10 Offbeat literaire werken van niet-Engelse schrijvers

De meeste boekenlijsten op deze en andere sites bevatten de gebruikelijke verdachten, maar ik denk dat iedereen die Haruki Murakami of Thomas Pynchon wil lezen, dat al heeft gedaan. Bovendien hebben de meeste van deze lijsten de neiging zich te concentreren op Amerikaanse en Britse literatuur, terwijl de wereld groter is dan dat. En last but not least: wie heeft er behoefte aan realisme als je boeken kunt hebben die een surrealistische en absurde wereld creëren? Daarom heb ik deze lijst met 10 boeken gemaakt door niet-Engelse auteurs gemaakt die zowel experimenteel als offbeat kunnen worden genoemd. Geen zorgen voor de niet-polyglots: alle boeken op deze lijst zijn in het Engels vertaald.

10

Alessandro Baricco Ocean Sea

Alessandro Baricco is een Italiaanse auteur, die vooral bekend is om zijn zeer kleine novelle 'Silk'. Hij wordt vaak de opvolger van Italo Calvino genoemd, en hoewel die vergelijking niet helemaal klopt, geeft het toch een vage richtlijn over wat te verwachten. Ik denk altijd aan zijn romans als verstoorde Disney-films, en vooral 'Ocean Sea' past in die beschrijving. In een klein kustplaatsje probeert professor Bartlebloom te achterhalen waar de zee eindigt. Er is ook een schilder die alleen de oceaan schildert en water van de oceaan als verf gebruikt. En dan lijdt dit meisje aan een mysterieuze ziekte. Alle personages blijven in dezelfde herberg en kijken allemaal naar de zee voor antwoorden.

9

Roland Topor De huurder

Roland Topor mag geen belletje doen rinkelen, maar de jaren 70-film 'The Tenant' van Roman Polanski is misschien beter bekend. Het was gebaseerd op een roman van Topor en vertelt het verhaal van een Poolse dossierklerk die een kamer huurt in Parijs en al snel ontdekt dat de vorige huurder heeft geprobeerd zichzelf te doden. Bovendien gedragen zijn buren zich heel raar om hem heen. Topor, een Franse kunstenaar, was misschien nog meer bekend om zijn illustraties. Zijn korte verhalen zijn ook erg leuk, vooral een ziekelijk grappig verhaal over een schoolbus die crasht en kinderen die hun ledematen door de bus gooien.

8

Andrey Kurkov Dood en de pinguïn

Pinguïns - wie houdt er niet van? Victor, de hoofdpersoon in 'Death and the Penguin', doet en wanneer de dierentuin in zijn woonplaats besluit om dieren weg te geven omdat ze ze niet langer kunnen voeren, neemt hij een depressieve pinguïn mee naar huis. Vanaf dit punt verandert het verhaal in een verdraaide misdaadroman. Victor schrijft overlijdensberichten voor levende mensen, maar komt er al snel achter dat alle mensen waar hij over schrijft, zullen sterven. Dat is alles wat ik kan vertellen, maar er is een reden waarom Kurkov op dit moment de meest succesvolle Oekraïense auteur is. En het is niet alleen de pinguïn.

7

Daniil Kharms Geselecteerde geschriften

Schrijver zijn in een communistisch regime moet het gevoel hebben een dwerg te zijn in een land van reuzen. De Russische Daniil Kharms had nog meer pech, omdat zijn voorliefde voor absurdisme en de avant-garde verborgen moest blijven. Sociaal realisme was het enige literaire genre dat het Sovjetregime toestond. Gelukkig ontdekte Kharms dat hij meer vrijheid had als hij zich tot kinderliteratuur wendde. Kharms had trouwens een hekel aan kinderen. Nog interessanter zijn de kleine verhalen of 'scènes' die hij in het geheim schreef. De meesten hebben geen echt plot en zijn gewoon absurd, maar zijn gebruik van taal maakt het heel interessant om te lezen. Een van mijn favoriete verhalen heet 'Falling Ladies' en kan hier worden gelezen.

6

Vladimir Nabokov Invitation to a Onthoofding

Een andere Russische schrijver, hoewel hij meer bekend staat om zijn Amerikaanse romans. Lolita is nogal een off-beat boek vanwege het thema, maar 'Invitation to a Beheading' is nog meer excentriek. De roman vertelt het verhaal van Cincinnatus C., die wacht op zijn executie in een grote gevangenis zonder enige medegevangenen. Hij wordt beschuldigd van een vage, gedefinieerde menselijke eigenschap die hij heeft. Wat volgt is een roman die ergens werd omschreven als “Franz Kafka voldoet aan de Marx Brothers.” Cincinnatus krijgt bezoek uit de gevangenis te weren alle tijd en wanneer een medegevangene neemt de cel naast hem, dingen echt raar (en grappige). Het verhaal lijkt veel op 'The Trial' van Kafka (hoewel Nabokov zei dat hij toen nog niet van de Tsjechische schrijver had gehoord).

5

Raymond Queneau The Blue Flowers

De Franse auteur Raymond Queneau was lid van de Oulipou-beweging, een groep schrijvers die geloofden in dwangliteratuur. Ze hebben tijdens het schrijven allerlei regels aan zichzelf opgelegd, het beroemdste voorbeeld is 'A Void' van George Perec, een roman zonder de letter 'e'. 'The Blue Flowers' is niet stilistisch terughoudend, maar de roman volgt wel een heel eigenzinnige verhaallijn. Het volgt het idee dat als je droomt dat je een vlinder bent, het ook kan betekenen dat de vlinder droomt dat jij het bent. In de roman ontmoeten we De hertog van Auge, die in de middeleeuwen leeft, en droomt dat hij Cidrolin is, een Franse man die in de jaren zestig op een boot woonde. Cidrolin droomt echter dat hij de hertog van Auge is. Hoewel ze in een andere tijd leven, zijn hun verhalen met elkaar verweven.

4

Kobo Abe The Box Man

Existentialisme - Ik vind het geweldig. De Japanse auteur Kobo Abe wordt vaak de Japanse Kafka genoemd, dus het is niet moeilijk om erachter te komen wat je kunt verwachten. In 'The Box Man' ontmoeten we een man die een grote kartonnen doos boven zijn hoofd draagt. Hij loopt op deze manier door de straten van Tokyo, terwijl hij zijn gedachten aan de binnenkant van de doos krabbelt. Hij is voorbestemd om zijn identiteit te verliezen. In de tussentijd beschrijft hij de werkelijkheid buiten de gebaande paden. Er is een man met een geweer die vastbesloten is om de doosman neer te schieten, en een arts die zelf boksman wil worden. Naarmate de roman vordert, begint ook de lezer zijn identiteit te verliezen.

3

Peter Verhelst Tonguecat

De tweede Belg op de lijst, deze keer een auteur uit het Vlaams-sprekende deel van het land. De Tonguecat van Peter Verhelst won de grootste literaire prijs in België en hij is een zeer gerespecteerde auteur, hoewel zijn romans niet altijd even toegankelijk zijn.In 'Tonguecat' neemt hij mythologie en verandert deze in iets heel dromerigs. Het boek bevat veel verhalen die, bijvoorbeeld, betrekking hebben op minotauriërs die geen half mens half paard zijn, maar half mens half motorfiets, en de prostituees in Tongecuat verkopen hun lichamen niet maar verhalen. De ondertitel van het boek is "een verhaalbordeel." Maar het meest interessante aan Verhelst is de taal die hij gebruikt. Het is als een hybride vorm tussen poëzie en proza.

2

Slawomir Mrozek De olifant

Slawomir Mrozek is opnieuw een schrijver die moest overleven in een communistische omgeving en absurdisme moest gebruiken als een soort kritiek op het regime. Daarom lezen we in de verhalenverzameling 'De Olifant' over mensen die een revolutionair hebben als huisdier en over een dierentuinhouder die een dode olifant vervangt door een opblaasbare olifant. Maar het grappigste verhaal gaat over een jongen die zijn oom vraagt ​​hoe een giraf eruit ziet. Omdat de oom alleen boeken over het marxisme leest, kan hij die vraag niet beantwoorden. De neef kan alleen maar concluderen dat giraffen niet bestaan, omdat Marx er niet over heeft geschreven. Dat soort anti-Sovjet humor.

1

Boris Vian Foam of the Daze

Voordat ik met deze lijst kwam, wist ik al wat mijn nummer één zou zijn. Boris Vian is een van mijn favoriete auteurs, hoewel hij ook bekend staat om zijn muziek (hij was een Franse jazzartiest). Zijn romans zijn erg surrealistisch en jazz is een terugkerend thema. In 'Foam of The Daze' ontmoeten we Colin, een rijke man die de pianocktail heeft uitgevonden, een piano die cocktails mixt als je bepaalde melodieën speelt. Wanneer hij Chloé ontmoet, wordt hij stapelverliefd en trouwen ze een beetje later. Helaas, hun liefde duurt niet zo lang, want al snel komen ze erachter dat Chloé lijdt aan een lelie in haar long, een dodelijke ziekte. Tegelijkertijd raakt Colin's vriend, Chick, de controle kwijt in zijn obsessie om alle werken van de filosoof Jean-Sol Partre te verkrijgen, en de absurde wereld waarin ze leven, reageert op de groeiende somberheid van zijn personages. Heb ik al gezegd dat een van de personages een muis is? Michael Gondry werkt aan een filmaanpassing!

+

Amélie Nothomb Hygiene & The Assassin

Amélie Nothomb is een Belgische auteur, die in het Frans schrijft, met een zeer grote schare fans in Frankrijk. Ze publiceert een boek per jaar. Hoewel haar nieuwste boeken behoorlijk slordig en niet erg inspirerend zijn, heeft ze in haar beginjaren een aantal vrij originele romans geproduceerd. Haar debuut-novelle 'Hygiene & The Assassin' is een van die boeken. Wanneer de wereldberoemde auteur Prétextat Tach aankondigt dat hij sterft - van een fictieve ziekte - willen alle journalisten een laatste interview met hem hebben. Jammer dat Tach een slechte man is, die erin slaagt ze allemaal te vernederen. Maar dan komt een vrouwelijke journalist in het spel en de confrontatie tussen de misanthropische schrijver en de vastberaden verslaggever verandert in een brute clash.