet kleren achter. De politie ontdekte dat de kleding van de moordenaar was gekocht in de prefectuur Kanagawa, maar was gewassen op een manier die in Japan niet gebruikelijk was. Dit laatste feit bracht velen ertoe te geloven dat de moordenaar een vreemdeling was.
7 Het profiel van de moordenaar
Sinds 2000 heeft de Tokyo Metropolitan Police 12.545 stukjes informatie over de moorden behandeld. Een groot deel van deze informatie heeft betrekking op het uiterlijk van de moordenaar. Momenteel biedt de politie in Japan een beloning van drie miljoen yen voor alle informatie die leidt tot de gevangenneming van de moordenaar.
Tot dusverre is dit wat bekend is over de verdachte: op de dag van de moord zei de ene ooggetuige die aangaf een vreemde man bij het Miyazawa-huis te zien zeggen dat de man een grijze, geweven garenhoed droeg met een zwarte lijn, een fanny pak, een sjaal met een groen, rood, zwart, oranje en donkerblauw patroon, een zwart Uniqlo-vest, zwarte handschoenen, een T-shirt met lange mouwen en witte Slasenger-schoenen die in Zuid-Korea zijn gemaakt. De moordenaar had ook een sashimi-mes het huis in gedragen om de moorden uit te voeren.
Een van de interessantere feiten over de zaak betreft het DNA-bewijs dat is teruggevonden in de plaats delict. De moordenaar had bloed van het type A, dat bij nadere analyse aantoonde dat hij een moeder van Europese afkomst had. Met name toonde forensisch onderzoek aan dat de moeder afkomstig was uit Zuid-Europa, mogelijk ergens rond de Adriatische Zee. De vader van de moordenaar was echter afkomstig uit Noordoost-Azië. Het DNA van de vader bleek te worden gedeeld met één op de vier of vijf Koreanen, één op de tien Chinezen en één op de dertien Japanners.
6 Het verhaal van de taxichauffeur
Een van de vreemdste verhalen in verband met de moord op de familie Miyazawa is afkomstig van een taxichauffeur die op 30 december verschillende mannen van middelbare leeftijd heeft opgehaald. De niet bij naam genoemde chauffeur vertelde de Tokyo Metropolitan Police dat hij in totaal drie mannen heeft opgepikt, en alle ze waren ouder dan 30 jaar. Een van deze mannen, zei de chauffeur, liet bloed achter op de achterbank van de auto achter. De bestuurder zei ook dat geen van de mannen tijdens de hele rit sprak.
Ondanks bloedonderzoek op de plaats van het misdrijf (de moordenaar slaagde er op de een of andere manier in om een wond aan zijn hand te krijgen tijdens zijn aanval), en ondanks bloed gevonden op de achterbank van deze taxi, moet de politie van Tokio nog niemand in contact brengen met de moorden.
5 Theorie 1: Skateboarders
Voorafgaand aan de moorden had Mikio Miyazawa verschillende verhitte discussies gevoerd met jonge skateboarders die het skatepark achter het huis van de familie bezochten. In het bijzonder, ooggetuigen zeiden dat Mikio vaak geconfronteerd met de tiener-skateboarders voor het maken van te veel lawaai. Eén ooggetuige zei ook dat Mikio hetzelfde had gedaan met leden van een lokale motorbende die rondhing in het skatepark.
Sommige rechercheurs vermoedden dat een van deze gekwetste skateboarders mogelijk wraak heeft genomen op de familie Miyazawa. De beschrijving van de verdachte past immers wel degelijk in het stereotype beeld van een skateboarder. Desondanks vinden sommigen het moeilijk om te geloven dat een paar argumenten in de weken voorafgaand aan 30 december tot zo'n gruwelijke uitkomst zouden leiden.
4 Theorie 2: Amerikaanse militair
Op dit moment zijn er ongeveer 50.000 Amerikaanse militairen gestationeerd in Japan. De Amerikaanse militaire aanwezigheid in Japan is sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog constant geweest, en helaas hebben Amerikaanse soldaten, mariniers, matrozen en vliegeniers in die tijd verkrachtingen en moorden gepleegd. Gezien deze lelijke geschiedenis en gezien de gemengde afkomst van de verdachte, hebben sommigen gesuggereerd dat de moordenaar een Amerikaanse soldaat was of een aannemer die werkte aan een nabijgelegen Amerikaanse militaire installatie.
Het zou niet moeilijk zijn geweest voor een Amerikaanse militair om het Miyazawa-huis te bereiken vanuit Tokio, want het huis van de familie was dicht bij verschillende treinstations gelegen, waarvan de meeste dienst hadden in het centrum van Tokio.
3 Theorie 3: Killer Drifter
In 2018 hebben de Japanse autoriteiten meer informatie vrijgegeven over de hoofdverdachte in de moorden op Setagaya. In de eerste plaats nam het heuptasje van de moordenaar sporen zand aan, wat aangeeft dat hij veel tijd buiten doorbracht. Ook in het heuptasje zat een fluorescerende pen. Uiteindelijk concludeerde de politie dat de moordenaar ergens tussen de 15 en 20 jaar oud was.
Hoewel Japan vaak wordt bevestigd als een voorbeeld van beperkende immigratie, heeft het land sinds de jaren tachtig een probleem met illegale immigratie, waarvan het grootste deel afkomstig is uit Noordoost- en Zuid-Azië. Het is mogelijk dat de moordenaar een illegale immigrant of een zwerver was die gebruik maakte van de uitstekende Japanse treindienst om misdaden te plegen en vervolgens ergens anders, misschien zelfs in een ander land, te ontsnappen.
Er is ook de mogelijkheid dat de moordenaar een werkloze jongeman was. In de jaren negentig betrad Japan zijn 'Lost Decade', een periode van economische depressie waarin de jeugdwerkloosheid toenam. In het jaar 2000 was het algemene werkloosheidscijfer van Japan meer dan vier procent en dat bleef het hele decennium zo. Echter, de crash van verschillende Japanse banken en het opleggen van zware schuldenlast aan Japanse bedrijven betekende dat het verkrijgen van krediet moeilijker werd voor de gemiddelde Japanse burger. De lonen stagneerden ook en het consumptieniveau daalde. Dit alles betekent dat een onbekende en onderbetaalde of werkloze jongeman mogelijk de moorden heeft uitgevoerd vanuit een verlangen naar wraak.
2 Theorie 4: Zuid-Koreaanse soldaat
Er is veel indirect bewijs dat aangeeft dat de moordenaar mogelijk een Zuid-Koreaanse burger was. Allereerst zijn de meeste mensen die het vaderlijke DNA van de moordenaar delen, etnisch Koreaans. Ook toonde het forensisch testen van de kleding die de moordenaar achterliet op het plaats delict aan dat ze waren gewassen met mineraalrijk hard water, een soort reinigingswater dat veel voorkomt in Zuid-Korea, maar in Japan ongewoon is.
In 2015 bracht de Japanse echte misdaadauteur Fumiya Ichihashi een boek uit waarin hij beweerde dat hij de identiteit van de moordenaar had blootgelegd. De auteur merkte op dat politiedetectives grond hadden gevonden op de plaats delict die teruggevoerd was naar de provincie Gyeonggi in Zuid-Korea. Ook in zijn boek zegt Ichihashi, die zijn hoofdverdachte "R" noemt, dat de moordenaar ooit in het Zuid-Koreaanse leger had gediend. Ichihashi's boek zegt dat de vingerafdrukken van R, die door de auteur zijn verkregen, overeenkomen met de vingerafdrukken die de moordenaar achterlaat op de plaats delict.
1 Motief
Een van de meer verzwarende aspecten van deze zaak is de schijnbaar willekeurige aard ervan. Dat gezegd hebbende, sommigen hebben motieven voor de misdaad aangeboden, van het persoonlijke tot het financiële. Tokio-rechercheurs hebben betoogd dat de moordenaar een seksueel roofdier en een vrouwenhater zou kunnen zijn, gezien de bloeddorst die blijkt uit de moorden op Yasuko en Niina. Anderen hebben betoogd dat de moordenaar gemotiveerd was door wraak, ofwel omdat Mikio hem in het verleden had aangekleed of omdat hij de familie haatte vanwege hun financiële succes.
Fumiya Ichihashi heeft beweerd dat de Miyazawa-familie om geld is gedood. Specifiek, omdat de gemeentelijke autoriteiten van plan waren om een nabijgelegen park uit te breiden, kreeg elk gezin in het gebied tot 100 miljoen yen aangeboden om te verhuizen. Hoewel deze theorie verleidelijk is, heeft de moordenaar niet veel gestolen uit het huis van de familie Miyazawa.Bovendien suggereert de beslissing van de moordenaar urenlang in het huis van het gezin te blijven hangen, en het feit dat hij daar verschillende persoonlijke spullen heeft weggegooid, suggereert dat diefstal niet zijn drijfveer was.
Benjamin Welton is een inwoner van West Virginia die momenteel in Boston woont. Hij werkt als freelance schrijver en is gepubliceerd in The Weekly Standard, The Atlantic, Listverse en andere publicaties.