Delen:
10 Brilliant Real Heists zo dramatisch als de films
De perfecte misdaad is een Hollywood-wezen. We houden ervan mensen te bekijken die grootschalige diefstal plegen, zolang ze er echt slim over zijn. Deze soorten kappertjes zijn echter niet alleen in de film te vinden. Of het nu een verbazingwekkend uitgebreid schema is dat met perfecte precisie is uitgevoerd of een plan dat het systeem op de eenvoudigste manier mogelijk gebruikt, de volgende misdaden hebben allemaal de vermakelijke aanraking van roofmagie.
10Andre Stander
https://www.youtube.com/watch?v=MEiqq4Upcgg
Andre Stander was een detectivewonder. Hij eindigde in de top van zijn klasse en werd op 31-jarige leeftijd kapitein. Als hoofd van de afdeling Criminal Investigation in Kempton Park, Zuid-Afrika, wist hij veel van overvallen. Dat bleek uitermate nuttig toen hij besloot om bankroover te worden in 1977.
Stander was een vermommingmeester. Hij zou een bank tijdens zijn lunchpauze beroven en 's middags terugkeren om de misdaad te onderzoeken zonder door een van de getuigen te worden herkend. Hij beroofde over drie jaar 30 banken en zou er waarschijnlijk mee wegkomen als hij niet dronken geprobeerd had een collega van het Bureau of State Security te rekruteren. Zijn vriend bracht een hogere officier op de hoogte en zij zetten Stander uit om hem op heterdaad te betrappen.
In 1980 ging Stander naar de gevangenis, en dat is waar zijn carrière als bankoverval echt van start ging. Hij ontmoette daar twee andere bankovervallers en de drie mannen beraamden een ontsnapping. Stander en zijn handlangers overmeesterden hun bewakers tijdens een reis naar een fysiotherapeut en vluchtten. Ze werden de Stander-bende en ze beroofden banken alsof het een Olympische gebeurtenis was. In twee maanden tijd beroofden de mannen 20 banken, waaronder vier op één dag, waarbij ze vijf keer het geld verdienden dat Stander in zijn oorspronkelijke drie jaar had gemaakt.
De bende zou vol zelfvertrouwen en kalm de bank in lopen en de meest kwetsbare kassier uitkiezen - bijna altijd een vrouw. Ze zouden haar benaderen en haar bevelen een zak met geld te vullen, en dan zouden ze naar buiten lopen voordat iemand anders op de bank wist dat er zelfs een overval had plaatsgevonden. Bij één gelegenheid hield de bewaker de deur voor hen open terwijl ze vertrokken. Gewapende politie was gestationeerd buiten de banken, maar de bende veranderde van vermomming en liep gewoon met hun zakken geld langs de politie. Ze waren weg voordat het alarm kon afgaan.
De bende leefde een leven van luxe. Ze hadden meerdere huizen met bedienden en sportwagens en ze aten elke dag. Ze huurden ook veel prostituees in, wat hun ondergang bleek te zijn toen een van de meisjes de mannen herkende en meldde.
Op 30 januari 1984 bestormde de politie een van de veilige huizen van de bende. Stander zelf was daar niet - hij was naar Florida gereisd voor een nieuw leven met een vervalst Australisch paspoort. Een dealer van tweedehands auto's had in een krant over de bende gelezen en de politie op de hoogte gebracht toen Stander opdook om een Mustang opnieuw te laten schilderen. Stander werd neergeschoten en gedood terwijl hij een geweer probeerde te worstelen met een van de officieren die werden gestuurd om hem te arresteren.
9De roof van de Great Brink
Het beveiligingsbedrijf van Brink is het slachtoffer geworden van enkele van de beroemdste overvallen in de geschiedenis en je kunt er al drie vinden op Listverse. De roofoverval van de Great Brink uit 1950 was de eerste die een sensatie werd. Het wordt perfect, fantastisch en 'de misdaad van de eeuw' genoemd.
Op 17 januari van dat jaar stapte een groep mannen het Carburator Depot van Brink binnen in Boston en vertrok 30 minuten later met $ 2,7 miljoen in contanten, cheques en zekerheden. Het was de grootste overval in de geschiedenis van de VS in die tijd.
De bende achter de diefstal had 18 maanden lang het depot uitgezet en zes pogingen afgeblazen in de zes weken voorafgaand aan de overval op zoek naar de perfecte gelegenheid. De overvallers, gekleed in Halloween-maskers en uniformen van scheepvaartchauffeurs, passeerden minstens drie afgesloten deuren om de tweede verdieping te bereiken waar de misdaad plaatsvond. Ze bonden vijf werknemers onder schot maar spraken nauwelijks.
De FBI volgde duizenden leads, die allemaal tot dode punten leidden. De truck die door de overvallers werd gebruikt, was twee maanden voor de overval gestolen door een Ford-dealer en twee maanden later in stukken gehakt en vernield. Uiteindelijk was het geen enkele poging van de politie om de zaak op te lossen - het was een groepsschisma.
Een van de overvallers, Specs O'Keefe, ging naar de gevangenis voor een niet-gerelateerde aanklacht. Hij liet zijn deel van het geld achter bij een ander lid van de bende, maar maakte duidelijk dat hij bereid was om te praten als ze hem uitschakelden. De andere overvallers raakten in paniek en stuurden een huurmoordenaar om O'Keefe te vermoorden. O'Keefe werd neergeschoten, maar hij overleefde het. Dit was genoeg om hem over de rand te duwen, en hij sneed een deal met autoriteiten en onthulde alles.
De overvallers kwamen verbazingwekkend dicht bij het wegkomen van de misdaad - ze werden aangeklaagd slechts vier dagen voordat het statuut van de beperkingen voor de overval zou komen. Ondanks dat de schuldige partijen zijn gevonden, is slechts ongeveer de helft van het geld ooit teruggevorderd
8The Great Pearl Robbery
In 1913 stuurde een juwelier 's werelds meest waardevolle parelketting vanuit Parijs naar Londen - per gewone post. Normale post werd als veiliger beschouwd dan een koerier voor het vervoer van kostbaarheden, omdat ze werden vermengd met duizenden andere items en het bijna onmogelijk was voor een dief om zich te richten.
Het pakket leek veilig aan te komen, de drie zegels waren intact. Maar toen het werd geopend, was de ketting verdwenen. Tijdens de doorvoer had een dief de parels vervangen door suikerklontjes van exact hetzelfde gewicht als de sieraden, de verpakking opnieuw verzegeld en verzonden.
De New York Times meldde de waarde van de ketting op $ 650.000 - ongeveer $ 15 miljoen vandaag. De misdaad werd perfect uitgevoerd, en alleen de poging van de overvallers om de ketting te verkopen, zorgde ervoor dat ze werden gepakt. Ze werden naar een ontmoeting met een potentiële koper gelokt, die eigenlijk een undercover politieagent was.
De vier mannen achter de misdaad werden geleid door de bekende juwelendief Joseph Grizzard, beschreven als een sympathieke versie van de aartsvijand Moriarty van Sherlock Holmes. De hoofddetective in de zaak bezocht Grizzard later in de gevangenis en pleitte voor zijn vroege vrijlating. De volledige details over hoe de misdaad werd uitgevoerd, werden nooit bekendgemaakt, maar het betrof het omkopen van ten minste twee postbodes met $ 1.000 - meer dan het gemiddelde jaarsalaris op dat moment - en een totaal budget van $ 12.000.
Ongetwijfeld was de winnaar in het hele geval een pianomaker genaamd Augustus Horne. Hij zag op een dag in Londen een zakje in de goot en pakte het op, in de veronderstelling dat het knikkers bevatte. Hij gaf er een aan een dakloze man en probeerde vervolgens wat te ruilen voor een pint bier. Niemand wilde iets, maar een barman moedigde hem aan om naar de politie te gaan. Horne had per ongeluk 58 van de parels ontdekt en ontving uiteindelijk een beloning van £ 10.000.
7The Trust Company Securities Theft
Toen in 1934 $ 590.000 in effecten verdwenen van de United States Trust Company in New York, werd het New York Times meldde dat de diefstal plaatsvond "onder omstandigheden die de politie ervan overtuigden dat ze niet waren gestolen." De politie legde het neer op een ongeluk en nam aan dat de bankbiljetten misplaatst waren, ook al waren ze 10 minuten nadat ze waren afgeleverd verdwenen zicht op 12 personen.
De FBI besefte dat ze een crimineel in handen hadden toen er nog eens 1,5 miljoen dollar de volgende maand vermist werd in de kantoren van het bedrijf Manhattan. Wederom vond de diefstal plaats in het kantoor van een makelaar "onder omstandigheden die gewoonlijk elke mogelijkheid tot diefstal lijken te blokkeren." De jacht op de spookdief was begonnen.
Het onderzoek dat daarop volgde was groot en betrof de politiekorpsen van drie landen. Het eerste herstel van $ 310.000 aan obligaties vond plaats nadat federale agenten dieven achtervolgden langs de Atlantische kust, vervolgens van Florida naar Californië en vervolgens naar de Bahama's. Acht mannen werden gearresteerd.
Nog eens $ 440.000 werd herleid naar Parijs. Twee banden voor $ 100.000 werden gevonden in een koffer in Grand Central, en nog eens $ 200.000 werd gevonden opgerold in een blik limabonen in iemands huis. Een anonieme tip, afgeleverd door een jongen van een telegraafboodschapper, leidde agenten naar $ 640.000 in een afgesloten bagagebox bij een metrostation. In totaal werden 16 mensen gearresteerd in een zaak onder leiding van J. Edgar Hoover zelf - maar het geheim van hoe de diefstallen werden gedaan, werd nooit onthuld.
6The Chelambra Bank Robbery
De viermansbende die de North Malabar Gramin Bank in Chelembra, India, beroofde, was in staat om veel tijd te besteden aan de voorbereiding van hun overval. In 2007 merkten ze dat een restaurant beschikbaar was voor verhuur en dat het direct onder de bank lag. De bende betaalde om de ruimte te huren en stak een bord op met de mededeling dat het werd gerenoveerd en zou op 8 januari 2008 opnieuw worden geopend. Ze kochten ook meubels voor hun renovatie om verdenkingen te voorkomen. Helaas voor hongerige bewoners, is het restaurant nooit geopend. In plaats daarvan sneden de overvallers op 30 december door de vloer van de bank en gingen weg met 80 miljoen roepies (ongeveer $ 1,3 miljoen).
Ze sneden in de vroege uren van zondagochtend in de sterke kamer van de bank, dus de diefstal werd niet langer dan een dag ontdekt. De bende plantte bewijsmateriaal in het restaurant waardoor ze de voorstanders van het Naxalisme bleken te zijn, een communistische guerrillabeweging actief in India.
De dieven hebben talloze andere valse aanwijzingen nagelaten. Een kilogram (2,2 lb) gestolen goud werd achtergelaten in een hotelkamer in Hyderabad, meer dan 700 kilometer verderop. Ze belden ook vanuit steden over het hele land om onderzoekers te overbelasten. De politie kreeg een pauze door op zoek te gaan naar iets verdachts in de twee miljoen telefoontjes die door de dichtstbijzijnde celtoren werden afgehandeld in de tijd van de overval. Ze vonden een geheim nummer dat de overvallers hadden gebruikt om te communiceren en waren in staat om de overvallers op te sporen naar een huis waar ze zich verborgen hielden.
Op 28 februari was het grootste deel van de schat teruggevonden en de overvallers hadden allemaal bekend. Drie van de mannen werden veroordeeld tot 10 jaar gevangenis en de vierde kreeg er vijf.
5De 300 miljoen-Yen-greep
Op 10 december 1968 waren vier bankmedewerkers in een auto die 294,3 miljoen yen naar een Toshiba-fabriek vervoerde. In die tijd was dat $ 817.520 waard, het equivalent van meer dan $ 5 miljoen vandaag. Terwijl het personeel door Fuchu Prison in Tokyo reed, werden ze door een politieagent op een motorfiets benaderd. De man vertelde de werknemers dat het huis van hun manager was gebombardeerd en dat er misschien een bom onder de auto was.
Het personeel stapte uit en de politieagent zakte op de grond om onder het voertuig te kijken. Plotseling braken rook en vlammen uit de auto en de politieagent zei tegen de groep dat ze moesten rennen voordat de motor explodeerde. De bankarbeiders vluchtten zo snel als ze konden, voordat ze zich omdraaiden om de "politieman" weg te zien rijden. Een vers gebruikte flare lag op de grond
De overvaller liet 120 bewijsstukken achter, inclusief de motorfiets. Niets was echter nuttig, en de politie realiseerde zich uiteindelijk dat de willekeurige objecten expres verspreid waren om onderzoekers van de baan te brengen. Het onderzoek zelf was enorm - 170.000 officieren keken naar 110.000 verdachten.
Het statuut van beperkingen passeerde in 1975 zonder dat iemand betrapt werd en de overvaller was na 20 jaar vrij van burgerlijke aansprakelijkheid. Hij kon legaal zijn verhaal verkopen en had geen gevolgen, maar er is nooit een betrouwbare eiser naar voren gekomen.
4The Gangwatch Gang
Het volledig Canadese driemans bankovervallers team dat bekend staat als de Stopwatch Gang, was verantwoordelijk voor meer dan 100 overvallen, met opbrengsten van meer dan $ 15 miljoen in de jaren 70 en 80. Ze verdienden hun bijnaam omdat ze stopwatches gebruikten om ervoor te zorgen dat ze nooit langer dan twee minuten in een bank zaten.Ze konden een overval plegen in slechts 90 seconden.
Ze stonden erom bekend dat ze nooit een schot moesten schieten. Een van hun eerste overvallen, het stelen van $ 750.000 aan goudbaren van Ottawa Airport, werd uitgevoerd door bendelid Stephen Reid die zichzelf vermomde als bagage-afhandelaar en gewoon met de buit de straat opliep. Ze werden gepakt voor die misdaad, maar toen ze de gevangenis verlieten, verhuisden ze naar de VS en creëerden ze nieuwe identiteiten voor zichzelf in Arizona. Ze vertelden hun buren dat ze in entertainment werkten en namen regelmatig zakenreizen naar Californië.
In totaal hebben ze meer dan 140 banken beroofd. In ware Hollywood-stijl was het hun laatste grote klus, waarop ze hoopten met pensioen te gaan, waardoor ze betrapt werden. De bende paste een gehuurd voertuig aan en bracht weken door met uitzetten en van plan zijn een contante betaling te stelen bij een vestiging van de Bank of America. Op 23 september 1980 namen ze $ 283.000, - maar lieten een aanwijzing achter die hen terugbracht. De hele bende werd gearresteerd. Stephen Reid werd opgehaald op weg naar het vliegveld om het vliegtuig te pakken dat hij had gekocht om het land te verlaten en zijn nieuwe leven te beginnen.
3De Argentijnse metro
Op 13 januari 2006 liepen twee mannen Banco Rio binnen in het Argentijnse stadje Acassuso. Ze namen meer dan 20 gijzelaars in beslag. Tweehonderd politiemannen omsingelden het gebouw volledig, maar de rovers vonden het niet erg. Ze ruilden vier gijzelaars voor pizza en pop (die ze deelden met de andere gijzelaars) en zongen 'Happy Birthday' aan een van de vrouwen die ze hadden gevangen. In totaal waren ze daar zeven uur, voordat de politie het gebouw bestormde - en ontdekten dat de mannen verdwenen waren, samen met 8 miljoen dollar kostbaarheden.
De politie vond een ijzeren deksel dat een gat in de kelder bedekte, van onderaf vastgeschroefd. Toen ze het verwijderden, werden ze in een tunnel geleid, die de dieven in de riolen en naar de plaatselijke rivier bracht. De dieven hadden een briefje achtergelaten waarin stond dat ze 'geld hadden gestolen, geen liefde', hoewel veel van de 140 kluisjes die ze hadden meegenomen items bevatten die van grote sentimentele waarde waren.
Hoewel de dieven werden gepakt en voor de rechtbank werden gedaagd, lijkt het beroven van banken uit de grond te hebben gesnapt. Op oudejaarsavond 2010 groef een groep overvallers een tunnel van 30 meter (100 ft) in Banco Provincia in Buenos Aires. Ze omvatten zelfs verlichting en ventilatie. Alarmen gingen af, de politie nam niet de moeite om verder te onderzoeken dan te controleren of de deuren dicht waren. Slechts enkele dagen later, toen de bank heropende, wist iemand dat er een overval had plaatsgevonden.
2The Loughton Incinerator Thefts
De sleutel tot een briljant plan is eenvoud, als een medewerker bij de verbrandingsoven van de Bank of England voor versleten bankbiljetten uit 1988. In de loop van vier jaar stal ze £ 600.000 door het geld in haar ondergoed te proppen.
Een kleine groep medewerkers fungeerde als uitkijkpost voor hoofdsmokkelaar Christine Gibson, die de beveiligingswachters van de fabriek afleidde. De bankbiljetten waren opgesloten in kooien met twee hangsloten, zwart en wit. Gibson hield alleen de sleutel voor de zwarte hangsloten vast, maar schilderde enkele toetsen wit zodat ze beide typen kon verwijderen zonder te worden gedetecteerd. Omdat de bankbiljetten uit de veilige lock-up werden gestolen vlak voordat ze in het vuur werden gegooid, had niemand ooit het verlies opgemerkt.
Zoals met veel criminelen op deze lijst, was de diefstal zelf niet het ongedaan maken van de bende van Gibson. Haar man Peter trok de aandacht toen hij naar een plaatselijke bouwmaatschappij ging om een rekening te openen en een plastic zak met opgerolde biljetten op een tafel voor de manager te dumpen. Hoewel veel mensen geld konden besparen, had Gibson £ 100.000 in een draagtas gestopt. Bankmedewerkers waren behoorlijk verbluft en belden politie. Officieren overvielen het huis van de Gibsons en ontrafelden het hele plan.
Bijna iedereen die bij de diefstallen betrokken was, ontsnapte aan strafrechtelijke vervolging omdat getuigen niet bereid waren met de politie te praten. De weelderige, onverklaarbare levensstijl van het laagbetaalde personeel was niet genoeg voor een strafrechtelijk proces. De Bank of England beschouwde het echter voldoende om civiele actie te ondernemen. Ze hebben met succes drie families vervolgd voor de terugkeer van de gestolen cash plus rente.
1De kunstdiefstallen van Stephane Breitwieser
Misschien wel de meest productieve kunstendief in de geschiedenis, stal Stephane Breitwieser voor miljarden dollars aan kunst in de loop van zeven jaar. Hij nam stukken uit 172 verschillende musea in heel Europa en bewaarde ze allemaal in het huis van zijn moeder. Hij deed het niet voor geld; hij leefde van zijn salaris als ober in verschillende Europese steden. Hij hield echt heel erg van kunst.
Het plan van Breitwieser was eenvoudig. Hij bezocht musea en galerieën met slechte beveiliging. De vriendin van Breitwieser fungeerde als uitkijkpost en verwijderde items uit hun displays. Dan verstopte hij ze onder zijn jas en liep hij de voordeur uit.
Hij werd uiteindelijk gevangen in 2001 en probeerde een 400-jaar oude bugel te stelen. De Zwitserse politie herkende hem omdat hij zich voor de tweede keer op het museum richtte. Hij had al acht maanden in het land gediend omdat hij in 1998 probeerde een stuk te stelen. Breitwieser werd gevangen gezet en bracht 26 maanden door in de gevangenis.
Het slechtste deel van het verhaal komt van de moeder van de man. Mireille Breitwieser vernietigde 60 items ter waarde van $ 1,4 miljard toen haar zoon werd gearresteerd. Ze beweerde boos op hem te zijn geweest, maar de politie geloofde dat ze probeerde van het bewijs af te komen.
Toen hij uit de gevangenis kwam, besloot Breitwieser dat hij eindelijk klaar was om van zijn misdaden te profiteren: hij publiceerde een autobiografie.