Delen:
10 verontrustende gevallen van necrofilie
Necrofilie, gedefinieerd als het hebben van 'seksuele gevoelens of activiteiten waarbij dode lichamen betrokken zijn', wordt terecht beschouwd als een van 's werelds ernstigste taboes. Seriemoordenaars hebben de neiging tot necrofilie als onderdeel van een groter spectrum van grensoverschrijdend gedrag.
Hoewel enkele personen op deze lijst zich niet schuldig maken aan moord, zijn zij zeker schuldig aan verstorende lijken en andere misdaden. Hoe dan ook, je bent gewaarschuwd.
10 Kaoru Kobayashi
Op 17 november 2004 ontvoerde Kaoru Kobayashi, een bezorger van kranten van middelbare leeftijd, de zeven jaar oude Kaede Ariyama en nam haar mee naar zijn huis in Sango, Nara Prefecture. Daar viel hij het meisje seksueel aan voordat hij haar in zijn badkuip verdronk.
Kobayashi verminkte vervolgens het lijk van het meisje, nam foto's van haar lichaam met haar eigen mobiele telefoon en dumpte haar resten in een landelijke goot. Om het gezin van Ariyama te bespotten, mailde Kobayashi de postmortale foto's naar de moeder en het jongere zusje van het meisje.
Toen de politie onderzoek ging doen naar mobiele telefoonrecords, volgden ze een onbekend nummer op naar het adres van Kobayashi, waar ze een mobiele telefoon met een grafisch beeld van de moord op Ariyama hadden gevonden. Kobayashi werd prompt beschuldigd van de moord en aanverwante misdrijven. Hij werd vervolgens veroordeeld en geëxecuteerd voor zijn verachtelijke daad.
9 De Moche-beschaving
Vanaf de eerste eeuw AD tot de achtste eeuw na Christus, regeerde de Moche de noordkust van het hedendaagse Peru van de Lambayeque-rivier tot de Nepena-rivier. Beschreven als de "Grieken van de Andes," de Moche zijn beroemd om hun huacas (grote piramides). In deze piramides schilderden Moche-kunstenaars muurschilderingen gewijd aan goden, religieuze praktijken en dode Moche-leiders.
In de jaren tachtig begonnen archeologen Moche-graven, scherven van aardewerk en muurschilderingen bloot te leggen die nogal verontrustende scènes vertoonden. Blijkbaar had de Moche een voorliefde voor het schilderen van scènes waaruit bleek dat mensen gemeenschap hadden met dieren en lijken. Tederheid met de doden is vooral gebruikelijk in het kunstwerk van Moche, waardoor sommige geleerden geloven dat de Moche seksuele rituelen met de doden uitvoerde tijdens of na menselijke offers.
8 Karen Greenlee
Ongeveer 90 procent van de necrofielen is mannelijk. Een uitzondering is Karen Greenlee, een voormalig leerling-balsemster in het Sacramento Memorial Lawn mortuarium. Na haar arrestatie in 1979, bekende Greenlee, toen 23, dat ze seksueel contact had gehad met 20-40 mannelijke lijken.
Omdat necrofilie in Californië niet illegaal was, werd Greenlee alleen beschuldigd van het illegaal besturen van een lijkwagen en het verstoren van een begrafenis nadat ze het lichaam van de 33-jarige John Mercure ontvoerde. Greenlee bracht 11 maanden door in de gevangenis en twee jaar op proef. Ze betaalde ook een boete van $ 255.
Sinds hij bekendheid verwierf, is Greenlee een onofficiële woordvoerder van necrofielen geworden. Ze geeft toe te genieten van de geur van de dood en geniet van het bijwonen van de begrafenis van haar zogenaamde 'lijk-liefhebbers'.
7 Anthony Merino
In de herfst van 2007 maakte New York City-inwoner Anthony Merino, 24, het nieuws om de verkeerde redenen. De voormalige laboratoriumtechnicus in het Holy Name Hospital in Teaneck, New Jersey, werd gearresteerd nadat een bewaker van het ziekenhuis hem betrapte op iets onfatsoenlijks met een 92-jarige vrouwelijke patiënt die onlangs was overleden. Volgens de bewaker, zag hij Merino seksueel het lichaam van de vrouw ontheiligen.
Minder dan een jaar na zijn arrestatie werd Merino door een rechtbank in Bergen County tot zeven jaar gevangenisstraf veroordeeld. Tijdens het proces accepteerde Merino echter een pleidooiovereenkomst met officieren van justitie om psychiatrisch onderzoek en psychologische behandeling te ondergaan in ruil voor een mogelijke verlaagde straf.
6 Genzo Kurita
Tussen 1948 en 1952 pleegde Genzo Kurita een schokkende reeks misdaden die zich meestal richtten op aanvallende moeders en dochters. Toen Kurita in januari 1952 werd opgepakt, werd hij beschuldigd van moord op een 24-jarige vrouw en haar 63-jarige tante. Kurita werd ook beschuldigd van seksueel geweld aan het lichaam van de jongere vrouw.
Na zijn arrestatie ontdekten Japanse onderzoekers dat Kurita een meedogenloos roofdier was dat verschillende moorden had gepleegd. Zijn meest gruwelijke actie was het zogenaamde Osen Korogashi-incident. In oktober 1951 verkrachtte en vermoordde Kurita een 29-jarige moeder van drie. Daarna gooide hij het lijk van de vrouw - en haar drie levende kinderen - over de kliffen van Osen Korogashi. Wonder boven wonder heeft een van de kinderen het overleefd.
Kurita's andere misdaden waren het inbraak in en het huis binnengaan van een slapende moeder. Na het vermoorden van de vrouw en het verkrachten van haar lijk, vluchtte Kurita het veld uit. Door de hele beproeving sliep het vrouwekind naast haar. Voor deze misdaad en anderen werd Kurita geëxecuteerd via opknoping in 1959.
5 The Hickory Street Four
In januari 2014 lokten de Hickory Street Four-Alisa Massaro, Joshua Miner, Adam Landerman en Bethany McKee hun kennissen Eric Glover en Terrence Rankins naar het appartement van Massaro (sommige bronnen zeggen dat het het huis was van de vader van Massaro) in Joliet, Illinois. Daar beroofde het kwartet Glover en Rankins.
In zijn latere opgenomen belijdenis, beweerde Miner dat de moord niet in beeld kwam totdat een van de twee mannen probeerde McKee seksueel te mishandelen. Deze claim werd uiteindelijk tegengesproken door Massaro en McKee, die beiden getuigden dat Miner en Landerman hen hadden gezegd de kamer te verlaten voordat ze Glover en Rankins tot de dood wurgden.
Wat er daarna gebeurde is echt grotesk. Massaro en Miner probeerden blijkbaar seks te hebben, bovenop of naast de vermoorde lijken.Tegen 2015 waren McKee, Miner en Landerman allemaal veroordeeld tot levenslang in de gevangenis zonder de mogelijkheid van parole voor hun misdaden. Massaro kreeg 10 jaar gevangenis nadat ze had afgesproken tegen haar drie medegevangenen te getuigen.
4 Victor Ardisson
Victor Ardisson (ook bekend als de 'Vampire of Muy') was begrafenisondernemer en grafdelver in het stadje Muy in de Franse regio bekend als de Provence. Ardisson is jarenlang betrokken geweest bij vele daden van necrofilie. Toen hij eindelijk werd gepakt, bekende hij seks met meer dan 100 lijken die aan hem waren toevertrouwd.
Ardisson gaf ook toe dat hij vaak lijken opgegraven en nam ze terug naar zijn bescheiden huis. Toen de politie zijn woning onderzocht, vonden ze het lijk van een driejarig meisje. De politie ontdekte ook dat Ardisson naast het lijk sliep en vaak seksuele handelingen verrichtte op het lichaam van het meisje. Elders bewaarde Ardisson de schedel van een 13-jarig meisje - een schedel die hij voortdurend kuste en 'mijn bruid' noemde.
Tijdens het onderzoek vertrouwde Ardisson de politie toe dat hij altijd praatte met de lijken in zijn huis en behandelde ze alsof ze nog leefden. Toen ze niet reageerden, voelde Ardisson zich echt afgewezen en werd ze een tijdje moedeloos.
3 Marcelo de Andrade
Marcelo de Andrade (ook bekend als de "Vampire of Niteroi") kreeg zijn huiveringwekkende bijnaam omdat hij graag het bloed van zijn slachtoffers dronk. Voordat hij seriemoordenaar werd, was de Andrade een tienerprostituee. Na een zelfmoordpoging werd hij naar een hervormingsschool gestuurd.
Gedurende zijn tijd daar en daarna werd de Andrade regelmatig verslagen. Vaak kwam zijn ergste afranseling in de handen van familieleden. Op 23-jarige leeftijd probeerde de Andrade enige geestelijke troost te vinden door vier keer per week deel te nemen aan de Universele Kerk van het Koninkrijk van God, een Pinkster-christelijke denominatie.
Desalniettemin, in een periode van negen maanden in 1991, verkrachtte, vermoordde en verontreinigde de Andrade de lijken van 14 jonge jongens. Velen waren of hadden als prostituee gewerkt, terwijl anderen betrokken waren bij de drugsmarkt van Rio's onderwereld. Verschillende van de slachtoffers van de Andrade werden ook onthoofd.
De Andrade werd in december 1991 aangehouden en bijna twee jaar later krankzinnig verklaard.
2 Lam Kor-wan
In 1982 was de 27-jarige taxichauffeur Lam Kor-wan ook een angstaanjagend seksueel roofdier dat vier vrouwen-21-jarige Chan Fung-lan, 31-jarige Chan Wan-kit, 29-jarige vermoordde Leung Sau-wan en de 17-jarige Leung Wai-sum voordat ze hun lichamen verminkten. Deze verminking verdiende Lam de sobriquet "The Hong Kong Butcher." Hij stond ook bekend als "The Rainy Night Butcher" omdat hij de gewoonte had vrouwen op regenachtige dagen te vermoorden.
Na Lam's arrestatie hebben de autoriteiten van Hongkong ontdekt dat hij geslachtsgemeenschap heeft gehad met de lichamen van zijn slachtoffers en vervolgens hun geslachtsorganen hebben verwijderd en in Tupperware-containers hebben ingelegd. Zo werd Lam bekend als de "Jars Murderer".
Hij dient momenteel een levenslange gevangenisstraf.
1 Francois Bertrand
Sergeant Francois Bertrand was een vruchtbare grafrover en necrofiel. Op 15 maart 1849, om precies 11.30 uur, werd Bertrand opgenomen in het ziekenhuis Val-de-Grace in Parijs met schotwonden aan zijn rechterkant. Eerder hadden grafdelvers op de begraafplaats in Montparnasse een uitgebreide val gemaakt om de beruchte 'Vampire of Montparnasse' te vangen, een mysterieuze figuur die verantwoordelijk was voor een overvloed aan ernstige ontheiligingen en verminkingen.
Toen het nieuws circuleerde dat een sergeant van het Franse leger werd behandeld voor wonden die consistent waren met de val van Montparnasse, ontving de chirurg van Bertrand, Dr. Marchal de Calvi, een volledige bekentenis van zijn patiënt. Bertrand vertelde zijn arts dat hij tientallen mannelijke en vrouwelijke lijken had opgegraven voordat hij ze weghaalde.
Uiteindelijk werd Bertrand veroordeeld voor 15 graven van ernstige ontwijding maar veroordeeld tot slechts één jaar gevangenisstraf. Nadat hij zijn straf als modelgevangene had uitgezeten, pleegde Bertrand zelfmoord.
Benjamin Welton is een inwoner van West Virginia die momenteel in Boston woont. Hij werkt als freelance schrijver en is gepubliceerd in The Weekly Standard, The Atlantic, Listverse en andere publicaties.