10 Obscure And Deeply Fairy Tales Geschreven door Hans Christian Andersen

Hoewel veel lezers zich ervan bewust zijn dat sommige originele verhalen van Hans Christian Andersen veel ziekelijker zijn dan wat je in een Disney-film ziet, zijn velen niet bekend met de rest van zijn enorme verzameling originele sprookjes, die soms in sferen duiken dus vreemd om hem meer op Edgar Allan Poe te laten lijken dan een schrijver van kinderverhalen.

Hier vandaag hebben we tien van Andersen's vele eigenaardige en soms ronduit verontrustende sprookjes verzameld, die allemaal veel duisterder zijn dan zijn meer bekende werken, waaronder zulke geliefde klassiekers uit de kindertijd als "The Ugly Duckling," "Thumbelina , "" De prinses en de erwt, "" De kleine zeemeermin "en" De nieuwe kleren van de keizer. "Kom een ​​eindje met ons wandelen in de duidelijk in moeilijkheden verkerende maar onbetwistbare creatieve geest van een van de populairste sprookjesauteurs van de geschiedenis. Maar zorg ervoor dat je kinderen veilig in bed liggen en slapen in bed, want sommige van deze verhalen zijn het spul van nachtmerries.

Aanbevolen afbeelding credit: Delilah M. Rainey

10 'The Stone Of The Wise Men'

Nu waren zijn gedachten groot en stoutmoedig, omdat onze gedachten over het algemeen thuis zijn in de hoek van de haard, voordat we de wereld zijn binnengegaan en we wind en regen en doornen en distels zijn tegengekomen.

In de hoogste boom in India staat een kasteel gemaakt van kristal dat uitkijkt over de hele wereld. In dit kasteel woont een zeer wijze man die een boek bezit waarin al het bekende is geschreven. Hij zoekt antwoorden over wat er na de dood zal gebeuren, maar de pagina in het boek over het hiernamaals kan niet gelezen worden zonder het licht van een magische steen gemaakt van de goede eigenschappen die de wereld bij elkaar houden.

De wijze man heeft vijf kinderen, en elk van hen is gezegend met een bijzonder goed ontwikkelde zin. Je kunt verder dan wie ook in de wereld kijken, zelfs diep in de aarde en in het menselijk hart. Je hoort het gras groeien. Men kan alles ruiken wat er is. Men heeft de meest accurate en geavanceerde smaak. De vijfde, een blinde dochter, kan zich levendiger voelen dan wie dan ook, alsof ze ogen in haar vingertoppen en oren in haar hart heeft.

Een voor een gaan de kinderen de wereld in om de steen te vinden. De zoon die kan zien, wordt verblind door de boze. De zoon die het kan horen wordt krankzinnig gemaakt door al het geschreeuw in de wereld en alle hartslagen, wat voor hem klinkt als een miljoen klokken. Hij duwt zijn vingers zo diep in zijn oren dat hij zijn eigen trommelvliezen scheurt. De zoon die kan ruiken wordt verijdeld met wierrook die door de boze is gemaakt. De zoon die kan smaken eindigt boven op een kerktoren in een weerballon.

De blinde zuster verbindt nu een magische draad met het huis van haar vader, zodat ze haar weg in de wereld niet zal verliezen en weggaat om de steen te vinden. The Evil One maakt een dubbelganger van haar met stagnerende moeraswaterbellen vermengd met tranen afgeworpen door afgunst en schildert het met rouge geschaafd van de wangen van een lijk.

Ondanks de inspanningen van de Evil One, verkrijgt de dochter de steen, die het boek van de wijze verlicht om één woord te onthullen: "Geloof."

9 'The Swineherd'

Voor een speelbal kuste je de varkenshoeder, en nu heb je je beloning.

Er was eens een prins die met de dochter van de keizer wilde trouwen. In de hoop haar te kunnen ontmoeten, stuurt hij haar twee geschenken. De eerste is een roos die maar eens in de vijf jaar bloeit en zo mooi is dat iedereen die het ruikt alle verdriet en problemen vergeet. Het tweede geschenk is een nachtegaal die alle melodieën van de wereld kan zingen. De keizer is zo ontroerd door de geschenken dat hij huilt als een kind, maar zijn dochter gooit ze weg in walging, want geen van beide is kunstmatig.

De prins vermomt zich vervolgens in vodden en bevlekt zijn gezicht met aarde voordat hij werk zoekt in het paleis. Hij wordt de varkenshoeder van de keizer. In zijn vuile kleine hut, creëert hij een magische pot waar de dochter van de keizer naar kijkt, maar hij zal het maar voor tien kussen aan haar verkopen. Uiteindelijk wordt haar verlangen naar de pot zo sterk dat ze de smerige varkenshoeder zijn kussen geeft, en dan gaat ze gelukkig weg. Vervolgens maakt de varkenshoeder een magische muzikale rammelaar, maar deze zal hij slechts voor 100 kussen verkopen. De dochter van de keizer begeestert na het geratel en geeft uiteindelijk de varkenshoeder de kussen die hij wenst. Wanneer de prins zijn 86ste kus neemt, ontdekt de keizer zijn dochter in de varkensstal die de vuile varkenshoeder kust. Walgend slaat hij ze allebei boven zijn hoofd met zijn slof en verbant hen uit zijn koninkrijk.

Terwijl de dochter van de keizer in de regen huilt, gaat de varkenshoeder achter een boom en wast de modder van zijn gezicht. Hij gooit zijn vodden weg en trekt zich om in zijn vorstelijke gewaad voordat hij zich aan de teneergeslagen prinses openbaart. Hij is zo knap dat ze op haar knieën voor hem valt, maar hij vertelt haar dat hij haar is gaan verachten. Ze gooide de prachtige geschenken van een prins weg, maar als knuffel kuste ze een varkenshoeder. Weerzinwekkend, gaat hij naar binnen en sluit de deur in haar gezicht.

8 'The Garden Of Paradise'

Een moment van zo'n geluk is een eeuwigheid van duisternis en wee waard.

Een prins die in een storm wordt betrapt, schuilt in een grote grot met een oude vrouw die zo groot en sterk is dat ze op een man lijkt. Een voor een komen de vier zoons van de vrouw aan, die elk een van de vier winden van de hemel zijn. De North Wind heeft walrusjagers in zee verdronken, de West Wind heeft een buffel in een rivier zien worstelen voordat hij over een waterval gaat, en de South Wind legt uit dat hij een groep reizigers in een woestijnstorm heeft gedood en vooruit kijkt tot de dag waarop hij het zand van hun gebleekte botten kan blazen. Zijn moeder, die hier niet zo blij mee is, stopt hem in een zak en gaat op hem zitten.De East Wind arriveert en legt uit dat hij in China is geweest om te zien hoe belangrijke mannen worden geslagen met bamboestokken die op hun rug breken. De oostenwind staat op het punt om de tuin van het paradijs te bezoeken, waar Adam en Eva toegaven aan de verleiding. Hij reist er maar eens in de 100 jaar naartoe, maar terwijl hij op het punt staat naar de tuin te vertrekken, biedt hij aan om de prins mee te nemen.

In de prachtige tuin ontmoet de prins de koningin van de feeën, die onder de boom van kennis leeft. De boom weent tranen van bloed voor de zonden van de mensheid. De fee vertelt de prins dat hij in de tuin mag blijven en de komende 100 jaar bij haar zal wonen als hij elke nacht weerstand biedt aan de verleiding om haar te kussen.

De eerste nacht wenkt de fee verleidelijk aan de prins voordat ze zich uitkleed en onder de grote boom gaat liggen. De prins wordt zo verblind door lust dat hij niet meer weet of de boom tranen in bloed weent of rode glinsterende sterren uit zijn takken vallen. Hij realiseert zich dat het moment van gelukzaligheid dat hij ervaart een leven lang lijden op aarde waard is, dus hij leunt over de fee en kust de tranen uit haar slappe ogen voordat ze haar lippen kust.

Het paradijs zakt diep in de aarde en de prins wordt wakker naast de grot van de wind. De dood arriveert en veroordeelt de prins om over de aarde te zwerven in de hoop een manier te vinden om voor zijn zonden verzoening te doen.

7 'On The Last Day'

Het was een prachtige maskerade, en het was vooral heel raar om te zien hoe ze allemaal iets zorgvuldig van elkaar verborgen onder hun kleding; maar de een trok aan de ander dat dit misschien onthuld zou worden, en toen zag je het hoofd van een dier uitsteken: het ene was een grijnzende aap, het andere een lelijke geit, een klamme slang of een slappe vis.

Dit vreemde kleine verhaal gaat over de dingen die een intens religieuze man ervaart nadat hij sterft, en geen van hen is zeer aangenaam.

Terwijl de man de dood volgt in het hiernamaals, is hij getuige van een bizarre maskerade van gemaskerde mensen, sommigen gekleed in vodden en sommigen in rijkdom, en piepend uit al hun kleding zijn dieren. De mensen proberen elkaars gewaden uit elkaar te trekken om de schaamte te onthullen die ze onder zich verbergen. De dood legt uit dat de maskerade het menselijk leven is, en de schaamte onder hun kleren is het wilde dier dat we allemaal in ons dragen die moeite hebben om vrij te worden.

Terwijl ze door het hiernamaals voortgaan, beginnen honderden grote, zwarte vogels de man te volgen en tegen hem te schreeuwen: "Je dwaalt met de Dood, herinnert u me nog?" Ze jagen hem na, schreeuwend meedogenloos tot het geluid ervan de hele wereld vult, en de dood vertelt de man dat deze vogels allemaal de slechte gedachten en verlangens zijn die hij tijdens zijn leven had. Terwijl hij probeert te ontsnappen aan de vogels, realiseert de man zich dat hij zijn blote voeten snijdt in gekartelde stenen die de grond bedekken voor zover zijn ogen kunnen zien en de aarde als gevallen bladeren bedekken. Hij schreeuwt het uit van pijn, en de Dood vertelt hem dat de stenen elk woord zijn dat de man ooit heeft geuit dat een andere persoon verwondde - woorden die harten dieper snijden dan de stenen zijn voeten afsnijden.

De man krijgt uiteindelijk de genade die hij anderen niet in het leven kan geven en wordt toegelaten tot de hemel.

6 'The Wicked Prince'

Het was prachtig om te zien, als de staart van een pauw, en het leek alsof het bezaaid was met duizenden ogen, maar elk oog was de loop van een geweer.

Dit is een verhaal over een prins die er zo op uit is om de wereld te veroveren dat hij zich tot groot kwaad wendt om zijn dromen te verwezenlijken. Zijn leger verwoest de hele wereld en verbrandt alles op zijn pad. Moeders die zich proberen te verstoppen in het roken van ruïnes met hun kinderen worden actief opgejaagd door de soldaten. De vrouwen worden "voedsel voor hun duivelse woede" omdat onuitsprekelijke dingen hun worden aangedaan. De prins brengt de koningen van de overwonnen koninkrijken op zijn strijdwagen en dwingt hen om aan zijn voeten te knielen om restjes te eten als hij feesten.

Uiteindelijk bereikt de prins zoveel rijkdom en glorie dat hij beslist de hemel te overwinnen. Hij bouwt een prachtig schip met honderden adelaars die erop zijn ingezet en die het door de lucht trekken. Het schip is bedekt met wat lijkt op duizenden glinsterende ogen, maar ze zijn eigenlijk de muilkorven van duizenden kanonnen. Terwijl de prins naar de zon reist, verschijnt er een engel. De prins beveelt het schip om het vuur te openen. De kogels stuiteren tegen de engel, maar één druppel van zijn bloed keldert naar het schip en verbrijzelt een groot gat erin. Terwijl het schip naar de aarde valt, draaien de wolken (die zijn gemaakt van de rook van de steden die hij heeft verbrand) in monsterlijke vormen die reiken naar de prins. Uiteindelijk botst het schip in de takken van een groot bos, maar de prins overleeft en zweert dat hij zijn zoektocht zal voortzetten om de hemel te overwinnen.

Zeven jaar lang bouwt hij een hele vloot hemelschepen en verzamelt een groot leger soldaten uit alle landen van de wereld, maar terwijl ze op het punt staan ​​om aan boord van de schepen te gaan, stuurt de Hemel haar eigen leger tegen hen: een enkele zwerm van muggen. De prins vliegt in een manische woede terwijl ze hem bijten en steken. Een mug kruipt dan in zijn oor en bijt hem diep in zijn trommelvlies, waar het gif zijn hersenen binnendringt en hem woedend maakt. Schreeuwend, trekt de prins zijn kleren uit en danst naakt rond voor zijn woeste soldaten, die hem bespotten en bespotten.

En zo werd de prins die de Hemel wilde veroveren zelf overwonnen door een enkele kleine mug.

5 'Het verhaal van een moeder'

Ween je ogen in mij.

In dit deprimerende kleine verhaal steelt de dood 's nachts met een zieke baby. De moeder van het kind rent de besneeuwde duisternis in en vraagt ​​aan een in het zwart geklede vrouw op welke manier de Dood ging. De vrouw, die zegt dat ze de nacht is, laat de moeder elk lied zingen dat ze ooit tegen haar kind heeft gezongen voordat ze onthult waar de dood met de baby was.De nacht stuurt de moeder de donkere bossen in en daar komt ze op een kruispunt. Een doornstruik die daar staat weigert de moeder te vertellen welk pad de Dood heeft genomen, tenzij ze de koude doornen tegen haar boezem verwarmt. Terwijl ze de doornen dicht bij haar hart houdt, doorboren ze haar borsten en haar bloed stroomt over de bevroren takken, waar bloemen beginnen te bloeien.

Vervolgens komt de moeder naar een meer dat ze niet kan oversteken, dus probeert ze het te drinken, maar het meer vertelt haar dat het haar naar de overkant zal dragen als ze haar ogen in het water zal wenen, zodat het hen als mooie parels kan houden. Ze huilt haar oogballen in het water en het meer draagt ​​haar naar de grote kas waar de Dood alle bloemen en bomen bewaart die elk bestaan ​​voor een kloppend hart op aarde. Een oude vrouw daar vertelt de moeder hoe ze de bloem van haar kind kan vinden door naar de hartslag te luisteren tussen de miljoenen hartslagen in de tuin. In ruil voor het mooie zwarte haar van de moeder, vertelt de oude vrouw haar de Dood te bedreigen door te zeggen dat ze de bloemen van andere levende kinderen zal opheffen, hen zal doden, als de dood haar eigen kind niet terug zal geven.

Wanneer de dood arriveert, geeft hij de moeder haar ogen terug zodat ze twee levens in een magische bron kan bekijken. Het ene leven is welvarend en vol vreugde; de andere is vol pijn, armoede en ellende. De dood onthult dan dat een van die levens degene is die haar kind zal hebben als het leeft. Doodsbang dat haar kind mogelijk het leven van ellende moet ondergaan, smeekt de wenende moeder de dood om haar kind mee te nemen en bidt hij tot God om haar te negeren wanneer ze iets verlangt dat tegen zijn wil is.

De dood gaat weg en neemt haar kind mee naar het onbekende land.

4 'The Elfin Hill'

Ze dansten in shawls gemaakt van maneschijn en mist, die er heel mooi uitzien voor mensen die van zulke dingen houden.

In "The Elfin Hill" moet een prachtig feest worden gehouden, zodat twee Noorse goblins een bruid kunnen kiezen uit de blonde dochters van de elfenkoning. Deze maagden zijn als maskers: mooi aan de voorkant maar uitgehold achter zodat hun rug helemaal leeg is.

Het grafpaard moet worden uitgenodigd voor het feest en de voetnoten bij het verhaal verklaren dat dit schepsel komt uit een oud Deens bijgeloof waar onder elke kerk een paard levend wordt begraven. Elke nacht graaft het dode paard op en hinkelt naar de huizen van hen die gaan sterven. De nachtraaf, een ander schepsel van het oude Deense bijgeloof, is om de uitnodigingen te bezorgen. Nachtraven worden geboren wanneer een priester een geest veroordeelt die in de aarde moet worden begraven. Een staak wordt de grond in gedreven waar de geest begraven wordt, en om middernacht, wanneer de geest begint te gillen, wordt de brandstapel uitgetrokken en wordt de geest geëxcommuniceerd, wegvliegend in de vorm van een raaf met een gat in zijn linker vleugel.

Het feest zelf is angstaanjagend, inclusief zulke gruwelijke lekkernijen als kindervingers gewikkeld in slakkenhuiden en wijn uit grafkelders. Er zijn spit-geroosterde kikkers en salades gemaakt van dollekervel, vochtige muismuilkorven en paddenstoel spawn. Als toetje zullen er veel snoepjes worden vermengd met roestige nagels en gebroken glas uit kerkramen.

De holle dochters van de elfenkoning tonen hun bizarre en mysterieuze reeks geschenken aan de goblin heer en zijn zonen. De zonen besluiten dat ze geen vrouw willen en rennen liever rond met wulpsprongen, maar de oude Noorse goblin besluit dat hij een van de holle dochters zo graag wil dat hij zelf met haar gaat trouwen, omdat ze kan verhalen vertellen over elk onderwerp, zoveel als men zou wensen.

Ze wisselen laarzen om, die veel meer in de mode zijn dan ringen verwisselen, en tot zonsopgang in elkaars schoenen dansen.

3 'The Tinderbox'

Het zal de laatste pijp zijn die ik rook in deze wereld.

Een soldaat komt een buitengewoon lelijke oude heks tegen terwijl hij terugkeert van oorlog. De heks vertelt de soldaat dat hij rijk zal worden als hij in een nabijgelegen boom klimt om de tondeldoos van haar grootmoeder te halen. In de boom zijn drie kisten vol met geld, één bewaakt door een hond met ogen zo groot als theekopjes, één door een hond met ogen zo groot als molenwielen, en de laatste door een hond met ogen zo groot als de ronde toren van Kopenhagen. Ze geeft hem haar blauw geblokte schort en legt uit dat als hij elke hond erop legt, hij ongehinderd kan passeren.

De soldaat keert terug naar de heks met zijn laarzen, pet, knapzak en zakken vol met goud, maar hij zal haar de tondeldoos niet geven tot ze hem vertelt waar het voor is. Ze weigert, en dus, zoals een redelijk persoon zou doen, snijdt hij haar hoofd af en laat ze haar dood aan de kant van de weg achter.

De soldaat neemt zijn goud naar de dichtstbijzijnde stad en woont in luxe totdat zijn geld op is. Hij valt in de armoede, maar op een nacht valt hij de tondeldoos en de hond met ogen zo groot als theekopjes verschijnt, met de vraag: "Wat zijn de bevelen van mijn heer?" De soldaat ontdekt dat hij alle drie de honden met de tondeldoos kan oproepen, en zij zal hem alles brengen wat hij maar kan wensen.

Rijke weer, de soldaat raakt geobsedeerd door het idee om een ​​prinses te zien wiens vader haar heeft opgesloten in een koperen kasteel omdat hij hoorde dat ze met een gewone soldaat zou trouwen. Op een avond vraagt ​​de soldaat aan een van de honden om de prinses te halen terwijl ze slaapt, en ze is zo mooi dat hij niet kan stoppen om haar te kussen. De koningin ontdekt dit en komt met een plan om de prinses te bespioneren in de hoop te ontdekken waar de soldaat woont. De volgende twee nachten vraagt ​​de soldaat de hond om hem de slapende prinses te brengen zodat hij haar kan kussen, omdat hij verliefd op haar is geworden. De hond slaagt erin de koningin eenmaal te slim af te zijn, maar op de tweede nacht vindt de koningin het huis van de soldaat en wordt hij in de gevangenis gegooid om de executie af te wachten.

Terwijl hij aan de galg staat, is de stervende wens van de soldaat om zijn pijp te roken. Hij raakt een keer, tweemaal, driemaal met zijn tondeldoos. Alle drie de honden verschijnen en een bizar bloedbad volgt. Met hun tanden grijpen de honden de officieren, de rechter, de raadsheren en zelfs de koning en koningin en werpen ze zo hoog in de lucht dat hun lichamen allemaal in stukken uiteenvallen als ze de grond raken.

Iedereen die levend achterblijft is zo bang dat ze de soldaat onmiddellijk hun nieuwe koning bekend maken. Hij trouwt met de prinses en de honden zitten allemaal aan tafel tijdens het bruiloftsfeest en kijken alle gasten met hun enorme, angstaanjagende ogen aan.

2 'The Shadow'

Over het algemeen is het een verachtelijke wereld. Ik zou geen man zijn als het niet algemeen werd verondersteld dat het iets is om één te zijn.

Een geleerde jonge man vangt een glimp op van een mooi meisje dat op een balkon staat en raakt geobsedeerd door het leren van haar identiteit. Op een avond vertelt hij gekscherend dat zijn schaduw door de spleet in haar deur kruipt om te leren wat hij kan over haar. De volgende ochtend ontdekt de jongeman dat zijn schaduw verdwenen is, maar dit is niet zo'n tragedie, want een nieuwe schaduw begint te groeien vanaf de stronk van het oude.

Met een geheel nieuwe schaduw keert de jongeman terug naar huis. Jaren gaan voorbij voordat een heel dunne en mooi geklede vreemdeling hem een ​​bezoek brengt. De vreemdeling beweert de oude schaduw van de man te zijn. Hij vond een buitenaardse schemering in het huis aan de overkant van de straat, waar hij alles leerde kennen, waaronder hoe hij zichzelf als een man kon herkennen. Toen kroop de schaduw naakt de wereld in. Hij schoof schaduwen op in het maanlicht en gluurde door ramen, waar hij verraderlijke dingen zag gebeuren tussen echtgenoten en vrouwen en ouders en kinderen, dingen die niemand zou moeten zien, maar iedereen in het geheim wil weten - het geheime, slechte gedrag van hun buren. Met deze kennis, chanteerde de schaduw en terroriseerde mensen om hem geld, mooie kleren en prestige te geven.

Meer jaren gaan voorbij en de man valt in de armoede totdat zijn schaduw uiteindelijk weer terugkeert en zijn voormalige meester overtuigt om met hem op reis te gaan. De voormalige meester weet het nog niet, maar de schaduw verlangt van de man dat hij zijn eigen schaduw is.

In een helende badhuis, de schaduw trucs een prinses in verliefd op hem te worden. Hij laat haar zien dat zijn eigen "schaduw" (die echt zijn oude meester is) er niet alleen uitziet als een echte man, maar ook een eigen schaduw heeft, wat de prinses het meest indrukwekkend vindt. De prinses vraagt ​​de schaduw om met haar te trouwen, maar de voormalige meester probeert een einde aan de bruiloft te maken, omdat het niet goed is voor een vrouw om met een schaduw te trouwen die alleen doet alsof ze een man is. De schaduw vertelt de prinses dat zijn schaduw gek geworden is en begint te denken dat hij een echte man is.

Die nacht vindt er een prachtige bruiloft plaats, maar de voormalige meester krijgt de festiviteiten niet te zien, want hij is al geëxecuteerd.

1 'The Traveling Companion'

Op elke boom hingen drie of vier koningszonen die de prinses hadden uitgedragen, maar de raadsels die ze hen had gegeven niet kunnen raden. Hun skeletten rammelden in elk briesje, zodat de doodsbange vogels het nooit durfden wagen de tuin in te gaan. Alle bloemen werden ondersteund door menselijke botten in plaats van stokjes, en menselijke schedels in de bloempotten grijnsden vreselijk. Het was echt een treurige tuin voor een prinses.

Een jongeman genaamd John zwerven over de wereld nadat zijn vader sterft. Terwijl hij zijn toevlucht zoekt in een kerk, ontdekt John twee mannen die proberen het lijk van een man te ontwijden die hen geld schuldig was voordat hij stierf. John betaalt de schuld van het lijk en overhandigt zijn hele erfenis aan de twee mannen. Hij is braaf maar gelukkig, hij blijft dwalen totdat hij een mysterieuze vreemdeling ontmoet die zijn reisgenoot wordt, en door een reeks avonturen krijgt de metgezel drie berkenhengels, een zwaard en de afgehakte vleugels van een enorme zwaan.

Uiteindelijk ziet John de mooiste prinses ter wereld en wordt verliefd op haar, ondanks het feit dat ze een psychotische moordenaar is. Als een vrijer haar drie dagen achtereen niet kan vertellen wat ze denkt, wordt hij een lijk in haar tuin van beenderen, vol met de skeletten van haar vrijers. In deze macabere tuin hangen skeletten van koningszonen van over de hele wereld aan de bomen om in de wind te rammelen, en velen zijn gerangschikt als bloemen gemaakt van schedels en botten.

Die nacht, de metgezel van John de vleugels van de zwaan aan zijn rug en onzichtbaar volgt de prinses als ze naar de berg naar huis van een kwaadaardige tovenaar vliegt. Terwijl ze vliegt, zwepen ze haar met een berkenstaaf tot het bloed uit haar wonden stroomt. De metgezel is getuige van vele gruwelen op de berg en vindt de goochelaar zittend op een troon opgehouden door de lijken van vier paarden. De magiër vertelt de prinses waar ze aan moet denken en herinnert haar eraan om hem John's ogen te brengen zodra hij wordt onthoofd, zodat de tovenaar ze kan opeten.

De metgezel volgt het huis van de prinses, slaat haar nog harder dan voorheen en de volgende ochtend onthult hij John waar ze over zal nadenken. De volgende twee nachten volgt de metgezel de prinses en neemt elke keer een extra staaf, zodat hij haar tijdens elke vlucht harder kan slaan. Op de derde nacht vertelt de tovenaar de prinses dat hij aan zijn eigen hoofd moet denken, wat de metgezel later afsnijdt en aan John geeft. Wanneer de prinses aan Johannes vraagt ​​waar ze aan denkt, gooit hij het afgehakte hoofd naar haar voeten en wordt zij zijn vrouw.

De reisgenoot instrueert John hoe hij de vloek kan verbreken waardoor de prinses kwaad wordt en wanneer John vraagt ​​hoe hij ooit zijn vriend kan terugbetalen, legt de metgezel uit dat hij zijn schuld aan John alleen heeft terugbetaald. Hij was het lijk waarvoor Johannes zijn hele erfenis opgaf.John kust zijn metgezel vele malen en smeekt hem niet weg te gaan, maar de reiziger verdwijnt, en laat John over om gelukkig te leven met zijn prinses, die, gelukkig voor John, niet langer een prinsendodend monster is.