Delen:
10 Chilling Feiten over seriemoordenaar Albert Fish
Albert Fish werd bekend onder vele namen, waaronder de Brooklyn Vampire, de Moon Maniac, de Weerwolf van Wysteria, de Boogey Man en de Grijze Man. Nadat hij in de vroege jaren 1900 drie kinderen had vermoord, de New York Daily Mirror schreef dat hij een reputatie had als 'de meest wrede kindermoordenaar in de criminele geschiedenis'.
De sinistere seriemoordenaar had gemakkelijk een geloofwaardige schurk in een horrorfilm kunnen zijn. De realiteit was echter angstaanjagender dan enig werk van fictie.
10 Slechtste jeugd
Albert Fish werd geboren Hamilton Howard Fish op 19 mei 1870 in Washington, DC. Zijn moeder leed aan hallucinaties en andere leden van zijn familie worstelden met ernstige psychische aandoeningen. Ten minste twee van zijn familieleden stierven in gesticht.
Verzonden naar St. John's Orphanage, werd Fish zwaar gestraft door zijn leraren. Ze zouden zijn kleren uittrekken en hem slaan terwijl de andere studenten toekeken. Psychologen geloven dat zijn latere gedrag - het martelen van zijn slachtoffers tot de dood - zijn manier was om dezelfde pijn te dwingen die hij anderen had aangedaan.
Toen zijn moeder eindelijk een vaste baan kon houden, liet ze hem komen. Maar de psychische schade was al opgelopen en hij bleef tot zijn elfde met bedplassen. In zijn latere tienerjaren veranderde hij zijn naam van Hamilton in Albert, zodat hij niet langer door zijn schoolvrienden werd bespot als "Ham en eieren" .”
9 Rauw vlees
In 1898 regelde de moeder van Fish een huwelijk tussen hem en Anna Mary Hoffman, een jonge dame die negen jaar jonger was. Tijdens hun 19 jaar getrouwd leven, hadden ze zes kinderen samen. Toen liet Hoffman Fish achter voor een andere man.
Het was deze afwijzing en verraad die schijnbaar een veel donkerdere kant in Fish veroorzaakte. Hij begon zichzelf te beschadigen en ontwikkelde een smaak voor rauw vlees. Bloedige maaltijden waren slechts het begin toen hij zich later tot kannibalisme wendde om zijn dorst naar bloed te voeden.
In interviews met de politie bekende Fish: "Ik heb een stoofpot gemaakt van (een slachtoffer) oren, neusstukken van zijn gezicht en buik. Ik zet uien, wortels, rapen, selderij, zout en peper. Het was goed."
Toen voegde hij eraan toe: 'In ongeveer twee uur was het lekker bruin en doorgekookt. Ik at nooit een gebraden kalkoen die half zo goed smaakte. "Deze huiveringwekkende verklaring is waarom hij nog steeds bekend staat als de" echte Hannibal Lecter. "
8 Zelfverminking
Toen Fish pas 12 jaar oud was, ontmoette hij een jongen die hem voorstelde aan coprophagia (het eten van uitwerpselen) en urolagnia (urine drinken). Vis was ook begonnen openbare badkamers te bezoeken waar hij de jongere jongens zou uitkijken voor zich uitkijken.
Later in zijn leven werden zijn fetisjen machtiger toen hij zich tot zelfverminking wendde. Hij vroeg zijn eigen kinderen om herhaaldelijk met verschillende voorwerpen op zijn achterwerk te slaan. Notoir, Fish stond bekend om het duwen van naalden zo diep in zijn kruis dat ze niet konden worden verwijderd. Een röntgenstraal van Fish's lies met 12 naalden die diep onder zijn huid waren ingebed, werd tijdens zijn onderzoek getoond.
In de rechtszaal getuigden psychiaters dat de seksuele fetisjen van Fish sadisme, masochisme, exhibitionisme, kannibalisme, coprophagia, urofilie, pedofilie en infibulatie omvatten. Fish zei: "Ik had altijd het verlangen om anderen pijn te doen en anderen pijn te laten doen. Ik leek altijd te genieten van alles wat pijn deed. "
7 Kwetsbare slachtoffers
Vis wordt op kleine kinderen gepjaagd. Zijn bekende slachtoffers waren de acht jaar oude Francis X. McDonnell in 1924, de vierjarige Billy Gaffney in 1927 en de tienjarige Grace Budd in 1928. Hoewel Fish slechts werd beschuldigd van drie moorden, was het echte slachtoffer van belang zou veel hoger kunnen zijn.
Een ander potentieel slachtoffer was de 12-jarige Yetta Abramowitz die in het Bronx-gebied werd geslagen en gewurgd door een 'lange jongeman'. Hij wordt nu verondersteld vis te zijn geweest toen hij Gaffney dat jaar had gedood.
Er werd een man van dezelfde beschrijving gezien die probeerde jonge meisjes in het gebied naar donkere gangen en steegjes te lokken. In 1932 werd het verminkte lichaam van de 16-jarige Mary Ellen O'Connor gevonden in een bosrijke omgeving van Queens. Later ontdekte hij dat Fish een huis in de buurt had geschilderd tijdens de moord.
6 Marteling van Thomas Kedden
In 1910, toen Fish nog steeds getrouwd was met Anna Mary Hoffman, ontmoette hij een 19-jarige man genaamd Thomas Kedden. In latere bekentenissen onthulde Fish dat Kedden niet mentaal sterk of erg slim was. Vis maakte gebruik van deze kwetsbaarheden en ging een sadomasochistische relatie aan met de tiener.
Vis nam Kedden mee naar een oude boerderij en martelde de jongen gedurende twee opeenvolgende weken - hij bond hem vast en sneed zijn penis af. In zijn eigen huiveringwekkende verhaal, herinnerde Fish zich: "Ik zal zijn schreeuw of de blik die hij me gaf nooit vergeten."
Fish was van plan om Kedden te doden en het lichaam uiteen te halen. Het weer was echter te warm en hij vreesde dat hij zou worden gevangen door de geur. Dus, Fish gebruikte peroxide op de wond en verliet Kedden met niets meer dan een rekening van $ 10 en een verminkte mannelijkheid. Fish voegde eraan toe: "Nam de eerste trein die ik thuis kon krijgen. Nooit gehoord wat er van hem is geworden of geprobeerd heeft erachter te komen. '
5 Moord van Francis McDonnell
Op 14 juli 1924 meldden de ouders van de achtjarige Francis McDonnell dat hij vermist was. De jongste jongen was voor het laatst gezien toen hij met vrienden in de buurt van Staten Island speelde en vertelde de politie dat hij was weggelopen met een man met een grijze snor.
Na het horen van de beschrijving van de man, onthulde de moeder van McDonnell dat ze hem eerder had gezien. Ze zei: "Hij schuifelde de straat af en mompelde in zichzelf en maakte vreemde bewegingen met zijn handen. Ik zag zijn dikke grijze haar en zijn hangende grijze snor. Alles aan hem leek vaal en grijs. '
Na een zoektocht naar Francis McDonnell, werd zijn lichaam gevonden hangend aan een boom. Hij was aangevallen en gewurgd met zijn bretels. Zijn linkerbeen was ontdaan van zijn vlees. Later bekende Fish dat hij de jongen had vermoord met de bedoeling hem te castreren. Maar er was iemand dichtbij in de buurt geweest en hij rende weg.
4 moord op Billy Gaffney
Vis pleegde zijn tweede moord op 11 februari 1927. De vierjarige Billy Gaffney speelde met twee vrienden in de gang voor zijn appartement in Brooklyn voordat hij vermist werd. Zijn jonge vriend zei: "De boeman nam hem mee."
Seriemoordenaar Peter Kudzinowski was de hoofdverdachte totdat een foto van Fish in een krant verscheen. Toen zei een getuige dat hij Fish had gezien die een kind sleepte dat op Gaffney leek op de dag dat hij verdween.
In een huiveringwekkende brief aan zijn advocaat schreef Fish over de moord:
Ik bracht hem naar de Riker Ave. dumpt. Er is een huis dat alleen staat, niet ver van waar ik hem nam. Ontdeed hem naakt en bond zijn handen en voeten vast en propte hem met een stuk vod dat ik uit de vuilnisbak had gepikt. Toen heb ik zijn kleren verbrand. Gooide zijn schoenen in de vuilnisbak. De volgende dag omstreeks 2 uur nam ik gereedschap, goede zware kat-van-negen-staarten. Knip een van mijn riemen doormidden, snijd deze helft in zes stroken van ongeveer [20 centimeter (8 in)] lang.
Vissen werden schuldig bevonden aan het vermoorden van de jongen, maar het lichaam werd nooit teruggevonden.
3 moord op Grace Budd
Op 3 juni 1928 lokte Fish de 10-jarige Grace Budd uit haar huis en vermoordde haar in koelen bloede. Twee jaar lang maakte de misdaad rechercheurs verbijsterd. Zelfs de conciërge in het huis van de familie Budd was een van de beschuldigden.
Nadat Fish was gearresteerd, bleek dat het jonge meisje niet het beoogde slachtoffer was. Vis had een advertentie gezien die luidde: "Jonge man, 18, wenst positie in land. Edward Budd, 406 West 15th Street. "
De advertentie was geplaatst door de oudere broer van Grace, Edward. Vis bezocht het huis van de familie Budd en stelde zichzelf voor als een boer die de jongeman wilde inhuren, hoewel Fish in werkelijkheid Edward wilde verminken en vermoorden.
Toen Fish voor de tweede keer terugkeerde naar het ouderlijk huis, ontmoette hij Grace en veranderde van gedachten; hij besloot in plaats daarvan het jonge meisje te vermoorden. Hij overtuigde Grace's ouders om hem mee te nemen naar een verjaardagsfeestje voor zijn nichtje. In werkelijkheid had hij geen nichtje.
Fish nam Grace mee naar een verlaten huis, genaamd Wisteria Cottage, waar hij haar vermoordde en de restanten kannibaliseerde. Het duurde tot 1934 toen haar schedel eindelijk werd ontdekt.
2 Letter Of Evil
Na de moord op Grace Budd schreef Fish een anonieme brief aan haar moeder die in verontrustend detail beschrijft hoe hij het jonge meisje had vermoord:
Ik bracht haar naar een leeg huis in Westchester dat ik al uitgekozen had. Toen we daar aankwamen, zei ik dat ze buiten moest blijven. Ze plukte wilde bloemen. Ik ging naar boven en trok al mijn kleren uit. Ik wist dat als ik het niet deed ik haar bloed op hen zou krijgen. Toen alles klaar was, ging ik naar het raam en belde haar. Toen verstopte ik me in een kast totdat ze in de kamer was. Toen ze me helemaal naakt zag, begon ze te huilen en probeerde ze de trap af te rennen. Ik greep haar en ze zei dat ze het haar moeder zou vertellen.
De brief was zo verwrongen dat men aanvankelijk dacht dat hij een zieke grap was. Fish had echter een aanwijzing achtergelaten. Op de enveloppe stonden de letters N.Y.P.C.B.A., die stonden voor de Welwillende Vereniging van de New York Private Chauffeur. De brief was terug te voeren op een oud kamerhuis, waar Fish pas enkele dagen eerder was geweest. Toen hij terugkeerde naar het adres, kon de politie eindelijk een arrestatie verrichten en zijn schrikbewind beëindigen.
1 Een gezinsman
Tijdens zijn proces dat 10 dagen duurde, probeerde de advocaat van Fish, James Dempsey - een voormalige aanklager en eens de burgemeester van Peekskill, New York - de juryleden ervan te overtuigen dat Fish een familieman was die zelf het slachtoffer was van een misbruikende jeugd. Dempsey vertelde de rechtbank:
Ondanks al deze brutale, criminele en wrede neigingen, is er nog een andere kant aan deze beklaagde. Hij is een heel fijne vader geweest. Hij heeft nooit in zijn leven een hand op een van zijn kinderen gelegd. Hij zegt genade bij elke maaltijd in zijn huis. In 1917, toen de jongste van zijn zes kinderen drie was, verliet zijn vrouw hem. En vanaf die tijd tot kort voor de Grace Budd-moord in 1928 was hij een moeder en vader van die kinderen.
Dempsey probeerde ook een waanzin te gebruiken. Hij vroeg de juryleden of een man die kinderen had gedood en opgegeten echt gezond kon zijn? Er was geen twijfel onder de juryleden dat Fish gek was, maar ze vonden hem toch allemaal schuldig en gezond. De rechter veroordeelde Fish tot de dood.
Op 16 januari 1936 werd Fish naar de elektrische stoel gestuurd in de Sing Sing-gevangenis. Zijn laatste woorden waren: "Ik weet niet eens waarom ik hier ben."