Top 10 grote satiristen

Satire is de vorm van humor die mensen, of de samenleving in het algemeen, voor onderzoek houdt en de onthulde dwaasheden belachelijk maakt. Goede satire zou betere voorbeelden moeten bieden, of ons tenminste laten nadenken over keuzes die we vaak als vanzelfsprekend beschouwen. In die zin is satire van grote waarde voor de samenleving. Hoewel satire wreed kan zijn voor de slachtoffers die het bespot, moet het altijd grappig zijn. Deze tien personen zijn de beste satiristen die ooit hebben geleefd. Zoals bij zoveel lijsten, vereist die laatste zin de waarschuwing 'Naar mijn mening'. Als je denkt dat ik iemand heb gemist, stop ze dan in de comments.

10

Aristophanes

"Je hebt alle kenmerken van een populaire politicus: een vreselijke stem, slecht fokken en een vulgaire manier."

Klassiek Athene was een diep politieke stad, zoals je van een democratie zou verwachten. In een democratie willen de kiezers graag worden geïnformeerd en lachen ze graag om de verantwoordelijke mensen. Aristophanes was een meester in komediespelen in Athene. Elk jaar werden er speciale festivals gehouden voor komedie, en de opkomst werd als een religieuze noodzaak beschouwd. Aristophanes was een diep conservatieve denker en richtte zich op alle innovaties die hij als gevaarlijk zag. Zijn doelwit bestond uit politici (zoals de demagoog Cleon), de nieuwe denkers (sofisten, met wie hij Socrates in de schijnwerpers zette) en collega-toneelschrijvers (zoals Euripides, met zijn laaggeboren personages). Zijn toneelstukken variëren van absurde situaties (de zoektocht naar de stad van de vogels) tot de bekende (jurydienst), maar ze zitten allemaal vol humor. Vertaling kan moeilijk zijn, want zijn werken zijn enorm actueel en bevatten referenties die we misschien missen. Een goede vertaling, wanneer goed uitgevoerd, kan nog steeds mensen laten brullen van het lachen en een punt maken. In de aanloop naar de tweede oorlog in Irak werd Aristophanes 'Lysistrata wereldwijd uitgevoerd als een oproep tot vrede. Aristophanes mag dan wel de laatste lach hebben gehad, want sommige mensen, inclusief ikzelf, zien de Lysistrata als een argument om een ​​oorlog tot het einde door te komen.

9

Plato

"Ik ben het er volledig mee eens," zei Aristophanes, "dat we in ieder geval hard drinken moeten vermijden, want ik was zelf een van degenen die gisteren verdronken waren in drank."

Tot ik daadwerkelijk de dialogen van Plato las, in plaats van er gewoon over te leren, had ik geen idee dat Plato heel grappig was. Anekdotes hebben een jonge Plato-schrijfdrama voordat ze filosoferen. Het lijkt erop dat hij nooit de vaardigheid voor drama of voor mimiek heeft verloren. Plato satiriseert helemaal door de dialogen. Aristophanes wordt in het Symposium bespot als een lomp persoon, die een vermakelijk verhaal kan vertellen maar niet in staat is tot diep nadenken. Plato vangt de naar achteren kijkende stem van Aristophanes perfect. In de meeste dialogen, wanneer Socrates, altijd een toonbeeld van deugd, met iemand praat, is de ander satirisch. De gesprekspartner mist bijna altijd het feit dat ze bespot worden, maar we kunnen de grijns horen die Socrates verbergde. Plato gebruikt satire om zijn filosofie van deugd te onderstrepen, zodat degenen die misschien niet in staat zijn om de filosofische draad van de dialogen te volgen er nog steeds van kunnen profiteren.

8

Juvenal

"Van alle Griefs die de Distrest lastig vallen,
Natuurlijk is de meest verbitterde Jest een minachtende. '

Net als Athene was Rome een politieke broeinest, en zo bloeide de satire op. Er zijn twee stijlen van satire ontwikkeld. De eerste is gebaseerd op het werk van Horace, die poëzie gebruikte om zachtjes te wijzen op de dwaasheden van mensen. De tweede, veel hardere, was gebaseerd op de gedichten van Juvenal. Het is moeilijk om Juvenal niet aardig te vinden, zelfs niet wanneer hij op zijn meest vulgaire manier is. Zijn boek met satirische gedichten begint met een klaagzang; "Het is moeilijk om geen satire te schrijven ..." Net als Aristophanes is Juvenal conservatief en valt hij aan wat hij ziet als moreel verval. Hij spot met de mensen die naar de keizer gaan, hoe moeilijk het is om effectief te vleien, vrouwelijke moraal en mensen die geen algemeen menselijk gevoel hebben. Zoals veel satirici leed Juvenal voor zijn scherpe tong, omdat hij werd verbannen vanwege zijn humor. Hoewel zijn woorden scherp waren, zijn ze spreekwoordelijk geworden. We zeggen nog steeds dat mensen verlangen naar 'brood en circussen' en vragen 'wie de kijkers zal bekijken?'

7

Chaucer

"Ful del she sange the service goddelijk,
Geholpen in huur neus ful swetely;
En Frenche sprak ze griezelig en stoutmoedig,
Na de schaal van Stratford atte bowe,
Want Frenche van Parijs zou onbekend huren. '

Chaucer's Canterbury Tales is een van de grootste gedichten in het Engels. Het biedt ons inzicht in de middeleeuwse geest en de sociale situatie van een groot deel van de samenleving. Door zijn dramatische spiegel vast te houden aan zo'n gevarieerde groep pelgrims, moet Chaucer bepaalde dwaasheden opmerken. We herkennen allemaal de sociale klimmer die probeert te doen wat hun betters doen (in dit geval Frans spreken) en jammerlijk faalt (de priores spreekt goed Frans, maar met een zwaar Engels accent). Wat Chaucer zo een bekwame satiricus maakt, is dat hij niemand zijn tekortkomingen spaart, maar hij maakt zijn spotzin een beetje dommer. De ridder is een goede man en dus is de spot zachtaardig, bijna aanhankelijk. De Pardoner, een man die proeft op de angst van mensen om de hel om geld te verdienen door fraude, wordt gegeseld met alle kracht van Chaucer. Weten welke doelen het misbruik waard zijn, is de kunst van de satiricus.

6

Erasmus

"Daarom vaar, klap in uw handen, leef en drink wellustig, mijn voortreffelijkste leerlingen van dwaasheid."

Erasmus was een van de grootste geesten van de Europese renaissance en een grondlegger van de reformatie, beroemd om zijn geleerde verzameling en vergelijking van bijbelse teksten. Terwijl Luther, de meest strenge man van die tijd, door dat werk werd geïnspireerd, halen we onze inspiratie uit Erasmus 'In Praise of Folly'. In dit korte essay, geschreven in de vorm van een toespraak van de godin Folly, wordt elke dwaasheid van deze tijd opgehouden voor spottende lof.Wat dit werk zo opvallend maakt, is dat niemand aan de prikkelende satire ontsnapt. In het werk worden de volgende mensen bespot - de jonge, de oude, vrouwen, zij die kinderen hebben, geleerden, monniken, koningen, theologen ... De lijst gaat maar door. Aangezien iedereen zijn deel van satire neemt, voelt niemand zich hard gedaan door en we moeten allemaal overwegen; waarom doen we wat we doen?

5

Snel

"Het is berekend dat elfduizend personen meerdere keren de dood hebben opgelopen, in plaats van onderdanig om hun eieren aan de kleine kant te breken."

We verlaten nu de zachte satire van Erasmus, voor een veel scherpere satirische geest. Jonathan Swift is het best bekend voor Gulliver's Travels, maar zijn geschriften zijn uitgebreid. Gulliver's Travels neemt de vorm aan van een reisverslag, waarbij elk van de plaatsen Gulliver reflecteert, in groteske vorm, een beetje verkeerd van de hedendaagse maatschappij. Gulliver voelt zich moreel superieur ten opzichte van de kleine mannen van Lilliput, maar wordt geopenbaard inferieur aan de reuzen van Brobdingnag. De humor in Gulliver's Travels is scherp, maar niets vergeleken met het pamflet A Modest Proposal. Het gaat om een ​​voorstel om de Ierse hongersnoden, die regelmatig optraden, op te lossen door het koken en eten van baby's. Zelfs vandaag zijn mensen geschokt als ze de subtiele satire niet begrijpen.

4

Voltaire

"Optimisme," zei Cacambo, "wat is dat?"
"Helaas!" Antwoordde Candide, "het is de koppigheid om te handhaven dat alles goed is wanneer het een hel is."

Voltaire was een van de geestigste mannen in een tijd van verstand. Zijn Candide is een van de beste boeken die je in een paar uur kunt lezen. Het is het verhaal van een jonge man, Candide, onder de invloed van een leraar van het optimisme, Pangloss. Voordat de eerste pagina voorbij is, gebeuren er vreselijke dingen met alle personages. Op de vraag waarom dergelijke dingen gebeuren, zal Pangloss uitleggen: "Alles is voor het beste in het beste van alle werelden." Het boek kan worden gezien als een smalle aanval op het werk van Leibniz, maar in werkelijkheid is het veel meer. Het spot met het inheemse optimisme van jeugd, rechtvaardigheid, christelijk vooroordeel, oorlog en klassenonderscheid, terwijl de zondvloed van rampen wordt gedumpt op de protagonisten. Welk laatste advies biedt Candide ons, die niet in de beste van alle mogelijke werelden leven? We moeten onze tuinen verzorgen.

3

Ambrose Bierce

"Satire; Zelfstandig naamwoord. Een verouderd soort literaire compositie waarin de ondeugden en dwaasheden van de vijanden van de auteur werden uiteengezet met onvolmaakte tederheid. '

Bierce heeft zijn meningen verdeeld over zijn verdiensten. Is hij een vulgaire en obscene cynicus? Is hij een scherpzinnige en geestige waarnemer van de menselijke natuur? Zijn opname hier vertelt je welke kant ik op de zaak heb. Zijn 'Devil's Dictionary' geeft satirische definities van woorden die je niet alleen laten lachen, maar je ook afvragen hoeveel waarheid er in zijn satire is. The Devil's Dictionary blijft populair na een eeuw en is de perfecte metgezel als je de argumenten van een vijand wilt doorboren.

"Conservatief; Zelfstandig naamwoord. Een staatsman die verliefd is op bestaande kwaden, onderscheiden van de liberaal, die ze wenst te vervangen door anderen. "

2

Orwell

"Alle dieren zijn gelijk, maar sommige zijn meer gelijk dan anderen."

De theorie van het communisme is aanlokkelijk. Wie wil niet denken dat iedereen gelijk is, en dat utopie om de hoek ligt, als we maar konden leren delen? George Orwell, het product van een achtergrond uit de hogere middenklasse en Eton, was zeer bezorgd om zijn medemens en speelde met het communisme als een wapen tegen het fascisme. Zijn ervaringen in de Spaanse burgeroorlog leerden hem dat het communisme kan afdalen in totalitarisme, zuiveringen en beestachtigheid. Dus Orwell schreef een fabel van het communisme, Animal Farm, om uit te leggen aan welk kwaad het kan leiden. In een paar korte hoofdstukken zien we de opkomst van een idealistisch idee tot dominantie, en de afdaling naar een regime net zo slecht als alles wat eraan voorafging. De humor hier is donker, maar dat geldt ook voor de keren dat hij het schreef.

1

Matt Stone en Trey Parker

Ik weet niet welk citaat ik met dit bericht wil beginnen. Een beetje een cheat, maar deze twee hebben samengewerkt om een ​​geweldige satirische kracht te creëren. South Park heeft zijn satirische bezienswaardigheden op bijna iedereen in zijn veertien jaar gezet. De humor is absurdistisch en geweer, niemand ontsnapt zonder zijn belachelijke aspecten bloot te leggen. Hoewel velen het als aanstootgevend beschouwen, lijken ze te missen dat iedereen een eerlijk deel van misbruik krijgt. Als je naar South Park wilt kijken en het gevoel hebt dat je onterecht wordt aangevallen, moet je je eigen onzekerheden onthullen. Wat je religieuze of politieke standpunten ook zijn, door iedereen te bespotten, vraagt ​​South Park iedereen om hun overtuigingen in vraag te stellen en niets te accepteren op basis van een externe autoriteit.