10 Angstaanjagende nazi-artsen waar je nog nooit van gehoord hebt

We hebben allemaal gehoord over de gruweldaden gepleegd door artsen tijdens het naziregime. Deze vreselijke daden worden over het algemeen verpersoonlijkt door Josef "Angel of Death" Mengele en een handjevol andere, minder bekende Dokters van het Duitse Rijk, zoals Erwin Ding-Schuler. Er is echter een hele reeks vrijwel onbekende nazi-artsen die tijdens de Tweede Wereldoorlog en de gebeurtenissen die eraan voorafgingen, onuitsprekelijke misdaden begingen tegen de mensheid.

Aanbevolen foto credit: Bundesarchiv, Bild 183-1998-0817-502 / CC-BY-SA

10Herta Oberheuser

Herta Oberheuser is het bewijs dat onuitsprekelijke oorlogsgruweldaden niet alleen een mannenwedstrijd zijn. Als arts in het concentratiekamp Ravensbruck specialiseerde ze zich in brute experimenten met vrouwen en kinderen.

Deze experimenten kwamen rechtstreeks uit een horrorfilm. Ze heeft opzettelijk een aantal van haar slachtoffers verwond, waarna ze de open wond heeft verontreinigd met bacteriën of vreemde voorwerpen zoals glasscherven, roestige spijkers of zaagsel. De proefpersonen bleven in leven en waren in doodsangst tot Oberhauser oordeelde dat hun dood aanstaande was. Ze doodde ze vervolgens met injecties met olie, benzine of evipan hexobarbital, en veroordeelde hen tot een pijnlijke dood die drie tot vijf minuten duurde, en die de proefpersonen tot de laatste seconde volledig in bewustzijn verdroegen. Uiteindelijk ontleedde Oberhauser de lichamen en verwijderde ledematen en organen voor haar experimenten.

Ondanks dat hij een van de meest gedraaide en meedogenloze nazi-artsen was, werd Oberhauser na de oorlog met een virtuele klap om zijn pols gelaten. Ze werd in 1947 tot 20 jaar gevangenisstraf veroordeeld, maar in 1952 vrijgelaten voor goed gedrag. Schijnbaar zich niet bewust van de gruwelijke aard van haar acties, probeerde ze zelfs een praktijk in Sleeswijk-Holstein te openen, hoewel demonstranten haar al snel dwongen het te sluiten. In 1958 kwam iemand eindelijk tot bezinning en herriep haar medische licentie.

Koop de huiveringwekkende Doctors from Hell: The Horrific Account of Nazi Experiments on Humans op Amazon.com.

9Friedrich Mauz

Aanvankelijk leek Friedrich Mauz misschien een vreemde persoon om 'angstaanjagend' te noemen. Hij was een succesvolle psychiater vóór de jaren dertig, maar zijn carrière liep vast tijdens het naziregime omdat hij, zoals hij zelf aangaf, een zeer apolitiek persoon was en dus geen favoriet van Hitlers cohorten. Hij beschreef zichzelf als een goede, morele arts die werd gedwongen om door wreedheden van de nazi's te dapper, en de geschiedenis was het in eerste instantie beslist met hem eens. Hij werd vrijgesproken in de processen van ontgronding van 1946, met behoud van zowel zijn vergunning als zijn carrière in de pas opgerichte Bondsrepubliek Duitsland.

De waarheid is echter heel anders dan het beeld dat Mauz graag schilderde. Zijn carrièremoeilijkheden waren te wijten aan het feit dat zijn wetenschappelijke werk als vrij slecht werd beschouwd, en zijn gebied van expertise - psychotherapie - was op dat moment niet populair. Hij besefte dit en paste zijn werk al snel aan om de nazi-belangen te dienen. Het duurde niet lang of Mauz diende als een "euthanasiedeskundige voor volwassenen" voor het T4-programma, het nazi-plan om mensen te doden die het Rijk onwaardig vonden om te leven. Ja, deze zogenaamd zachtaardige en morele man bracht zijn dagen door met het bepalen van manieren om nazi-massamoorden tot stand te brengen en uiteindelijk de Holocaust te laten gebeuren.

8Hans Eisele

Hans Eisele, arts en tweede luitenant in de SS-troepen, is een goed voorbeeld van de corrupte aard van macht en het droevige feit dat zelfs de ergste misdaden soms ongestraft blijven door de wet. Ondanks zijn SS-status stond Eisele bekend als een redelijk fatsoenlijke man voor het grootste deel van de oorlog, tot het punt waarop de gevangenen van het kamp Sachsenhausen, waar hij een tijdje gestationeerd was, hem "The Angel" noemden en zijn vriendelijkheid prezen. Toen hij echter eenmaal de arts van het concentratiekamp Buchenwald was geworden, hebben de wreedheden van de plaats hem snel gecorrumpeerd en veranderd in een monster.

Buchenwald was een kamp voor hardcore communistische gevangenen, geleid door enkele van de ergste sadisten die de nazi's te bieden hadden. Zelfs in dat bedrijf werd Eisele bekend om zijn meedogenloze experimenten, waarbij hij routinematig gevangenen vermoordde met cyanide-injecties en hen blootstelde aan lichamelijke verschrikkingen en ongepaste operaties. "The Angel" was "The Butcher of Buchenwald."

Eisele werd na de oorlog gearresteerd en ter dood veroordeeld in twee afzonderlijke processen, maar het vonnis werd al snel veranderd in het leven in de gevangenis en uiteindelijk teruggebracht tot slechts 10 jaar, met de mogelijkheid van nog meer vrije tijd met goed gedrag. In 1952 werd Eisele vrijgelaten uit de gevangenis en kreeg zelfs een compensatiebetaling van de overheid, omdat hij 'gevangen was genomen en gevangengezet door de vijand'. Hij leefde als een vrij man gedurende zes jaar totdat hij in de wind viel dat een aanstaande proces zou onthullen veel van zijn gruweldaden. Hij ontsnapte naar Egypte, waar hij de rest van zijn dagen als Carl Debouche leefde, een rustig leven leidde en het occasionele bompakket van Mossad ontwijkde.

7Klaus Schilling

De gepensioneerde Dr. Klaus Schilling was 's werelds belangrijkste expert op het gebied van tropische ziekten toen de Tweede Wereldoorlog rondkwam. Zijn pensionering duurde niet lang, omdat Heinrich Himmler hem opdracht gaf om zaken te doen met instructies om te komen met een perfecte remedie tegen malaria, een ziekte die de nazi-oorlogsmachine in Noord-Afrika hinderde. Schilling vond het prima, maar had geen zin om naar de tropen te gaan om zijn remedies te testen. De concentratiekampen lagen tenslotte veel dichterbij.

Schilling richtte zijn winkel op in Dachau en begon te experimenteren met Poolse priesters, die niet als gewone gevangenen hoefden te werken en als vervangbaar werden beschouwd. Hij besmette systematisch zijn onderwerpen met geïmporteerde muggen en pompte de zieke gevangenen vol met verschillende medische cocktails.Hoewel hij zelf erop stond dat zijn werk voor het grotere belang van de mensheid was en onder de omstandigheden ethisch en professioneel werd uitgevoerd, was de berechting in Neurenberg het oneens met zijn logica en veroordeelde hij de 74-jarige om op te hangen.

Kijk Nazi Hunters: The Real Story nu verkrijgbaar bij Amazon.com!

6Hubertus Strughold

Hubertus Strughold is iets van een NASA-legende. Hij is een beroemde arts die alom gerespecteerd wordt als de 'vader van de ruimtemedicijnen'. Sinds 1963 wordt er elk jaar een prijs met zijn naam toegekend aan mensen wier werk in de luchtvaartgeneeskunde bijzonder opmerkelijk is geweest. Hij was misschien ook een van de meest angstaanjagende nazi-artsen.

Strughold woonde in Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog en verhuisde na de oorlog naar Texas. Zijn talenten werden aangeworven voor Project Paperclip, het beroemde plan van de Amerikaanse regering om nazi-masterminds de leiding te geven over baanbrekende projecten. Misschien daarom, werd hij nooit berecht in Neurenberg, ondanks het bewijs dat suggereert dat zijn handen vuil waren geworden in enkele van de meest wrede experimenten die nazi-wetenschappers konden bedenken.

Strughold hield toezicht op de artsen die verantwoordelijk waren voor de beruchte koude experimenten in Dachau, waarbij gevangenen in concentratiekampen werden blootgesteld aan extreme vriesomstandigheden, zoals ze onderdompelen in ijzig water tot ze stierven. Hun pijn werd gedocumenteerd in naam van de wetenschap. Zijn ondergeschikten hadden ook de gewoonte om te experimenteren met drukkamers en zijn Berlijnse asiel deed wrede experimenten met kinderen.

De uitstekende dienst van Strughold voor het ruimtevaartprogramma van de VS heeft hem in de ogen van de wetenschappelijke gemeenschap ontheven van activiteiten in het nazi-tijdperk, tot het punt dat hij met klem elke suggestie dat hij een oorlogsmisdadiger was, afkeurde. De man zelf is echter wel opgenomen met opmerkingen over het onderwerp van koude experimenten, dus zelfs als hij de arme gevangenen niet persoonlijk doodvrat, is het vrijwel zeker dat hij zich scherp bewust was - en geïnteresseerd in de verschrikkelijke daden die gingen onder zijn bevel door.

5Enno Lolling

Sommige mensen willen gewoon kijken hoe de wereld brandt, maar anderen zijn gewoon te apathisch om iets aan de opkomende vlammen te doen. Enno Lolling was zo'n man. Als vermoeid, zwak omhulsel van een man, werd Lolling uiteindelijk de medische officier die verantwoordelijk was voor de inspecties van het concentratiekamp dankzij zijn SS-connecties, ondanks dat het weinig meer was dan een verzameling ondeugden (morfine en alcohol waren zijn vergif van voorkeur) en ineffectiviteit.

Hoewel zijn positie hem mogelijk in staat had gesteld om de omstandigheden van de gevangenen aanzienlijk te verbeteren, toonde Lolling geen enkel initiatief en volbracht hij niets tijdens zijn vele inspecties van concentratiekampen. Maar nogmaals, misschien is het goed dat hij niet meer betrokken werd - hij stond erom bekend dat hij geinteresseerd was in huiveringwekkende menselijke experimenten, en het was niet ongewoon om zijn naam te vinden in het papierwerk van een lading getatoeëerde menselijke huid. Hij pleegde zelfmoord in november 1945.

4Joachim Mrugowsky

Het is vreemd om te denken dat de nazi's zelfs last hadden van hygiëne, omdat ze zo druk bezig waren het continent met lijken te vullen, maar ze waren eigenlijk heel groot op het gebied van reinheid. Helaas was het raciale "reinheid" waar ze het over hadden.

Als hoofd van het Hygiëne-instituut van de Waffen-SS en senior-hygiënist bij de Reich Physician SS zat Joachim Mrugowsky in het epicentrum van een aantal hygiëneprojecten die, in ware nazi-stijl, weinig te maken hadden met het vertellen van de troepen om hun tanden. De nazi-spin op hygiëne was nauw verbonden met het T4-programma om alle mensen te vernietigen die niet acceptabel waren voor het Reich.

Mrugowsky speelde een belangrijke rol bij het leveren van waterstofcyanide aan de nazi-strijdkrachten, een gif dat de Joden en andere ongewenste mensen kon doden, waarbij de hopen lijken zo ontsmet mogelijk bleven. De gegevens die nodig zijn om de optimale samenstelling te bepalen, werden natuurlijk verkregen door een uitgebreide reeks experimenten met onwillige proefpersonen. Mrugowsky werd in 1947 ter dood veroordeeld en geëxecuteerd op 2 juni 1948.

3Albert Widmann

Dr. Albert Widmann was een actieve figuur in de vroege stadia van het nazi-euthanasieprogramma. Hij was een van de artsen die besloot tot de methoden om te doden en voorzag in de nodige gassen en chemicaliën voor tests. Hij was ook een expert in het euthanasieprogramma voor kinderen, waarbij hij vergif in ontvangst nam en technisch inzicht kreeg over het doden van kinderen met dodelijke injecties. Na verloop van tijd werd hij een probleemoplossend specialist - als een crematorium van een concentratiekamp defect was, was hij de man om te bellen.

Het belangrijkste expertisegebied van Widmann was altijd experimenteren, afgezien van reguliere gifstoffen, werkte hij vaak met andere gruwelijke manieren om het doden efficiënt te maken. Een van zijn meer beruchte experimenten was een poging om explosieven naar het massale uitroeiingsspel te brengen door Russische psychiatrische patiënten in twee bunkers te sluiten en er een op te blazen om te zien of iedereen erin zou sterven. Sommigen hebben het overleefd, dus het experiment werd als mislukt beschouwd. Een andere test betrof auto-uitlaatgassen en voertuigen vol met psychiatrische patiënten. Widmann vermeed vervolging tot 1959. Hij diende slechts zes jaar en zes maanden in de gevangenis.

2Friedrich Wegener

De meeste artsen sloten zich aan bij de nazi-beweging zodat ze hun rijbewijs konden behouden. Patholoog Friedrich Wegener was daarentegen een echte gelovige. Hij was een kaartdragend lid van de nazi-partij voordat Hitler zelfs de leiding nam en deze status gebruikte om een ​​hoge militaire rang te bereiken.

Na de oorlog werd Wegener een gevierde, bekroonde expert tot zijn dood in 1990. Hij had zelfs een ziekte naar hem vernoemd.Zijn verborgen Nazi-verleden werd pas ontdekt dankzij een toevallige ontdekking door een collega-arts die een gloeiend artikel aan het onderzoeken was dat hij over Wegener ging schrijven.

Het verleden van Wegener was buitengewoon goed verborgen. Hoewel hij aanwezig was voor, waarschijnlijk betrokken was bij, en zich zeker bewust was van nazi-gruweldaden, kunnen er geen specifieke misdaden op hem worden gevestigd. Het enige wat de medische gemeenschap kon doen, was hem postmortaal straffen door de naam van zijn 'handtekening' ziekte (Wegener's granulomatosis) te veranderen en een discussie op gang te brengen over de vraag of het een goed idee is om ziektes naar mensen te noemen. Niemand wil tenslotte lijden aan een gevaarlijke ziekte die toevallig ook de naam van een nazi draagt.

1Eugen Fischer

Foto credit: Bundesarchiv, Bild 183-1998-0817-502 / CC-BY-SA

Adolf Hitler en zijn cohorten kunnen verantwoordelijk zijn voor de Nazi-"Eindoplossing", maar Eugen Fischer tekende de blauwdrukken die het mogelijk hebben gemaakt. Fischer was een levenslange student eugenetica, een verbastering van erfelijke studies en antropologie die hij veranderde in rassenbiologie, het ras biologie systeem waarop nazi's hun Arische meester ras idealen en opvattingen van 'inferieure rassen' hebben gebaseerd. Fischer heeft ook het concentratiekamp uitgevonden in 1904, toen hij er een aantal in het zuidwesten van Afrika vestigde om te bewijzen dat "bastaard" races zijn inferieur aan "zuivere".

Hitler was in de ban van het werk van Fischer en nam het op mijn kamp en het vormen van de pseudowetenschappelijke basis van de onverdraagzaamheid van het nazisme eromheen. Als zodanig verleende het nazi-regime Fischer veel vrijheden - hij was vrij om zijn experimenten uit te voeren en ontving liberale financiering om zijn raciale theorieën uit te werken. Hij was zo'n gouden jongen dat zelfs zijn weigering om officieel tot de nazi-partij toe te treden tot 1940 hem niet van de goede genade van het Reich kon verwijderen.

Eugen Fischer ging met pensioen in 1942 en stierf in 1967 op de rijpe leeftijd van 93 jaar. Aangezien hij geen actieve partij was in nazi-oorlogsmisdaden, werd hij nooit berecht. Hij noemde niet eens de miljoenen die zijn theorieën meehielpen in zijn memoires.