10 beroemde bezienswaardigheden die griezelige zelfmoordmagneten zijn

10 beroemde bezienswaardigheden die griezelige zelfmoordmagneten zijn (Griezelig)

Zelfmoord is altijd een verschrikkelijke tragedie die iedereen die het aanraakt op de een of andere manier pijn doet. Toch zien sommige mensen het einde van hun leven als een grandioze laatste handeling en staan ​​erop om er een schouwspel van te maken. Als zodanig hebben bepaalde beroemde locaties de reputatie een statistisch onredelijk aantal zelfmoorden aan te trekken. Dergelijke locaties omvatten ...

10

London Underground

London Underground is misschien wel het bekendste openbaar vervoerssysteem ter wereld. "The Tube", zoals het algemeen bekend is, is operationeel sinds de 19e eeuw. Het beslaat een indrukwekkende 270 stations met zijn 11 lijnen en 250 mijl (402 kilometer) spoor.

Het is ook een van de meest waarschijnlijke plekken in de wereld die getuige is van een zelfmoord.

Omdat de metro bijna overal in Londen gemakkelijk te bereiken is, zijn zijn snelle, zware treinen populaire instrumenten geworden van zelfvernietiging onder de meer wanhopige stadsbewoners. Mensen springen wekelijks voor aankomende treinen. Het populairste zelfmoordstation is King's Cross St. Pancras, terwijl de Northern Line de prijs "line with most jumpers" (145 doden tussen 2001 en 2011) in ontvangst neemt.

Buiszelfmoord komt vaak voor dat deze tragedies gewoon een routineuze ergernis zijn geworden voor de arme ondergrondse staf. Vertragingen veroorzaakt door jumpers worden opgeroepen met codenamen zoals "passagieractie" of "een onder". De waterafvoeropeningen van veel stations zijn meestal zelfmoordkuilen genoemd, omdat de springers die erin vallen een betere overlevingskans hebben.

Zo populair als de ondergrondse methode is, is het misschien de minst waardige manier om zelfmoord te plegen. Het is verrassend ondoeltreffend (slechts 40% van de springers sterft), en de overlevenden zullen worden beschuldigd van een aantal misdemeanors met passief-agressieve namen zoals "obstructie van treinen met opzet". Succesvolle springers worden niet beter behandeld: hun verminkte overblijfselen worden verzameld door het ontevreden personeel en zonder pardon in een schoonmaakkast gestopt totdat de autoriteiten arriveren.

9

Eiffeltoren

Het meesterwerk van Gustave Eiffel (324 m) is een van de meest herkenbare monumenten ter wereld en een symbool voor Parijs en het hele Frankrijk. Maar niet alle aandacht die het krijgt is wenselijk. De "Iron Lady" heeft zijn aandeel van springers gezien. Zoveel zelfs, dat het naar verluidt de op twee na populairste manier van zelfmoord is in het hele land (direct achter gif en hangend).

Ondanks het open frame is de toren eigenlijk best moeilijk om te springen dankzij de leuningen en verschillende veiligheidsmaatregelen. Toch zijn velen vastbesloten om te slagen. Sommigen proberen de toren te schalen nadat deze is afgesloten van het publiek. Anderen zijn minder attent, springen tijdens kantooruren en landen op het dak van het restaurant op de tweede verdieping van de toren.

Het beheer van de toren doet verstandig alles wat in zijn vermogen ligt om springers te stoppen, van veiligheidsnetten tot andere, niet-openbaar gemaakte veiligheidsmaatregelen. Ze weigeren ook statistieken te geven over het aantal springers naar de media, in plaats daarvan zeggen ze: "Het is altijd te veel." En echt, kan er een beter antwoord zijn?


8

Nusle Bridge

Stelt u zich eens de stille, idyllische buurt Nusle in Praag, de hoofdstad van de Tsjechische Republiek. Het is een pittoreske verzameling kleine huizen en oude flatgebouwen, netjes gelegen in een kleine vallei. Dit bijzondere paradijs heeft echter een enorme slang: de Nusle-brug, een massieve betonnen constructie die zich uitstrekt over de hele buurt, 140 voet (ongeveer 43 meter) over de straten eronder. Nusle Bridge heeft de belangrijkste snelweg van het land, een viaduct en de lokale metrolijn.

Toch is het hebben van het lokale metrosysteem een ​​schaduw op hen is de minste zorg van het Nusle volk. De echte problemen zijn de mensen die op hen vallen.

De onheilspellende brug is een beruchte zelfmoordplek, tot het punt dat de bijnaam "Suicide Bridge" door de lokale bevolking wordt genoemd. Ongeveer 300 mensen zijn ten dode opgeschreven sinds het 40 jaar geleden werd gebouwd. Het stadsbestuur heeft een kettingschakel en extra veiligheidsmaatregelen toegevoegd, maar deze hebben er weinig toe bijgedragen om de griezelige reputatie van de brug te verminderen.

7

Beachy Head

Beachy Head is een direct herkenbare, steile kalkklifformatie in het Engelse graafschap East Sussex. Het is in wezen een majestueuze, 162 meter hoge druppel in de zee beneden. Als zodanig is het een van de belangrijkste zelfmoordplaatsen ter wereld (ongeveer 20 gedocumenteerde gevallen per jaar).

De lokale bevolking is zich terdege bewust van de neiging van hun herkenningspunt om suïcidale mensen aan te trekken. Als zodanig heeft vrijwel iedereen in de nabijgelegen stad Eastbourne een scherp oog ontwikkeld voor potentiële springers, tot en met taxichauffeurs en pubpersoneel. Een lokale organisatie genaamd de Samaritanen patrouilleert ook dagelijks met Beachy Head.

6

Prins Edward Viaduct

Canadezen zijn notoir gemoedelijk, behalve wanneer ze ijshockey spelen. Als zodanig is het nooit bij de bouwers van het Prince Edward Viaduct (een enorm 5-baans brugconstruct in Toronto) opgekomen om veiligheidsvoorzieningen in het ontwerp op te nemen. De leuningen van het Viaduct waren laag ontworpen, zodat mensen (recht boven hen konden) klimmen en struikelen over hen heen.

Toen sociale druk ontstond en zelfdodingen gemeengoed werden, veranderde het Prince Edward Viaduct plotseling in een van de belangrijkste zelfmoord hotspots ter wereld. Op het hoogtepunt van deze twijfelachtige fase bedroeg het zelfmoordcijfer van het Viaduct gemiddeld één persoon per 22 dagen. Om de eer van Toronto, zij hebben het probleem met extreme vooroordelen opgelost. Ze bouwden een zelfmoordbarrière van stalen staven op een frame en integreerden deze met het eigenlijke ontwerp van het viaduct. De barrière wordt ontzettend "Luminous Veil" genoemd en heeft effectief de zelfmoord op de structuur gestopt.


5

The Gap

The Gap is de Australische (en daardoor automatisch gevaarlijkere) versie van de Beachy Head die we eerder noemden. Gelegen op het South Head-schiereiland in het oosten van Sydney, heeft de steile klif door de jaren heen veel zelfdodingen gezien (waaronder enkele spraakmakende).

Net als bij Beachy Head zijn de bewoners goed op de hoogte van de duistere kant van hun prachtige landschap en bestrijden ze jumperactiviteiten met middelen zoals scherm- en bewakingscamera's. Toch was het beste wapen ter wereld tegen zelfmoord een man die Don Ritchie heette. Don was een veteraan uit de Tweede Wereldoorlog en woonde vlak naast de populairste springklippen. Hij had de gewoonte om rond te lopen naar truien die de wereld vaarwel zeiden en hen in gesprek namen, vaak beginnend met de zin "Kan ik je op een of andere manier helpen?" Meestal zou hij en de zelfmoordkandidaat uiteindelijk thee kunnen drinken bij Don thuis, hun wil om te leven teruggebracht door zijn sympathiek oor.

Voor zijn dood in 2012 redde Don meer dan 160 springers op deze manier en ontving hij de Medaille van de Orde van Australië omdat hij een fatsoenlijk mens was. Mensen noemden hem "The Angel of the Gap."

4

Niagara watervallen

Wanneer we denken aan mensen die vallen op hun ondergang op Niagara Falls, denken we meestal aan oude films en maffe personages die proberen de watervallen in een ton te berijden. De realiteit laat echter weinig ruimte voor gelach. 20-40 mensen (afhankelijk van wie je het vraagt) springen elk jaar naar hun dood in de bruisende wateren van Niagara, met naar schatting 5.000 lichamen gevonden aan de voet van de watervallen tussen 1850 en 2011.

Het gebied is bijna onmogelijk om volledig te beveiligen, dankzij de enorme hoeveelheid potentiële springplekken. De enige mensen die van de tragedies profiteren, zijn de kapiteins en bemanningen van de rondvaartboten "Maid of the Mist". Ze zouden naar verluidt een vrij lucratieve bijzaak hebben bij het ophalen van de opgeblazen lijken van de springers.

3

Golden Gate Bridge

De panoramische Golden Gate Bridge van San Francisco is een icoon van de westkust en wordt alleen geëvenaard door het Hollywood-bord zelf. Als een massieve constructie die voetgangers een majestueus uitzicht en vrije toegang verleent op een dek dat 75 m boven de bevriezende San Francisco Bay ligt, is de brug een bijzonder aantrekkelijke plek voor zelfmoord.

Golden Gate Bridge is de op één na meest voorkomende zelfmoordsite ter wereld (we komen binnenkort bij nummer 1). Er is een officieel aantal zelfmoorden rond 1.200 (cijfer uit 2005), maar de autoriteiten zeggen dat het werkelijke aantal veel hoger kan zijn omdat niet alle springers zijn gezien. Degenen die hebben zijn zorgvuldig (en enigszins griezelig) gecatalogiseerd en gesorteerd volgens welke van de 128 lamppalen van de brug de springer het dichtst bij was.

Gelukkig is de brug redelijk goed beschermd. Het heeft zijn eigen patrouilletroepen op de snelweg die in staat is om ongeveer 80-90% van de springers te vertellen dat ze daadwerkelijk de val hebben gepakt. Een vangnet dat de rest van de zelfmoorden zou moeten voorkomen, is in ontwikkeling, maar een gebrek aan financiering (het kan tot $ 50 miljoen kosten) heeft het project tot nu toe vertraagd.

2

Nanjing Yangtze River Bridge

China staat bekend om zijn enorme constructies en het feit dat het leven daar moeilijk kan worden als je een van de ongelukkige onderdrukte massa's bent. De enorme vier mijl lange Nanjing Yangtze-rivierbrug in Nanjing, China is een bewijs van beide feiten. Dit kolossale brugcomplex is in geen enkel opzicht een technisch meesterwerk. Het heeft echter ook een vreselijke reputatie als een van de meest prominente zelfmoordsites van de Aziatische supernatie. In feite wordt de Nanking Yangtze genoemd als de meest voorkomende zelfmoordplaats in de hele wereld, met meer dan 2000 zelfmoorden op het sombere record.

Toch zou dat angstaanjagende aantal veel groter kunnen zijn als het niet voor de eigen bewaker van de brug was. De heer Chen, een stevige man die herkenbaar is aan zijn baseballpet en een altijd aanwezige verrekijker, is de operator van de brug. Hij besteedt al zijn vrije tijd aan het scannen van de brug vanuit een uitkijkpunt op de zuidelijke toren, niet zoals Don Ritchie bij de kloof. Telkens wanneer hij een springer ziet, probeert hij hen beiden te helpen en door een back-up te maken. Soms lukt dat. Soms faalt hij en moet hij getuige zijn van een gruwelijke dood. Maar elke dag is hij daar, waakzaam waakzaam over zijn brug. Tegen 2010 had Mr.Chen persoonlijk de levens van niet minder dan 174 mensen gered.

1

Mount Mihara

Mount Mihara is een beroemde bezienswaardigheid op het Japanse eiland Izu? Shima en een hoofdbestanddeel van de Japanse populaire cultuur. Het is de plaats waar de regering Godzilla gevangenzette in "The Return of Godzilla" en een prominente rol speelde in de originele versie van de film "Ring".

Het is ook een zelfmoordhotspot die zelfs het Aokigahara-bos, de oude favoriet Listverse evenaart.

Mount Mihara is toevallig een actieve vulkaan en hij is open genoeg zodat de lavastroom vanaf de top kan worden bereikt door te springen. Dit feit werd in 1933 misbruikt door Kiyoko Matsumoto, een 21-jarige student. Kiyoko sprong in de diepte van de berg en verdampte onmiddellijk in de helse temperaturen van de lavakuil tot 1.200 ° F (1.200 ° C). Dit begon een modetrend onder de Japanners. Bijna een decennium lang werd het springen in de kokende lava-rivieren van de berg Mihara de populairste manier om zelfmoord te plegen ... letterlijk. Duizenden mensen hebben Kiyoko's voorbeeld nagebootst. 944 mensen sprongen alleen al in 1933 in de krater.

De autoriteiten hebben sindsdien het uitkijkpunt afgeschermd waar de springers naar hun lot zijn gesprongen. Dit zou de zelfmoorden hebben gestopt, hoewel er geen manier is om zeker te zijn. Het is niet zo dat er lichamen gevonden zullen worden.