Delen:
10 boeken die verloren zijn gegaan aan de geschiedenis
Boeken zijn een van de grootste uitvindingen van de mensheid. Een paar krabbels op een pagina en je gedachten, kennis en emoties kunnen ruimte en tijd overstijgen, zodat iedereen die ze leest precies weet wat je op dat moment dacht en voelde.
Mits ze overleven. Helaas zijn boeken kwetsbaar en is de wereld een ruige plek. Hieronder staan slechts 10 voorbeelden van enkele van de beste boeken die de tand des tijds niet hebben doorstaan.
10 Inventio Fortunata
Arctische stammen
In het midden van de 14e eeuw maakte een onbekende monnik een gedurfde en baanbrekende reis. De monnik vertrok vanuit Oxford, Engeland, naar de poolcirkel en werd een van de eerste Europeanen die het gebied documenteerde. Tijdens zijn reizen schreef hij Inventio Fortunata ("The Discovery of the Fortunate Islands"), die hij in de jaren zestig aan koning Edward III presenteerde.
Hoewel wordt aangenomen dat ten minste zes exemplaren van het boek zijn gemaakt, vervaagden ze al snel in de vergetelheid van de geschiedenis. We weten wel dat het boek door een andere monnik aan Jacobus Cnoyen werd verteld. Cnoyen, een Vlaamse auteur, documenteerde een samenvatting van wat hem werd verteld en gaf het vrij als onderdeel van zijn 1364-boek Itinerarium.
Voor Itinerarium werd uiteindelijk ook vermist, de beroemde 16e-eeuwse cartograaf Gerardus Mercator kreeg een exemplaar te pakken, dat hij gebruikte als basis voor zijn in 1569 gepubliceerde atlas. Daarin bevatte hij een volledige aanhaling die naar verluidt de Noordpool beschreef:
In het midden van de vier landen is een draaikolk, waarin deze vier zeeën die het noorden verdelen leeglopen. En het water stroomt rond en daalt af in de aarde alsof iemand het door een filtertrechter zou gieten. Het is vier graden breed aan elke kant van de pool, dat wil zeggen acht graden helemaal. Behalve dat vlak onder de pool daar een kale rots ligt in het midden van de zee. De omtrek is bijna 33 Franse mijlen, en het is allemaal van magnetische steen.
Natuurlijk weten we nu dat de Noordpool er absoluut niet zo uitziet. Dus bestond de oorspronkelijke zeemonnik echt en reisde hij naar de Noordpool? Zo ja, werden zijn geschriften nauwkeurig beschreven door de andere monnik aan Jacobus Cnoyen, of gingen er dingen verloren in de vertaling voordat ze Mercator bereikten?
Zonder het originele manuscript zullen we waarschijnlijk nooit het volledige verhaal kennen.
9 Homer's Margites
Eerste invloedrijke komedie
Er is iets inherent grappig aan een stomme idioot die niets goed kan krijgen. Van de wil van Laurel en Hardy tot elke Amerikaanse vader in elke sitcom ooit, idioten zijn altijd een goede keuze in comedy. Misschien komt het omdat we ons kunnen verhouden tot hun fouten. Misschien komt het doordat het kijken naar hen ons een beter gevoel geeft over onszelf. Of misschien komt het door het ontbrekende gedicht van Homerus, Margites.
Homer (de Griek, niet de Simpson) is het meest beroemd voor het schrijven van de gedichten de Ilias en de Odyssee. Deze twee heldendichten hebben een onpeilbare invloed gehad op schrijvers over de hele wereld en worden nog duizenden jaren na hun schrijven bestudeerd. We kunnen ons alleen maar voorstellen hoe invloedrijk de komedie van Homer is Margites had kunnen zijn.
Margites was Homer's eerste gedicht, geschreven rond 700 voor Christus. We weten niet precies wat voor soort reis de hoofdpersoon van Margites is geweest. Maar we krijgen een beetje inzicht in zijn personage van Plato, die zei dat "hij veel dingen wist, maar dan allemaal slecht." We weten ook dat Margites niet zeker wist of mannen of vrouwen baarden en bang waren om met zijn vrouw te slapen voor het geval ze roddelde over hoe slecht hij was ... naar zijn moeder.
Aristoteles geloofde dat Homer een nieuw tijdperk van komedie had ingeluid, zelfs dat gezegd hebbende Margites was net zo invloedrijk op komedies als de Ilias en de Odyssee waren aan tragedies. Terwijl fragmenten van het gedicht blijven, zoals de opening "komisch-oversized-penis-vast-in-de-wc" knevel, is het grootste deel van dit meesterwerk voor altijd verloren.
8 Cardenio
Shakespeare's Play
Aan het begin van de 17e eeuw veerde een nieuwe rage door Europa. Het was een nieuw klein idee, een roman genaamd, en Don Quixote was een van de eersten.
Oorspronkelijk gepubliceerd in het Spaans in 1605, richtte het verhaal zich op een man genaamd Cardenio, die één te veel verhalen van ridders in glanzend harnas had gehoord en op avontuur was gegaan om zelf ridder te worden. Het boek was grappig, spannend en tragisch. Het wordt ook algemeen beschouwd als de belangrijkste bijdrage van Spanje tot de literaire wereld.
Wanneer Don Quixote werd vertaald en binnengevallen in Engelse winkels in 1612, Shakespeare pakte een exemplaar en ging meteen aan de slag met een nieuw stuk: Cardenio. Of Shakespeare zo geïnspireerd was door dit compleet revolutionaire stuk dat hij het wilde eren door dezelfde naam te gebruiken of dat hij alleen maar had gehoopt dat niemand die het stuk gezien zou hebben het boek zou lezen, blijft onduidelijk - zoals Shakespeare's Cardenio verdween bijna onmiddellijk.
Er zijn nog maar weinig sporen over om dat te bewijzen Cardenio bestond zelfs. Records van de penningmeester van de Koningskamer tonen betalingen voor Cardenna en Cardenno, beide verondersteld verkeerd gespeld te zijn Cardenio. Auteursrechtrecords uit 1653 laten zien dat het toneelstuk eigendom was van een man genaamd Humphrey Moseley, maar dat is het laatste echte bewijs dat het toneelstuk bestond.
In 1727 publiceerde Lewis Theobald Double Falsehood, bewerend dat hij er al drie had samengesteld Cardenio manuscripten in één stuk. Fast-forward naar vandaag, en een man genaamd Gary Taylor heeft bijna 30 jaar lang doorgewerkt Double Falsehood. Hij probeerde zorgvuldig vast te stellen welke stukjes werden geschreven door Shakespeare en zijn medewerker John Fletcher en die werden ingevoegd door Theobald.
Hoewel sommige experts menen dat er passages zijn die aan Shakespeare kunnen worden toegeschreven, moet je veel ongeloof schorsen om te accepteren dat één man drie originele exemplaren had van een verloren toneelstuk van Shakespeare. Het is onwaarschijnlijk dat we ooit zullen weten hoeveel er van dit stuk is overgebleven.
7 Jekyll & Hyde
Eerste versie
De Strange Case of Dr. Jekyll And Mr. Hyde is een van de beroemdste horrorverhalen ooit geschreven. Het verhaal onderzoekt de aard van het innerlijk gevecht tussen mensen tussen goed en kwaad, evenals hun bewuste en onbewuste verlangens.
In feite heeft het boek zo'n onuitwisbare indruk gemaakt op de westerse literatuur en cultuur dat 'Jekyll en Hyde' nu een veelgebruikte uitdrukking is. Maar als Fanny Stevenson niet zo'n harde criticus was geweest, had je misschien nooit gehoord van haar man, Robert Louis Stevenson.
Brieven ontdekt in 2000 tussen Fanny en familie vriend W.E. Henley onthulde dat Fanny geloofde dat het boek gewoon slecht was, en beschreef het als 'volslagen onzin'. Ze vond dat het concept een rommelig verhaal was over een wetenschapper die in een monster veranderde, maar het had geen echt doel of boodschap erachter. Ze stelde voor dat de transformatie zou moeten worden gebruikt om het conflict van de menselijke natuur te symboliseren, het thema waarvoor het boek nu het meest beroemd is.
Het oorspronkelijke idee voor het verhaal kwam naar Stevenson terwijl hij zich te midden van een door cocaïne geïnduceerde nachtmerrie bevond. Verontwaardigd dat Fanny hem uit zijn benauwde slaap wakker maakte, begon Robert aan het schrijven van het 30.000 woorden tellende concept in slechts drie dagen.
Dit is de schets waarnaar Fanny in haar brief verwees. Ze tekende door te zeggen: "Hij zei dat het zijn grootste werk was. Ik zal het verbranden nadat ik het je heb laten zien. '
En verbranden deed ze, tot ergernis van haar man. Hij ging er onmiddellijk weer aan werken, deze keer met de behulpzame kritiek van zijn vrouw in gedachten. De herwerkte versie was voltooid en werd een geweldig succes, waardoor het gezin werd gered van hun financiële ellende.
Maar terwijl je in bijna elke boekwinkel een exemplaar van het herziene boek kunt ophalen, is de oorspronkelijke, vreselijke tocht voor altijd verdwenen.
6 Wereldoorlog I roman
Ernest Hemingway
In december 1922 pakte Hadley Hemingway haar tassen in Parijs om zich bij haar man, Ernest, in Zwitserland te voegen. Ernest werkte als een buitenlandse correspondent voor de Toronto Star. Na het afleggen van de vredesconferentie in Genève moest hij naar Chamby reizen.
Daar zou het getrouwde stel Lincoln Steffens ontmoeten, een Amerikaanse verslaggever en auteur die ze zojuist hadden ontmoet. Als een goede, vooruitstrevende vrouw pakte Hadley een aantal onafgemaakte manuscripten van Ernest in om aan Steffens te laten zien en ging ze op weg.
Nadat ze in Gare de Lyon aan boord van de trein was gestapt, besloot ze op het laatste moment een fles water te kopen voor de reis. Toen ze terugkwam, was de tas met de manuscripten verdwenen.
Na wat vermoedelijk een van de slechtste treinritten in de geschiedenis was, kwam Hadley aan en moest Ernest de waarheid vertellen. Later beschreef hij het moment door te zeggen dat hij mensen zo overstuur had gezien als ze het verlies van een geliefde of ondraaglijk lijden hadden meegemaakt. Terwijl ze worstelde om de woorden te vinden, verzekerde hij haar dat niets zo verschrikkelijk kon zijn.
Toen Hadley het hem vertelde, was Ernest begrijpelijk genoeg in paniek. Hij kreeg iemand om zijn baan in Genève te dekken en ging regelrecht terug naar Parijs. Schrijvers voegden toen carbonpapier toe tussen hun pagina's die ook de inkt absorbeerden, dus schreef de schrijver effectief twee kopieën tegelijk (soort van soort politietickets).
Deze carbonkopie was een writer's security, het soort dingen dat je bewaart in een brandvrije doos in een apart gebouw. En Hadley had toevallig ook die inpakken.
Het verlies van zoveel werken is er een waarvan Ernest nooit volledig hersteld is. Hij heeft nooit geprobeerd ze te repliceren, in plaats daarvan naar andere werken te gaan. Ernest scheidde uiteindelijk vijf jaar later definitief van Hadley.
Ernest Hemingway zei onheilspellend dat hij zich herinnerde wat hij deed op de avond dat hij besefte dat ze weg waren, maar hij heeft nooit uitgewerkt wat dat was.
5 Dubbele blootstelling
Sylvia Plath
Sylvia Plath was een van de meest invloedrijke schrijvers van de 20ste eeuw. Hoewel de meerderheid van haar werk poëzie is, is Plath misschien het meest bekend om haar semiautobiografische roman, The Bell Jar.
Toch was Plath niet gecharmeerd van het boek en beschreef het als "een ketel in potten". Maar ze voelde niet hetzelfde over haar onafgemaakte roman. Dubbele blootstelling, wat ze omschreef als 'hels grappig'.
Plath begon te schrijven Dubbele blootstelling, ook voorlopig getiteld Dubbel nemen of Het oneindige brood, in 1962. Op 11 februari 1963 had ze haar eigen leven genomen en liet ze 130 bladzijden achter van het onvoltooide manuscript. Wat er daarna gebeurde, is een kwestie van debat.
Degenen die de schets voor het boek hadden gezien, beweerden dat het ook semiautobiografisch was. Deze keer concentreerde het boek zich op een vrouw die erachter kwam dat haar man een verhouding had, net zoals Plath dat deed. Ze was kort daarvoor gescheiden van haar man.
De vervreemde echtgenoot, Ted Hughes, gaf toe dat ze een van haar tijdschriften had verbrand om haar kinderen te beschermen. Maar hij maakte geen dergelijke bekentenissen over dit boek. Hij beweerde enkele vage geruchten te hebben gehoord over een onafgemaakt boek, maar ging ervan uit dat Plath's moeder het had gestolen.
Alleen wie de waarheid vertelt, blijft onduidelijk, maar er is hoop dat het manuscript ooit weer naar de oppervlakte kan komen.
4 Over het maken van bollen
Archimedes
Denk aan het Antikythera-mechanisme? De machine gevonden in een schipbreuk die zijn tijd ver vooruit was bij het nauwkeurig berekenen van de bewegingen van de sterren en planeten?
Het apparaat was zo futuristisch dat we nog steeds niet volledig begrijpen hoe het werd gemaakt. Gedeeltelijk kan dit zijn omdat we het meest praktische werk van de grote Archimedes hebben verloren.
Hij stierf in Syracuse in 212 voor Christus toen de Romeinen de stad binnenvielen en plunderden. Ongeveer 100 jaar later schreef Cicero over twee sferen gebouwd door Archimedes: een die de sterren in kaart bracht en een andere die de beweging van de planeten, de zon en de maan vanaf de aarde in kaart bracht.
Het waren ongelooflijk geavanceerde en nauwkeurige machines. De ontwerpen zijn mogelijk samen met die van het Antikythera-mechanisme uitgezet in een boek met de titel Over het maken van bollen. In dit boek schetste Archimedes zijn theorieën, formules en ontwerpen voor het bouwen van dergelijke geavanceerde machines.
Helaas ging het manuscript verloren toen Syracuse werd binnengevallen. Het is mogelijk dat het werd geplunderd of zelfs verbrand door de indringers. Als alternatief zou het kunnen zijn verborgen of vernietigd door Archimedes zelf, die beroemd zijn laatste momenten in het leven doorbracht met het vragen aan zijn moordenaar om hem niet te onderbreken terwijl hij cirkels in de grond trok.
Wat er ook van het boek is geworden, zijn potentiële invloed kan niet worden onderschat, omdat we er vandaag de dag nog steeds mee worstelen om te begrijpen hoe de oude Grieken zulke complexe apparaten bouwden.
3 De Yongle-encyclopedie
Ming-dynastie
Ongeveer duizend jaar voordat Europa papier uitvond, waren de Chinezen aan het wegschrijven. Tussen de 11e en de 14e eeuw hielden ze het geheim van buskruit voor zichzelf. Ongeveer 700 jaar voordat Gutenberg de drukpers uitvond, hadden de Chinezen een bloeiende drukeconomie.
Kortom, oude Chinese kennis was zowel van onschatbare waarde als eeuwen vooruit op zijn Europese tegenhangers. Daarom gaf keizer Yongle opdracht tot de productie van de Yongle Encyclopedie in 1403. Een compilatie van meer dan 8.000 Chinese teksten - van geneeskunde en wetenschap tot cultuur en muziek - de encyclopedie was een ambitieuze poging om letterlijk alle Chinese kennis op één plek samen te stellen.
De volledige collectie omvatte bijna 23.000 rollen over 11.095 volumes. Om het op te slaan zou 40 kubieke meter (1.400 ft) nodig zijn en de index alleen al 60 volumes lang. Toen de encyclopedie begin 1400 werd voltooid, liet de keizer het opslaan in de Verboden Stad.
Na een korte oproep in 1557, die bijna resulteerde in het verlies van de collectie, werd er nog een exemplaar geproduceerd. Dit is een wonder voor ons omdat ongeveer 400 delen van deze kopie nog steeds bestaan.
De andere volumes van zowel de kopie als het origineel zijn verloren gegaan in de geschiedenis. De meeste experts geloven dat het werd vernietigd toen de Ming-dynastie werd omvergeworpen. Sommigen hebben echter gesuggereerd dat de encyclopedie mogelijk is verzegeld in het graf van keizer Jiajing.
Slechts drie van de Ming-dynastie graven zijn open en Jiajing's is niet een van hen. Het is onwaarschijnlijk dat zijn tombe in de nabije toekomst zal worden doorzocht. Dus terwijl de antwoorden op zoveel van onze vragen binnen handbereik liggen, verwacht niet dat je ze in je leven zult vinden.
2 Nikolai Gogol
Nikolai Gogol wordt beschouwd als een van de eerste en meest invloedrijke schrijvers in de Gouden Eeuw van de Russische literatuur. Gogol, geboren in het hedendaagse Oekraïne, was een paranoïde hypochondriac die de dood vreesde en regelmatig ziek werd. Gogol produceerde zijn beste werk toen hij gezond was en in wezen onbeweeglijk werd tijdens zijn down-periodes.
Zijn beroemdste werk, Dode zielen, was gebaseerd op Dante's hel en gericht op het creëren van een stuk werk dat de Russische moraliteit emigreerde. Na zijn vrijlating, Dode zielen veroorzaakte nogal tumult vanwege zijn controversiële en expliciete passages.
De religieuze gemeenschap sloeg uit naar Gogol, die de aanvallen heel persoonlijk nam en probeerde goed te maken. Op deze manier raakte hij betrokken bij pater Matvey Konstantinovsky, een religieuze leider die Gogol ervan overtuigde dat zijn werk zondig was.
Konstantinovsky moedigde Gogol aan afstand te doen van zijn werk en alles wat nog overbleef te verbranden. Ervan overtuigd dat zijn immorele gedrag de oorzaak was van zijn ziekten, deed Gogol het tweede deel van de ziekte na en verbrandde het Dode zielen, dat bijna voltooid was. Hij had onmiddellijk spijt van deze beslissing en raakte in een diepe depressie. Na negen dagen zonder voedsel stierf Gogol.
1 Verloren Mexicaanse codices
Ondanks het achterlaten van vele fantastische ruïnes, zijn de Azteekse en Maya beschavingen gehuld in mysterie. Er zijn nog steeds grote hiaten in onze kennis van hoe ze leefden, wie ze waren en hoe ze verdwenen. Dit is gedeeltelijk te wijten aan het verstrijken van de tijd, maar de echte mysteries komen voort uit het verlies van hun codices.
De Azteekse en Maya-codices, gezamenlijk bekend als de Mexicaanse codices, waren een verzameling illustraties en teksten die het leven, de geschiedenis en de cultuur van hun volk documenteerden. Minder dan 30 overleven vandaag, en deze hebben ons geholpen om hun taal en cultuur te begrijpen.
Veel van deze werden vernietigd door Itzcoatl, een Azteken die een succesvolle staatsgreep leidde om de keizer omver te werpen. Toen hij was geïnstalleerd, gaf Itzcoatl opdracht de codices te vernietigen, zodat hij de geschiedenis letterlijk kon herschrijven.
Toen de Spanjaarden net iets meer dan 100 jaar later binnenvielen, vernietigden ze bijna alle Maya-codices. Diego de Landa had op brute wijze geprobeerd de inboorlingen tot de Spaanse cultuur te bekeren, maar had niet de bevoegdheid om dat te doen. Als gevolg daarvan werd hij gedwongen terug te gaan naar Spanje en te documenteren wat hij over hun geschiedenis en cultuur had geleerd.
Zijn werk was ook verloren, maar niet voordat andere auteurs delen ervan hadden getranscribeerd.Dit laat ons met een geruit derde hand-account van de verloren codices.