10 Wicked Creatures from Native American Folklore

Elke cultuur heeft een groot aantal mythologische wezens. Van spookverhalen gefluisterd rond een kampvuur tot waarschuwende verhalen verteld om kinderen onder controle te houden, mensen creëren al eeuwen mythen.

We kennen allemaal wezens zoals draken, de Minotaurus en zelfs kappa's, maar er is niet veel bekend over de wezens die afkomstig zijn van indianen. Nog interessanter zijn de verhalen die terug te voeren zijn op elke individuele stam en een verzameling wezens creëren uit allerlei culturen uit Amerika. Sommige wezens zijn vriendelijk en passief, terwijl anderen meer woest van aard zijn.

10Bookwus

Ook bekend als "Bakwas", "Bokwus" of "Bukwis", staat de Bookwus bekend als de "Wildman of the Woods" onder de Kwaqiutl-stam. De Bookwus is een spiritueel wezen dat wordt geassocieerd met de zielen van degenen die zijn verdronken, en het leeft rond oceaankustsen aan de randen van bossen. Het grootste gevaar van het tegenkomen van een Bookwus is hun verlangen om mensen naar hun onzichtbare huis te lokken. Ze zullen voedsel zoals zalm en bessen delen dat te goed is om te weerstaan. In werkelijkheid is het eten vervloekt, en degenen die het eten, worden zelf een Bookwus. Ze zijn in het algemeen verlegen voor mensen en hun favoriete eten is kokkels.

Masks of the Bookwus zijn vaak met de grootste zorg vervaardigd en hebben grote wenkbrauwen, ronde ogen en een puntige neus. Er is een dans van de Bookwus waar uitvoerders de maskers en overalls dragen met cedertakken die aan hen vastgespeld zijn en de verlegenheid van de Bookwus van mensen en zijn zoektocht naar kokkels om te eten beschrijven.

9The Rolling Head

De stammen uit het Midwesten vreesden een hoofd dat alleen rond rolde. Het had lang haar en een bedoeling om iedereen op te jagen en te verslinden. Het beginverhaal van het rolhoofd heeft verschillende versies.

Het eerste verhaal beweert dat het rollende hoofd begon als een persoon die een van hun wonden likte om het te helpen genezen. De persoon besloot dat ze genoten van de smaak van menselijk bloed en de rest van hun eigen lichaam verslonden totdat alleen het hoofd was achtergelaten. Nu rollen ze rond op zoek naar het volgende slachtoffer om hun smaak voor bloed te bevredigen.

Een andere versie zegt dat de rollende kop begon met een moord uitgevoerd door een geliefde. Sommige verhalen vertellen over een echtgenoot die zijn vrouw heeft vermoord en het vlees met geweld aan hun kinderen heeft gegeven. Anderen zeggen dat de man de vrouw haar eigen vlees heeft gegeven voordat ze haar uiteindelijk heeft vermoord. In beide gevallen, de persoon die werd vermoord steeg weer als het glooiende hoofd om wraak te nemen op hun moordenaar. Toen wraak eenmaal was bereikt, bleef het hoofd mensen terroriseren totdat het werd neergelegd.

8Baykok

Een griezelig verhaal onder de Chippewa-mensen is dat van de Baykok-gigantische skeletten met een doorschijnende huid en zwarte ogen die rood worden wanneer ze een prooi jagen. Men gelooft dat de Baykok zijn ontstaan ​​nadat een jager was achtergelaten om in de kou te sterven nadat hij in de val was gelokt. De jager was boos dat zijn medestanders hem niet uit zijn hachelijke situatie hadden geholpen, dus hield hij vast aan zijn levenskracht en transformeerde hij in het kolossale skelet dat de Chippewa-mensen hebben leren kennen.

De manier om de benadering van een Baykok te detecteren is te luisteren naar zijn aangeleerde huid die zich uitrekt en zijn botten ploffen. Hij geeft er de voorkeur aan 's nachts aan te vallen door mensen in slaap te laten vallen met onzichtbare, vergiftigde pijlen. Als het slachtoffer bewusteloos is, opent de Baykok-plakjes het slachtoffer met een mes, snijdt de lever weg en vervangt deze door een steen. De Baykok krijgt een gratis maaltijd terwijl het slachtoffer, niet in staat om de aanval te herinneren, sterft aan het ontbreken van hun lever.

7Unhcegila

Ook bekend als Unk Cekula of Unktehi, wordt dit schepsel door de Lakota-stam beschreven als een grote draak. Verhalen van de Unhcegila begonnen te verschijnen nadat naburige Lakota-stammen talloze geruchten begonnen te melden over een schaduw die verscheen uit de zee en genesteld in de bergen van de Black Hills.

Aanvankelijk werd beschreven dat het geen zichtbare vorm had en het hele lichaam was in rook gehuld. Na verloop van tijd openbaarde de Unhcegila zich om een ​​lang, geschubd lichaam te hebben dat ondoordringbaar bleek voor speren en pijlen. Ondanks dit was de Unhcegila verslagen. Hoe het zijn lot heeft bereikt, heeft meerdere verhalen eraan verbonden.

Eén verhaal beweert dat de Unhcegila ooit samen met de stamleden hebben bestaan. Maar al snel ontwikkelden de nakomelingen van de draak een voorliefde voor vlees van mensen, en de stamleden vochten terug. Een andere variant zegt dat een krijger de opdracht kreeg van een wezelgeest om door het schepsel te worden ingeslikt. De krijger sneed zich een weg uit de binnenkant van het beest en doodde de Unhcegila. Een derde oorsprong beweert dat twee kinderen een boog en wat magie hadden. Ze slaagden erin de enige zwakke plek van de Unhcegila te raken, het wezen te doden. In ieder geval is het waarschijnlijk goed dat het dood is.

6Apotamkin

In de moderne tijd kreeg de Apotamkin na de film exposure Schemering refereerde aan de echte mythe over de zaak van "The Cold One". Het dichtst bij wat de film zou kunnen noemen is de Native American Apotamkin, waarvan mensen dachten dat het vampiers waren. De waarheid is, het eigenlijke geval voor wat een Apotamkin is is in de lucht.

Eén bron stelt dat de Apotamkin inderdaad vampiers zijn die komen met de volledige reeks krachten die je zou verwachten (bekrachtigde vermogens, superkracht en de wens om voeding te krijgen van menselijk bloed). In tegenstelling tot de moderne vampier, kon Apotamkin zich ook voeden met dieren en had meer een esthetiek van zombie lijk op zich, vandaar de naam "Cold One."

Een ander verhaal beweert dat de Apotamkin helemaal geen vampier was. Het was een zeeslang die langs de Passamaquoddy-baai woonde. Toen mensen zorgeloos werden en te dicht bij de waterkant liepen, rukte de Apotamkin ze weg en sleepte ze ze het water in.Sommigen zeggen dat de Apotamkin een vrouw was die in een slang met lang, rood haar was veranderd.

Beide oorsprongen stellen dat de Apotamkin voornamelijk werd gebruikt als een verhaal om kinderen te waarschuwen voor de gevaren van onvoorzichtig handelen. Vampier of niet, de Apotamkin heeft waarschijnlijk een paar kinderen veilig gemaakt in de loop van haar mythische geschiedenis.

5Kee-Wakw

Ook bekend als de 'chenoo', 'kiwakwa' of 'giwakwa', was de kee-wakw een reus in de mythologie van de Wabanaki-stam.

Het persoonlijk ontmoeten van een Kee-Wakw was waarschijnlijk niet het beste idee. Als je er een van kwaad maakte, nam het beest snel toe in grootte totdat het groter was dan de bomen. Deze wezens hadden gigantische slagtanden en een smaak voor menselijk vlees. De enige kans om te overleven was om te hopen dat de Kee-Wakw geen honger had ... en dat ze altijd honger hadden.

De oorsprong van wat de Kee-Wakw heeft gemaakt, varieert. Sommige legendes zeggen dat een krachtige sjamaan de magie had om uit het graf te stijgen als het schepsel zelf. Andere verhalen vertellen over iemand die bezeten is door een boze geest of een ernstige misdaad begaat (zoals het toestaan ​​dat een stammens verhongert) die ervoor zorgden dat hun hart zich veranderde in ijs en ze in een kee-wakw. Sommige legendes beweerden dat het geen getransformeerd mens was, maar een monster door geboorte. De ijsblokjes in hen waren de bron van hun kracht. Om de Kee-Wakw te verslaan, moest je het op het ijs laten braken of het schepsel met zout oplossen. Soms zou het doen van de kee-wakw teruggaan naar de mens die ze ooit waren.

4Puckwudgie

Afkomstig uit de Wampanoag-folklore, was de Puckwudgie een 60- tot 90-centimeter-lange (2-3 voet) demon die in de bossen achtervolgde. Ze zagen er redelijk menselijk uit, behalve hun gigantische neus, vingers en oren. Geruchten over het vermogen van de demon waren behoorlijk gevarieerd. Een paar hiervan waren het vermogen om naar believen te verdwijnen, magie te gebruiken, pijlen te vergiftigen, vuur te maken of om te vormen tot een wandelende stekelvarken.

Het verhaal van hoe de Puckwudgie ontstond, gaat terug op een verhaal over de reus Maushop, een ander sleutelelement in de folklore van Wampanoag. De Puckwudgie werd jaloers op de lof die de stamleden aan Maushop gaven, dus besloten ze ook de stam te helpen. Hun goedbedoelde plannen waren niet zo goed, dus besloten ze in plaats daarvan een kwaadwillende kracht van het kwaad te worden. Maushop werd opgeroepen om de Puckwudgies op te scheppen en ze over het land te verspreiden. Velen stierven, maar sommigen overleefden de druppel.

Nadat Maushop een tijdje de stam had verlaten, keerden de Puckwudgies terug en verbrandden de dorpen en ontvoerden de kinderen in wraak. Maushop stuurde zijn vijf zonen achter hen aan, die allemaal werden gedood. Een woedende Maushop nam het heft in eigen handen, maar ook hij viel in de handen van de gremlins. Sindsdien is het land geteisterd door deze kwaadwillige persoon die wraak wil nemen op het Wampanoag-volk.

3Basket Ogress

Ook bekend als de mandenvrouw, is deze legende niet afkomstig van slechts één stam. De meeste stammen langs de noordwestkust kennen de gigantische Basket Ogress, en ze gedraagt ​​zich meer als een inheemse Amerikaanse boogeyman dan andere wezens.

De biografie van de Basket Ogress klinkt alsof het uit een sprookje komt. Ze vindt het leuk om mensen te ontvoeren (stoute kinderen in het bijzonder) en ze in haar gigantische mand te plaatsen. Als ze genoeg voor een maaltijd heeft verzameld, neemt ze ze mee naar haar hol en eet ze op.

Er is een cruciale tekortkoming aan de Basket Ogress, en het is meestal haar ondergang in de verhalen. Hoewel ze sterk is, is ze ook domme en gemakkelijk te bedriegen. Eén verhaal laat verschillende gevangen kinderen kijken terwijl de ogress enkele hete rotsen bereidt om ze te koken. Ze slagen erin om haar te overtuigen om een ​​liedje te doen en te dansen voordat ze worden gekookt. Terwijl ze afgeleid worden door haar dansroutine, werken de kinderen samen om haar in de hete rotsen te duwen.

2Akhlut

Het verhaal van de Akhlut komt van de Inuit en vertelt over een man die zo geobsedeerd werd door de zee dat hij erin wilde leven. Op een dag, toen hij terugkeerde naar zijn dorp, bleek dat zijn verlangen om onder water te leven hem had veranderd. De rest van de dorpelingen herkende hem niet meer en verbannen hem, dus zwierf hij door het land op zoek naar wraak.

Tijdens het reizen kwam hij een groep wolven tegen. De aard van de wolven stemde overeen met zijn honger naar wraak en hij werd zelf een wolf. Hij besefte dat hij kon veranderen in het dier dat bij zijn verlangen paste. Met zijn hernieuwde vaardigheid sprong hij de oceaan in en werd een orka. Hij zwom rond de zeeën tot zijn wens om mensen te verwoesten hem voorbijhaalde. Hij sprong als een wolf op de kust en jaagde op de stamleden.

Er wordt gezegd dat als je in het rijk van de Inuits bent en wolfsporen tegenkomt die direct naar de zee leiden, de kans groot is dat je het sluipende terrein van de Akhlut bent tegengekomen.

1Adlet

Een ander in Opuit gebaseerd wezen is de Adlet en het is een van de meer verwrongen verhalen. De Adlet zelf zijn de resulterende nakomelingen tussen een menselijke Inuit-vrouw en een rode hond. Er waren in totaal 10 kinderen, die allemaal een mengsel waren van mens en hond. Sommige verhalen beweerden dat de Adlet de onderste helft van een hond en de bovenste helft van een mens had. Anderen zeiden dat ze het lichaam van een hond hadden met de intelligentie van een mens.

Nadat de kinderen waren geboren, werd het gezin verbannen naar een eiland. Elke dag zwom een ​​van de kinderen terug naar het vasteland en ontving laarzen gevuld met vlees van de vader van de vrouw om het gezin te voeden. Op een dag laadde de vader de laarzen met stenen in plaats van vlees en verdronk de hond tijdens zijn terugreis. De vrouw was woedend en ontketende haar kinderen naar het vasteland om haar vader en iedereen die hen in de weg stond te vermoorden.

Een eenvoudigere versie zegt dat de vrouw nergens heen reisde. Ze stuurde vijf van haar nakomelingen naar het buitenland om andere naties te verwoesten.De andere helft van haar kinderen bleef thuis en samen bevolkten ze het land met dodelijke Adlets, die het bloed dronken van recent vermoorde stamleden.