Delen:
10 Twisted feiten over necrofilie
De daad met de doden doen (aka necrofilie) is het ultieme taboe in onze samenleving, misschien naast pedofilie en incest. Necrofilie is in feite een parafilie, dus een taboe dat het zowel fascinerend als absoluut gruwelijk is.
Van oude culturen zoals de Egyptenaren tot historische figuren die beschuldigd werden van necromantie als onderdeel van slechte rituelen, het verhaal van de mensheid is vol van liefde voor de doden. Onze schijnbaar aangeboren angst voor de doden is mysterieus genoeg zonder te proberen de duistere obsessie te begrijpen die we hebben met de dood. Vooral voor degenen die het te ver voeren.
Hier zijn 10 feiten over de macabere praktijk van necrofilie.
10 Het is nauwelijks een psychische stoornis
Volgens de Amerikaanse DSM-5 (diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen, vijfde editie) krijgt necrofilie geen eigen plek als een beproefde geestesziekte. Het behoort tot een bredere categorie, parafilieën, wat seksuele aantrekking is of praktijken met mensen of andere objecten dan geslachtsstimulatie tussen instemmende volwassenen.
De enige reden dat necrofilie op de lijst staat, is omdat de doden niet kunnen instemmen. Afgezien van dat, necrofilie is niet zo vreemd, psychologisch gezien. Terwijl de meesten van ons terugdeinzen voor het idee vanwege de aangeboren menselijke neiging om bang te zijn voor de dood, was een dode persoon ooit een levend persoon terwijl objecten dat niet waren.
Verrassend genoeg is het lastig gebleken om precies vast te stellen wat necrofilie tot een psychische stoornis heeft gemaakt. Volgens Martin Kafka in de paper "De DSM Diagnostische Criteria voor Parafilie Not Otherwise Specified," zijn er echt niet veel nieuwe gegevens over necrofilie naast een onderzoek van 1989 door Rosman en Resnick.
In het bovengenoemde artikel van Kafka schrijft hij:
Necrofilie kan als een fetisj-variant worden beschouwd, omdat het geseksualiseerde object van verlangen 'niet-levend' is, maar naar mijn mening zijn er onvoldoende gegevens om deze verandering empirisch te ondersteunen en Necrofilie als een subtype van het fetisme te omvatten. Necrofilie kan gepaard gaan met "sadistische daden" en seksueel gemotiveerde moord, zeker niet met gedrag geassocieerd met fetisjisme zoals het op dit moment is gedefinieerd.
Dit betekent dat de enige echte reden dat necrofilie een seksuele fetisj is, is omdat een overleden persoon niet kan instemmen. Dat is nogal een bizarre trek om op terug te vallen.
9 Het is een parafilie
Parafilieën worden mentale stoornissen wanneer ze op een zinvolle manier significant van invloed zijn op iemands leven, net zoals alcohol geen alcoholisme is totdat het een echte pijn voor iemand wordt. Parafilieën kunnen objecten (bijv. Schoenen, huishoudelijke apparaten, voedsel, kleding) of handelingen omvatten (bijvoorbeeld zichzelf blootstellen aan een onwillige partij, worden geslagen, gebonden zijn).
De lijst met parafilieën omvat de hele geschiedenis van de mensheid. Parafilieën worden echter pas mentale stoornissen als ze "recidiverend, intens zijn, zich voordoen gedurende een periode van ten minste zes maanden, en aanzienlijke stress veroorzaken of interfereren met belangrijke gebieden van functioneren."
Dit is belangrijk omdat niet iedereen die van een pak slaag of leer houdt, 'mentaal ziek' is. Aan de andere kant van die medaille is de belangrijkste factor dat necrofilie een mentale stoornis is, het feit dat het illegaal is.
Wanneer de meesten van ons denken aan necrofilie, denken we aan Ted Bundy. Maar in 1989, onderzoek naar necrofilie, werkte een volledige 57 procent van de bestudeerde mensen op een plek die toegang had tot lijken. Dit werpt de grote vraag op: zijn deze mensen echt necrofiel of doen ze het gewoon omdat ze het gevolg zijn van beroepstoegang?
Welke denk je dat komt als eerste motief of kans?
8 Psychopathie Sexualis
Hoewel necrofilie in 1850 voor het eerst op naam werd genoemd door de Belgische psychiater Joseph Guislain, Psychopathie Sexualis (1886) van Richard von Krafft-Ebing geeft ons onze eerste gedetailleerde beschrijving van necrofilie en tracht de vraag over geestelijke gezondheid te beantwoorden.
In dit werk zei Krafft-Ebing: "[Een] abnormale en beslist perverse sensualiteit is vereist om de natuurlijke afkeer te overwinnen die de mens heeft voor een lijk, en om een gevoel van plezier te laten ervaren met een kadaver."
Hij zei ook:
Helaas werd in de meerderheid van de gemelde gevallen de mentale toestand niet onderzocht; zodat de vraag of necrofilie verenigbaar is met mentale gezondheid, open moet blijven. Maar iemand die op de hoogte is van de vreselijke afwijkingen van het seksuele instinct, zou zich zonder verdere overweging niet wagen om de vraag ontkennend te beantwoorden.
Dus, als je een necrofiel bent, ben je misschien een freak, maar dat maakt je niet automatisch gek.
7 Er zijn vier soorten
Hoewel necrofilie een grove en verontrustende fetisj is, hoe je het ook snijdt, er zijn eigenlijk verschillende lagen - zoals een ui die je begint af te pelen om zijn smerige kern bloot te leggen.
Volgens de literatuur van Rosman en Resnick zijn er vier verschillende soorten necrofielen: moorddadige necrofielen, zogenaamde "normale" necrofielen, fantasisers en pseudo-necrofielen (of pseudo-necrofiele moordenaars). Ze worden allemaal beschreven met een aantal redelijk veelzeggende gegevens.
68 procent van de necrofilie komt bijvoorbeeld van mensen die een verlangen kenden om bij een partner te zijn die ze op geen enkele manier kan afwijzen. Nog verontrustender was dat 42 procent van de necrofielen daadwerkelijk moord pleegde om een lichaam te krijgen waarmee ze hun verlangens konden uitvoeren.
Dit schetst een beeld in de tegenovergestelde richting - dat veel necrofielen het uiterste begaan een ander te vermoorden om hun driften uit te voeren. We kunnen echter enigszins sympathiseren met de 21 procent van de bestudeerde necrofielen die een 'unie met een verloren liefde' wilden.
Vreemd genoeg is slechts 15 procent een persoon die gewoon een seksuele aantrekkingskracht uitoefent op dode mensen, een aantal dat je hoger zou verwachten bij een groep mensen, gedefinieerd door het feit dat ze de daad met de doden doen.
6 Het is een kerel
Necrofilie is een bijzonder mannelijk iets. In de eerder genoemde studie waren 95 procent van de necrofielen mannen. Bovendien werd 100 procent van de gevallen van necrofiele moord gepleegd door mannen.
Vrouwen waren alleen merkbaar in "normale necrofilie" bij 15 procent van de bemonsterde deelnemers. Dit kan erop wijzen dat de kans eerder voor het motief komt.
In plaats van dat mensen een veld betreden dat hen de gelegenheid biedt om hun necrofiele fantasieën uit te voeren, kunnen mensen die eindigen als "normale necrofielen" deze loopbaan bij toeval hebben. Dit biedt hen de mogelijkheid om seks te hebben met de doden. Wanneer die gelegenheid zich voordoet, nemen ze het.
Af en toe ligt de nadruk op het uiterst zeldzame geval van een necrofiel vrouw. Een voorbeeld hiervan vond plaats in Amerika in 2013, toen een vrouw die kennelijk 'geobsedeerd was door necrofilie' twee mannelijke partners overtuigde om haar te helpen twee andere mannen te vermoorden.
Ze wilde seks hebben met de twee levende mannen bovenop de twee mannelijke lijken die vers waren gedood. En ze slaagde met zowel de moorden als de geslachtsdaad.
In 2014 stemde de 20-jarige Alissa Massaro (sommige bronnen spellen haar naam "Alisa") in met een verlaagd vonnis in ruil voor getuigen tegen de coconspirators die hielpen haar necrofiele fantasieën te vervullen. Ze werd vrijgelaten in 2018 na het dienen van minder dan vier jaar van haar vonnis.
5 Necrofiele Moord
Necrofiele moord is wat ons het meest angst aanjaagt - de gedachte aan seksuele afwijkers die hun fantasieën uiten op onwillige deelnemers. De slachtoffers worden gedood zodat de daders hun gewelddadige drang kunnen stillen.
Over het onderwerp necrofilie zei zelfs Sigmund Freud: "Genoeg van deze gruwel!" Necrofiele moorden zijn de gevallen die extreem sensationeel zijn, ook al zijn ze zeldzaam.
Deze verontrustende zaken omvatten seriemoordenaars en verdorven gekken die het slachtoffer vermoorden, zich ontdoen van het lichaam, en dan het lichaam terughalen om de moordervaring opnieuw te beleven of gewoon keer op keer genieten van seks ermee.
4 Regelmatige necrofilie
Voor reguliere necrofielen is seksuele aantrekking tot of geslachtsgemeenschap een deel van hun dagelijks leven. Het zijn de mortuarium-assistenten en grafdelvers als Peter Sutcliffe, The Yorkshire Ripper. Hij was een Engelse seriemoordenaar die in dienst was om als jongere graven te graven. Sutcliffe studeerde uiteindelijk af naar seriemoorden en vermoordde prostituees om hun lichamen te bemachtigen en seks met hen te hebben.
Hoewel het plegen van moordzaken voordat seks met het lijk heeft plaatsgevonden, wordt beschouwd als "moorddadige necrofilie", zouden alle fantasieën die Sutcliffe had tijdens het werken als grafdelver, onder de classificatie van "normale necrofilie" vallen.
Necrofiele fantasieën maken zelfs deel uit van 'reguliere necrofilie'. Om verschillende redenen zijn deze mensen over het algemeen niet tevreden door seks te hebben met levende mensen. Soms voelen ze zich gewoon niet aangetrokken tot levende mensen. Andere keren zijn ze doodsbang voor afwijzing.
3 pseudo-necrofielen
Pseudo-necrofielen hebben over het algemeen seks met dode lichamen in het voorbijgaan - wanneer een zeldzaam moment zich op precies het juiste moment voordoet. Dus besluiten ze seks te hebben met een lijk dat ze bij de hand hebben. Het gebeurt alleen bij toeval.
Dit is opvallend vreemd en een bewijs van de verontrustende flexibiliteit van de menselijke geslachtsdrift. Iemand die normaal geen necrofiele neigingen heeft, stuit op de een of andere manier op een lijk in hun normale levensloop en het geeft hen de juiste stemming.
Een geval van pseudo-necrofilie gepresenteerd in "Seksuele aantrekkingskracht tot Corpses: A Psychiatric Review of Necrophilia" luidt als volgt:
Een 37-jarige, alleenstaande, blanke man ging drinken met zijn 49-jarige vriendin. Sinds zijn tienerjaren was hij een zware drinker geweest. Op weg naar huis schoot hij haar door het hoofd "per ongeluk". Hij zei dat hij zich bedreigd had gevoeld door een voorbijganger die stopte om hem lastig te vallen. Terwijl hij bezig was met het verbergen van het lichaam, raakte hij seksueel opgewonden. Hij had anale gemeenschap met het lijk.
Ja. Dat is gewoon bizar.
2 Necrofilie in de geschiedenis
De geschiedenis is vol met necrofiele beschrijvingen, kunst en literatuur. Zoals kan worden gedacht door hun praktijken van balsemen en hun religieuze obsessie met het hiernamaals, hadden de oude Egyptenaren veel te zeggen over necrofilie.
In een van hun belangrijkste mythen nemen drie van hun goden deel aan een necrofiel verhaal dat hun geloofssystemen belicht. Het verhaal gaat dat Seth en Osiris vijanden waren. Seth doodde Osiris en sneed zijn lijk in stukken.
Dan gaat Isis helemaal Frankenstein met het lijk van Osiris en maakt het weer aan elkaar. Maar er is één probleem. Isis kan de penis van Osiris niet vinden. Dus ze vervangt een ander fallisch object en hecht het aan het lijk. Dan heeft ze natuurlijk seks met het lichaam van Osiris.
De oude Grieken en Egyptenaren waren al geruime tijd dicht na Alexander de Grote. Herodotus, een oude Griekse schrijver, geeft dit advies aan rouwenden die willen dat de lijken van hun vrienden en familieleden veilig, veilig en kuis blijven:
De echtgenotes van mannen van rang zijn niet gegeven om onmiddellijk na de dood gebalsemd te worden, en ook niet een van de mooiere en gewaardeerde vrouwen. Pas als ze drie of vier dagen dood zijn, worden ze naar de balsemmers gebracht. Dit wordt gedaan om te voorkomen dat er vernederingen worden aangeboden.
Herodotus wist dat het slim was om een vers lijk een paar dagen in de zon te laten rotten voordat het werd overhandigd aan de balsemmers in het oude Egypte.
1 Moderne necrofilie
De moderne cultuur is ook gevuld met verwijzingen naar en kunstige vertoningen van necrofilie. Heavy metal-beelden, met name in het geval van death metal bands zoals Cannibal Corpse, maken necrofilie vaak een dominant lyrisch thema tijdens hun discografie.
Het eerste nummer op het album van Exhumed uit 1998 Gore Metal is een nummer genaamd "Necromaniac." Dertien jaar later, dezelfde band, op het album Alle lef, geen glorie, had een lied getiteld "Necrotized."
Het hele subgenre van de muziek is bezaaid met necrofiele thema's. Ook literatuur heeft zijn momenten. Edgar Allan Poe hints op necrofilie in de afsluiting van zijn gedicht "Annabel Lee" met de woorden:
Want de maan straalt nooit, zonder mij dromen te brengen
Van de mooie Annabel Lee;
En de sterren komen nooit omhoog, maar ik voel de heldere ogen
Van de mooie Annabel Lee;
En zo, al het nachtgetij, ik ga naast me liggen
Van mijn lieveling - mijn liefje - mijn leven en mijn bruid,
In haar graf daar bij de zee,
In haar tombe bij de klinkende zee.
Poe verliet het einde ambigu. Hoewel het een metafoor zou kunnen zijn, lijken de verzen hier te verwijzen naar necrofilie.
Een van de meest ongewone, echte gevallen van moderne necrofilie is het verhaal van Carl Tanzler, die in Duitsland is geboren. Tanzler verhuisde naar de Verenigde Staten en was een arts in Key West, Florida.
Hij hield van obsessief Maria Elena Milagro de Hoyos en kon haar gewoon niet laten gaan. Tanzler had haar behandeld voor tuberculose. Helaas stierf Hoyos aan de ziekte.
Niet in staat om bij haar vandaan te blijven, brak Tanzler haar graf in, voerde haar lichaam met een speelgoedwagen het kerkhof uit en nam het mee naar huis. Tanzler gebruikte een indrukwekkende reeks objecten, zoals draden, om de ontbindende delen van het lijk samen te voegen.
Chunks van haar haar begonnen eruit te vallen door te rotten. Maar Tanzler slaagde erin om voorzichtig een pruik van het haar te maken en haar er enigszins normaal uit te laten zien. Tegen de tijd dat hij erachter kwam, leek het lichaam van Hoyos meer op een mummie dan op iets anders.
Het was helemaal in stukjes bij elkaar gebracht met voornamelijk vreemde voorwerpen, vodden die erin waren gevuld om zijn vorm te behouden, en was die het oppervlak bedekt waar de huid was ontbonden. Blijkbaar creëerde Tanzler een mummie die hij kon liefhebben en probeerde die zo goed en zo kwaad als het ging te behouden.
Hij werd betrapt toen de lokale bevolking achterdochtig werd over het feit dat hij haar rustplaats nooit meer bezocht. Nog bizarder, anderen zagen hem dansen met een 'grote pop'. Hij werd opgevoed op beschuldiging van het moedwillig en kwaadwillig vernietigen van een graf en het verwijderen van een lichaam zonder toestemming.