Delen:
Top 10 menselijke overblijfselen die u overal ter wereld kunt bezoeken
Er is iets even fascinerends en weerzinwekkend aan menselijke overblijfselen. Of ze nu verschijnen als onderdeel van een moordonderzoek, een archeologische opgraving, een horrorfilm of een Halloween-outfit, we verbinden ons om verschillende redenen met het dode menselijke lichaam op een aantal verschillende niveaus. Wat vooral interessant is, is de manier waarop verschillende culturen over de hele wereld menselijke resten hebben behandeld en bewaard, evenals de verschillende redenen waarom deze lichamen en lichaamsdelen tegenwoordig nog steeds worden gewaardeerd.
10 Egyptische mummies
Verenigd Koninkrijk
De oude Egyptenaren gemummificeerd hun royalty's, priesters en soms zelfs huisdieren, zodat hun lichamen en zielen veilig konden reizen naar het hiernamaals. Maar het proces was notoir bloederig. De vitale organen werden uit het lichaam verwijderd en opgeslagen in ceremoniële potten, en het brein werd in stukjes uit de neus getrokken.
De Britse belangstelling voor oud-Egyptische graven, waar de mummies werden bewaard, steeg tijdens het Victoriaanse tijdperk en werd vooral in de mode toen Howard Carter en Lord Carnarvon het graf van Toetanchamon ontdekten in 1922. Vanwege de Carter-Carnarvon expeditie en de schattenjacht-activiteiten van andere rijke Victorianen, het British Museum in Londen heeft de grootste verzameling Egyptische oudheden buiten Egypte. Dit omvat twee kamers vol mummies, waarvan er één 5000 jaar oud is, in de Roxie Walker Galleries.
Een andere belangrijke mummie in de collectie van het museum is die van de hogepriesteres van de Tempel van Amen-Ra, waarvan wordt gezegd dat hij vervloekt is. Het verhaal ontstond nadat Thomas Douglas Murray in 1889 de mummie had gekocht.
Murray ervoer een reeks ernstige tegenslagen, waaronder zijn arm verliezen en getuige zijn van de dood van vele vrienden en collega's die in contact waren geweest met de mummie. Zelfs handlers die voor het museum werkten, stierven na het aanraken van het geval van de mummie. Velen meldden ook verontrustende geluiden en gekreun die 's avonds laat uit de mummie kwamen.
Andere musea in het Verenigd Koninkrijk hebben ook mummies in hun collecties. Manchester Museum in het noordwesten heeft 20 menselijke mummies verzameld door William Matthew Flinders Petrie, die ook heeft geschonken aan het British Museum. Egyptische mummies zijn ook te vinden in het Metropolitan Museum of Art in New York, het Royal Ontario Museum in Toronto, het Louvre in Parijs, het Egyptisch Museum en de Papyrus Collection in Berlijn, het Museo Egizio in Turijn en het Egyptisch Museum in Caïro .
9 Sokushinbutsu Monks
Japan
Sokushinbutsu betekent letterlijk 'zelf-mummificatie'. Het werd uitgevoerd door boeddhistische monniken tussen AD 1000 en 1800 in de hoop dat hun bewaarde lichamen een toegangspoort zouden worden tussen de sterfelijke wereld en de geestenwereld. De monnik zou daarom een hogere staat van verlichting bereiken.
Het proces beroofde geleidelijk het lichaam van voedingsstoffen om de hoeveelheid bacteriën die na de dood overbleef te verminderen. De monnik werd levend begraven onder strikte temperatuurbeperkingen met een continue luchttoevoer, zodat hij kon blijven ademen en langzaam sterven, waardoor zijn lichaam bijna volledig intact bleef.
In tegenstelling tot de Egyptische mummies, de sokushinbutsu monniken hebben geen doodskisten of tombes maar worden in de open lucht getoond. Vaak worden hun haar, nagels en kleding bewaard. Ze blijven ook zitten in de lotuspositie met hun benen gekruist, de pose waarin ze verkozen om te sterven.
Ze delen echter wel een connectie met de Egyptische mummies. Als sokushinbutsu werd bereikt, het lichaam van de monnik zou worden aanbeden als een godfiguur of levende boeddha, net zoals de Egyptenaren geloofden dat hun mummies lichamelijke voorstellingen waren van de goden op aarde.
Hoewel de handeling van sokushinbutsu is niet expliciet beschreven in de boeddhistische leer, de praktijk werd populair bij monniken die na de dood wilden worden aanbeden. In 1877 verbood de Japanse regering sokushinbutsu nadat het werd beschouwd als een vorm van rituele zelfmoord, die al illegaal was.
De laatst bekende poging om sokushinbutsu werd uitgevoerd door Tetsuryukai, een eenogige monnik wiens aanhangers zijn overlijdensregistratie naderden sokushinbutsu was bevestigd. Op die manier zou de datum van overlijden verschijnen voordat de praktijk illegaal werd.
Niet alle pogingen sokushinbutsu werkte, maar de succesvolle zijn te zien in een aantal tempels in Japan. Tetsuryukai is te bezoeken in de Nangaku-tempel in Centraal Tsuruoka in het noorden van Japan.
Anderen zijn te zien in de Dainichi-Boo-tempel op Mount Yudono in de Dewa provincie en de Kaikokuji-tempel in Sakata in de prefectuur Yamagata. Veel monniken kunnen ook nog steeds worden begraven in de prefectuur Yamagata. Hun lichamen zouden daarna zijn achtergelaten sokushinbutsu werd illegaal gemaakt.
8 Het Ossuarium van Sedlec
Tsjechische Republiek
Het Ossuarium van Sedlec is een kerk met een verschil. Alle decoraties binnen zijn gemaakt van menselijk bot. De kerk beschikt ook over ten minste één van elk bot in het menselijk lichaam in een enkele kroonluchter, en de hele kapel toont de skeletten van 40.000-70.000 mensen.
De oorspronkelijke kerk werd gebouwd in 1400, met de beenversieringen toegevoegd in 1870 door houtsnijder Frantisek Rint. Aanvankelijk leek de kerk veel op andere in de regio totdat koning Otakar II van Bohemen op bedevaart een lid van het cisterciënzerklooster Sedlec naar het Heilige Land zond.
Terwijl hij daar was, pakte hij een pot aarde, bracht die terug naar de kerk en strooide hem over de begraafplaats. Sedlec werd ineens de plek om begraven te worden voor iedereen die wilde dat hun stoffelijk overschot dicht bij heilige grond en dus bij God stond.
Met zoveel mensen die lichamen achterlieten om begraven of herbegraven te worden in de kerk, werd de begraafplaats overspoeld.Botten werden opgeslagen in de kelder of ossuarium ("botopslag"). Rint werd vervolgens ingeschakeld om het probleem op te lossen.
Rint werd ingezet om de beenderen in de kelder van de kapel te ordenen, maar kreeg geen expliciete instructies meer. De beenderdecoraties die hij heeft gemaakt, waaronder een wapenschild voor de familie Schwarzenberg, hebben sindsdien toeristen en filmmakers aangetrokken.
Bijnaam 'Beenderenkerk', het Ossuarium van Sedlec, is een van de oudste vindplaatsen, waar je kunt zien hoe menselijke overblijfselen artistiek en met veel kunde zijn gerangschikt. Je kunt ook de lichamen van meer dan 40.000 mensen zien in een ruimte die ze niet allemaal zou kunnen bevatten als ze zouden leven.
De huidige administratie voor het ossuarium noemt de atmosfeer 'vredig' en gelooft dat de kerk de wensen van zijn doden respecteert en viert door hun botten te laten rusten in de buurt van heilige grond.
7 Korperwelten (aka Body Worlds)
Duitsland
De tentoonstelling Body Worlds bestaat uit gelijke delen kunst, wetenschap en shockfactor. Deze grote selectie van echte menselijke lichamen, ontdaan van hun huid en geposeerd in interessante posities zoals hardlopen of yoga uitvoeren, laat zien hoe de spieren van het lichaam werken.
De tentoonstelling heeft over de hele wereld getoerd en blijft dit doen. Maar de permanente tentoonstelling en het laboratorium waar de lichamen worden bewaard, bevindt zich in Guben in de deelstaat Brandenburg, Duitsland.
De tentoonstelling is gemaakt door Gunther von Hagens na zijn uitvinding van en experimenten met plastinatie. Met behulp van dit proces worden het water en de lipiden geëxtraheerd uit menselijke weefsels, organen en lichaamsdelen en vervangen door plastic.
Dit betekent dat het lichaamsdeel of orgaan solide wordt, zodat artsen en medische studenten het kunnen vasthouden en rechtstreeks kunnen onderzoeken. Na het geven van universitaire lezingen over de toepassing van plastinatie in medische studies begon von Hagens commercieel te plastificeren, waardoor een rondreizende tentoonstelling werd gecreëerd die het publiek kon betalen om te zien.
De tentoonstelling van Body Worlds heeft gedurende zijn 20-jarige levensduur aanzienlijke controverse gekend. Religieuze leiders, politici en leden van het grote publiek voerden aan dat von Hagens niet genoeg respect voor de doden toonde en dat de tentoonstelling immoreel was.
Als reactie hierop zei von Hagens dat alle lichamen die plastinated waren voor de tentoonstelling vrijwillig werden gedoneerd via een programma dat duidelijk maakte hoe de lichamen zouden worden gebruikt. Er zijn nog steeds meer dan 15.000 mensen die hebben ingestemd met het doneren van hun lichaam aan toekomstige tentoonstellingen wanneer ze sterven.
Volgens von Hagens kost het ongeveer € 70.000 (meer dan $ 75.000) om een heel lichaam te plastineren. Een kop komt op € 15.000 (iets meer dan $ 16.000), en andere orgels zijn elk rond de € 2.500 (bijna $ 2.700), afhankelijk van de grootte en de staat.
Ondanks zo'n grote overhead is de toegang tot de tentoonstelling redelijk geprijsd voor € 12 (slechts $ 13) per volwassene. Dit betekent dat de toekomst van de tentoonstelling van Body Worlds onzeker is omdat het meer geld kost dan het in het algemeen maakt.
6 Les Catacombes
Frankrijk
Les Catacombes is een belangrijke toeristische plek in Parijs. Het toont de lichamen en skeletten van mensen die vroeger werden begraven op de begraafplaats van de onschuldigen bij Saint-Eustache in het centrum van Parijs. Mensen werden 1000 jaar lang begraven op de begraafplaats voordat het een gevaar voor de gezondheid werd en de lichamen moesten worden verplaatst.
Zes miljoen lichamen werden verplaatst naar Les Catacombes tussen 1786 en 1860. Ze worden nu tentoongesteld in de 320 kilometer (200 mijl) van tunnels en kamers onder de stad, hoewel sommige van deze gebieden verboden zijn voor het publiek.
Er gaan geruchten rond over geheime tunnels en ingangen naar deze beperkte gebieden, die illegaal zijn gebruikt door Parijzenaars die bekend staan als 'Cataphiles'. Deze geheime plekken worden echter niet geadverteerd aan toeristen en het is niet sociaal aanvaardbaar om ze te zoeken.
Vanwege de enge sfeer en duisternis van Les Catacombes is het door de jaren heen onderworpen geweest aan een aantal complottheorieën. Deze omvatten verhalen dat nieuwe lichamen werden gevonden in de beperkte kamers, dat de Gates of Hell zich in de tunnels bevinden, en dat een recent ontdekte video een man toont die Les Catacombes verkent voordat hij wordt weggejaagd door een onbekende spookachtige aanwezigheid.
Geen van deze verhalen is goed geverifieerd en velen denken dat het om hoaxes gaat. Maar de verhalen dragen zeker bij aan het mysterie van Les Catacombes, vooral met betrekking tot de beperkte gebieden die slechts een paar wetsovertreders kunnen ontdekken.
5 Tollund Man
Denemarken
De Tollund-man is een van de best bewaard gebleven veenlichamen ter wereld. Ontdekt in 1950, werden de overblijfselen verward met die van een recent moordslachtoffer, omdat het lichaam zo goed bewaard was gebleven.
Het lichaam werd ontdekt met een touw om zijn nek, wat aangeeft dat de man was gedood door op te hangen. Sporen van een laatste maaltijd van pap of haver bevonden zich nog steeds in de dunne darm.
Door de tanden en het skelet van de Tollund-man te onderzoeken, schatten wetenschappers dat hij ongeveer 30 jaar oud was toen hij rond 350 voor Christus stierf. Bij ontdekking waren de resten het haar en de riem van de man. Er wordt aangenomen dat zijn andere kleding weg rotte van het zuur in het veenwater waar hij werd gevonden.
Het lichaam droeg ook een puntige hoed van schapenvacht die om het hoofd was gebonden. Hoewel het hele lichaam 162 centimeter (5'4 ") lang was, wordt aangenomen dat hij zou zijn gekrompen tijdens zijn tijd in het moeras. Sommige botten begonnen zelfs door de huid te prikken op manieren die de huid aantonen. steeds kleiner worden en daardoor de ribben, heupen en schouders onder druk zetten.
De interne organen van Tollund Man, inclusief zijn hersenen, maag, dunne darm, longen en hart, waren allemaal ongelooflijk goed bewaard gebleven en werden uiteindelijk verwijderd voor verder onderzoek door medisch personeel in het Bispebjerg-ziekenhuis in Kopenhagen. Een bijzonder goed bewaard gebleven vinger werd afgesneden en later onderzocht door forensische officieren in 1976, waardoor het een van de oudste verzamelde vingerafdrukken ter wereld is.
In die tijd waren wetenschappers die op zoek waren naar het behoud van de Tollund-man vooral bezig met zijn hoofd. Als gevolg hiervan werd zijn hoofd verwijderd en bewaard door een complex proces dat het veenwater in het lichaam langzaam verving met bijenwas en paraffine.
Dit beschermde het hoofd en de gelaatstrekken van de Tollund-man, hoewel de kop zelf sinds de opgraving enigszins is gekrompen. Het lichaam mocht uitdrogen en liet botten achter in plaats van vlees. Maar de huid is sindsdien opnieuw gemaakt en wordt weergegeven, samen met het originele hoofd, in het Silkeborg Museum in Denemarken.
4 Barts Pathologie Museum
Verenigd Koninkrijk
Hoewel er veel geweldige medische musea over de hele wereld zijn, is het Barts Pathology Museum in Londen speciaal omdat het alleen toegankelijk is voor speciale evenementen. Deze evenementen hebben vaak een thema.
Afgelopen evenementen voor Valentijnsdag bevatten een speciale weergave van ontleed harten, en eerdere Halloweens hebben workshops over eetbare lichaamsdelen en vermoedelijke vampierlichamen gezien. Veel van de evenementen stimuleren en leren bezoekers om zelf betrokken te raken bij museumpraktijken, waaronder educatieve seminars en workshops over taxidermie.
Van bijzonder belang zijn de menselijke resten bij Barts allemaal ziek en werden ze op verschillende punten in de geschiedenis verworven. Dit betekent dat bezoekers een reis terug in de tijd kunnen maken en onderzoeken welke omstandigheden heersen in verschillende tijden en hoe ze werden behandeld.
Veel van de lichamen en lichaamsdelen binnen het museum werden verkregen via het oude rechtssysteem dat criminelen bestrafte met executie door ophanging en vervolgens anatomisatie. Dit betekent dat hun lichamen werden opengesneden en ontleed.
De lichaamsdelen die worden tentoongesteld omvatten een inguinale hernia uit 1750, de gebonden voet van een Chinese vrouw uit 1862 en de botten van een hangend slachtoffer uit 1926. Barts heeft ook de schedel van John Bellingham, die de Britse premier vermoordde en werd veroordeeld tot opknoping en anatomisatie in 1812.
In totaal herbergt het museum meer dan 5000 verschillende exemplaren. Sommige moeten nog worden weergegeven omdat ze in reparatie zijn. Maar het behoudswerk gaat door zodat meer van het museum aan het publiek kan worden getoond.
Het museum heeft een strikt beleid ten aanzien van de waardigheid van de doden. Barts heeft onderzoekspapers gepubliceerd over de meest geschikte manieren om menselijke resten te behandelen en te ontvangen als displays, wat het in lichte tegenstelling plaatst met de Body Worlds-tentoonstelling.
Barts blijft een substantieel hulpmiddel voor de medische studenten en het personeel van de Queen Mary University in Londen. Tegelijkertijd stimuleert het museum de betrokkenheid van het publiek bij de studie van geneeskunde, lichaamsdelen en kunst door middel van zijn tentoonstellings- en evenementenprogramma.
3 Vladimir Lenin
Rusland
Vladimir Lenin was de eerste leider van Sovjet-Rusland en werd op zijn verzoek gebalsemd na zijn dood. Zijn lichaam ligt nu op het publiek in een glazen kist in een mausoleum in de buurt van het Kremlin op het Rode Plein in Moskou. Toegang tot het lichaam is gratis en mensen reizen van over de hele wereld om het echte gezicht te zien van de man die het hedendaagse communisme verspreidde en promootte.
Sinds 1924 wordt het lichaam van Lenin bewaard en gepresenteerd door een strikt proces van baden, opnieuw balsemen en temperatuurbeheersing. Oorspronkelijk waren er geen plannen om het lichaam meer dan 90 jaar te bewaren en tentoon te stellen. Maar toen Lenin kort na zijn dood in de staat lag, trok hij zoveel bezoekers dat de regering op dat moment besloot om hem een permanent kenmerk voor het publiek te maken.
Lenins lichaam heeft op elk willekeurig moment tot 200 wetenschappers aan het behoud ervan laten werken, hoewel al zijn interne organen werden verwijderd tijdens de eerste autopsie. Sommige hiervan, inclusief zijn brein, werden onderzocht en worden nog steeds gehouden in het Neurology Centre aan de Russische Academie van Wetenschappen.
Wetenschappers die werken aan het lichaam van Lenin en andere beroemde leiders die gebalsemd willen worden, mogen hun werk niet bespreken of openbare interviews geven. Hun taken vallen onder de Russische staatsgeheimenwet, hoewel dit alleen geldt voor de afgelopen jaren.
De overblijfselen van Lenin zijn om veel verschillende redenen een reden tot controverse. De voorgestelde sloop van het museum na het einde van de Sovjet-Unie werd zwaar geprotesteerd door Lenin-aanhangers die de actie godslasterlijk noemden.
Anderen zijn het niet eens met een site die een leider lijkt te aanbidden die zoveel schade heeft aangericht in de Russische geschiedenis. Het is een voortdurend debat om de resten van Lenin al dan niet te begraven en daarmee het conserveringsproces te stoppen.
2 De olifant man
Verenigd Koninkrijk
De 'Elephant Man' was de populaire naam voor Joseph Merrick, een Victoriaanse man die leed aan het Proteus-syndroom dat zijn skelet vervormde. Hij is een soort legende geworden in de Britse en internationale cultuur, met verschillende films en documentaires die hij maakte over zijn leven, conditie en openbare behandeling in die tijd.
Merrick bracht tijd door in een werkhuis, waar arme mensen baantjes uitvoerden in ruil voor bestuur en heel weinig geld. Toen werd hij opgepikt door een reizende freakshow in 1884.
In deze show werd hij de Elephant Man genoemd en beschreven als half mens en half beest.Hoewel dit soort entertainment in die tijd sociaal acceptabel en erg populair was, schaamde Merrick zich voor zijn lichaam en hield niet van de reactie die anderen gaven toen ze naar hem keken.
Merrick werd uiteindelijk uitgenodigd om te wonen in het London Hospital onder de hoede van Dr. Frederick Treves, en er werd een openbaar fonds opgericht om zijn levensonderhoud te betalen. Dit betekende dat Merrick weg kon zijn van openbare controle en comfortabel kon leven terwijl medische professionals zijn toestand bestudeerden. Na zijn dood werden afgietsels van zijn lichaam gemaakt, monsters werden van zijn huid gehaald en zijn skelet werd bewaard en tentoongesteld.
Ondanks geruchten dat Merrick een christelijke begrafenis had aangevraagd nadat wetenschappers klaar waren met het onderzoeken van zijn stoffelijk overschot, is het lichaam van de Elephant Man nog steeds te zien in een glazen kast in het Royal London Hospital in Whitechapel. Hoewel de overblijfselen niet beschikbaar zijn voor algemeen publiek kijken, kan elke medische student of arts van de medische wetenschap het universiteitsziekenhuis bezoeken en het skelet bekijken.
Foto's van Merrick's skelet zijn ook vrijgegeven voor gemengde reacties. Hoewel artsen en wetenschappers zeggen dat er nog steeds veel te leren valt van het onderzoeken van het skelet van Merrick, vinden anderen dat het lang genoeg is tentoongesteld en een goede begrafenis moet krijgen.
1 De hersenen van Albert Einstein
Verenigde Staten
Wetenschappers waren geïnteresseerd in het onderzoeken van de hersenen van Albert Einstein na zijn dood, omdat hij werd vereerd als een van de intelligentste mensen in de geschiedenis. Vlak voor zijn crematie werden zijn hersenen verwijderd door Dr. Thomas Harvey zodat het kon worden getest op bewijs van wat Einstein zo slim maakte.
Einstein's zoon, Hans, was aanvankelijk boos dat de hersenen van zijn vader waren ingenomen. Maar later gaf Hans toestemming om experimenten uit te voeren als onderdeel van de zoektocht naar de bron van menselijke intelligentie.
Er gingen echter jaren voorbij zonder dat experts een wetenschappelijke analyse van het brein van Einstein publiceerden. Het brein leek ook verdwenen te zijn in het Princeton Medical Center.
Later werd onthuld dat het brein van Einstein in 240 stukken was gesneden, die waren gescheiden en op dia's waren gemonteerd. Vervolgens werden de stukken naar de beste pathologen en neurologen in de Verenigde Staten gestuurd.
Opmerkelijk genoeg vonden deze wetenschappers, samen met Harvey zelf, niets anders over de hersenen in vergelijking met die van andere menselijke mannen van dezelfde leeftijd. Harvey hield de meeste van de hersenen in zijn persoonlijke bezit, een controverse die resulteerde in het verlies van zijn carrière en de ineenstorting van zijn huwelijk.
Latere onderzoeken uitgevoerd door andere Amerikaanse wetenschappers in de jaren tachtig gaven aan dat Einstein meer gliacellen in zijn hersenen had dan de gemiddelde persoon, maar het is nog onduidelijk of dit hem intelligent maakte. In de jaren 1990 werd ook ontdekt dat de cellen aan de voorkant van Einsteins hersenen dichter waren geplaatst.
Verder onderzoek dat eind 2000 is uitgevoerd, heeft significante verschillen gevonden tussen het brein van Einstein en die van andere mensen. Maar deze studies zijn zwaar bekritiseerd omdat ze beweringen doen zonder genoeg onderzoek te doen naar een brede selectie van andere hersenstructuren.
De stukjes hersenen die Harvey bijhield werden later aan het Universitair Medisch Centrum van Princeton gegeven. Deze stukken zijn echter niet in het openbaar te zien en zijn alleen toegankelijk voor onderzoekers die een streng screeningsprogramma doorstaan. Segmenten van Einstein's hersenen op glazen dia's zijn beschikbaar voor publiek in het Mutter Museum van het College of Physicians in Philadelphia.