10 Zeedieren die bij een andere planeet horen

Als je een filmproducent was en iemand een film over een tentakel-vreemdeling gooide die van vorm kon veranderen, onzichtbaar werd en een verblindende wolk van chemicaliën op zijn vijanden doodde, zuchtte je en zei je: "Nee, dat is een inktvis." We beschouwen het als vanzelfsprekend dat er zo'n miljoen wezens als die rondzweven; op een gegeven moment sprong de wetenschap op de achterbank van de schepping en liet de nachtmerrieachtige nieuwsgierigheid een tijdje voortduren. Maar zelfs bij 's werelds meest bizarre wezens zijn er uitersten.

10 Atolla Jellyfish

Kwallen van Atolla komen redelijk vaak voor. Ze zijn gevonden in elke oceaan van de wereld, maar ze zijn niet iets dat je waarschijnlijk tegen zult komen op het strand, omdat ze meestal meer dan 700 meter onder het oppervlak leven. Zoals veel diepzeewezens zijn ze bioluminescerend (ze lichten op als vuurvliegjes). Maar atollas gebruiken hun licht niet om prooien te vangen zoals zeeduivel - ze gebruiken ze om te ontsnappen. Als een atolla wordt gevangen door een roofdier, produceert hij een razernij van heldere pulsen, zoals een flitslicht. De lichtshow trekt nog grotere vissen aan, die zullen gaan voor de aanvaller van de atolla, waardoor het een kans krijgt om weg te komen.

De atolla heeft ook een enkele, langwerpige tentakel, die hij gebruikt om prooien te vangen. Ze pakken hun slachtoffer met het uiteinde van de tentakel en sleuren het hulpeloze schepsel door het water en trekken het heen en weer tot het te moe is om terug te vechten - zoals een visser in een grote vis windt.

9 Antarctische ijsvissen

Extremofielen (dieren die in extreme omstandigheden leven) zijn in de regel vrij ongebruikelijk. Maar de Antarctische ijsvis kan de koek wel pakken. Zoals de naam al doet vermoeden, zijn ze te vinden in de diepe wateren rond Antarctica, meestal bij temperaturen lager dan 0 ° C en op een diepte van maximaal een kilometer (ongeveer 3300 ft).

Ze zijn volledig kleurloos; zelfs hun bloed is transparant. Ze hebben nog steeds bloed, maar het bevat geen hemoglobine, een eiwit in rode bloedcellen dat zuurstof transporteert en bloed roodheid geeft. Ze zijn de enige gewervelde ter wereld met dat kenmerk en onderzoekers proberen nog steeds uit te zoeken waarom de ijsvis het in de eerste plaats heeft ontwikkeld. Bovendien bevat hun bloed een antivriesproteïne dat voorkomt dat hun bloed en zachte weefsels bevriezen. Het is vanwege dit eiwit dat ze bij temperaturen onder het vriespunt kunnen leven zonder vis te worden.

8 Keizer Garnalen

De kleine, kleurrijke keizersgarnaal lijkt meer op snoep dan op levend, maar de opvallende kleur ervan dient een zeer belangrijk doel ... eigenlijk hebben we geen idee waarom ze zo kleurrijk zijn, ondanks het feit dat ze studeerde sinds 1967. Het is mogelijk dat ze gewoon geen behoefte hebben aan camouflage. Keizergarnalen leven bijna uitsluitend op de ruggen van een soort zeeslak die bekend staat als een naaktslak, met name de Hexabranchus marginatus, die weinig roofdieren heeft omdat het gifstoffen uit zijn voedsel absorbeert. Er is daar echt niets dat hen zou aanvallen, dus misschien zijn ze gewoon aan het pronken.

7 Blue Dragon Sea Slug

De meeste dieren eten dieren die kleiner zijn dan zij. Het is gewoon de manier waarop de wereld werkt. De blauwe draak daarentegen lacht in het gezicht van de rede en gaat recht op de grootste, gevaarlijkste schepsels die hij kan vinden, zoals de Portugese man van oorlog, en als er geen andere in de buurt zijn, andere blauwe draken. Door de tentakels van de man van de oorlog te eten, absorberen blauwe draken de stekende cnidocytcellen, die ze in zakken in hun lichaam opslaan om ze in zelfverdediging te gebruiken als ze worden aangevallen.

Maar het wordt vreemder. De meeste zeeslakken kruipen langs de bodem van de oceaan. Blauwe draken? Ze slikken een luchtbel en zweven net onder het wateroppervlak. Als ze van onderaf tegen het wateroppervlak worden bekeken, zien ze er ongeveer uit als een spin die op een spiegel loopt. Ze drijven gewoon overal waar de golven ze nemen en eten alles waar ze tegenaan lopen.

6 Felimare Picta

De Felimare picta is een soort zeeslak die leeft in warme, subtropische wateren, met name rond de Middellandse Zee en de Golf van Mexico. Er zijn zes verschillende ondersoorten van Hypselodorisen ze zijn eigenlijk een subsectie van de naaktslak zeeslak, die allemaal volkomen belachelijk zijn.

Nudibranches zijn vrij klein, meestal groeien ze slechts tot ongeveer 20 centimeter (8 in), hoewel er een paar geregistreerde naaktslakken zijn geweest die langer waren dan 64 centimeter (25 in). Het zijn weekdieren (zoals slakken), maar in plaats van shells te gebruiken voor bescherming, hebben ze een paar andere trucjes met hun kleurrijke mouwen - zoals zwetend zuur. Als dat niet zo is Vreemdeling genoeg weten we niet wat het is.

5 Gorgonian Wrapper

De wateren van de Indo-Pacific hebben een aantal van de meest uiteenlopende zeedieren ter wereld, inclusief de gorgonian wrapper. De gorgonian wrapper is een zee-anemoon, dus ja, dat angstaanjagende ding is een roofdier. En het is net zo meedogenloos als het lijkt - anemonen zoals de gorgonian verpakking produceren iets dat een cnidocyte wordt genoemd, wat in feite een kleine, giftige granaatscherfgranaat is. Cnidocytcellen omlijnen de tentakels van anemonen, en wanneer een vis tegen één (of miljoenen) van hen borstelt, wordt een trigger geactiveerd en ontploft de cel, waardoor verlammende harpoenen in de vis worden verzonden.

Het biologische proces dat het gif van de anemoon afvuurt, is een van de snelste reacties in het dierenrijk. Het kost minder dan 700 nanoseconden voordat de cnidocytencel zijn dodelijke lading schiet (een nanoseconde is een miljardste van een seconde).

4 Wonderpus

Met een van de beste Latijnse namen in het dierenrijk, Wunderpus photogenicus is een zeldzame roofzuchtige octopus gevonden voor de kust van de Filippijnen. De naam komt van het feit dat mensen graag foto's van hen maken; ze zijn fotogeniek.Maar kittens zijn fotogeniek en de wonderpus is allesbehalve knuffelig. Het zijn schemerige jagers (ze jagen bij zonsopgang en in de schemering) die de prooi besluipen door langs de zeebodem op lange, afgevlakte tentakels te kruipen. In stealth-modus verdwijnt hun felle kleur totdat ze zich vermengen met het zand en koraal. Maar probeer er één aan te vallen, en opeens wordt het een gewelddadige gloed van rood en oranje, waarschuwende roofdieren om weg te blijven.

En zoals de meeste octopussen zijn wonderpuses opmerkelijk intelligent. Deze video toont een wonderpus die een muur van koraal bouwt om zich achter te verbergen. We leren elke dag meer over de wonderpus (ze werden pas in 2006 ontdekt), maar ze hebben het ons zeker gemakkelijker gemaakt - de patronen van witte vlekken op hun rug zijn volledig uniek voor elk individu, zoals een vingerafdruk.

3 Lionfish

Er zijn 10 soorten koraalduivels, en het is vanzelfsprekend dat ze een van de meest herkenbare vissoorten ter wereld zijn. Waanzinnig mooi en ongelooflijk gevaarlijk, alle 10 soorten komen oorspronkelijk uit de Indische Oceaan en de zuidelijke Pacific, hoewel in de jaren '90 twee soorten werden geïntroduceerd in de oostkust van Noord-Amerika. Dit blijkt een probleem te zijn omdat ze fokken als onderwaterkonijnen en geen natuurlijke vijanden hebben.

In feite is de bevolkingsexplosie zo slecht geworden dat onderzoekers in Honduras eigenlijk haaien proberen te trainen om koraalduivels te eten. Normaal gesproken zullen haaien niet eens in de buurt van de dingen komen. Op dit moment is het enige echte gevaar voor deze roofdieren, ironisch genoeg, zelf: bij gebrek aan voedsel zullen koraalduivels elkaar opeten.

2 Giant Siphonophore

Visueel gezien lijkt dit ding niet veel, maar je hebt een gevoel van schaal nodig om de gigantische sifonofoor echt te waarderen; ze leven in de diepe zee en kunnen lengtes bereiken van meer dan 40 meter (130 voet). Dat is de hoogte van een gebouw met 13 verdiepingen en langer dan een blauwe vinvis, 's werelds grootste gewervelde.

Maar de gigantische sifonofoor is niet echt een enkel dier; het is in feite een kolonie van miljoenen wezens die zooiden worden genoemd. Elke cluster van zooiden heeft een gespecialiseerd doel: sommige zijn verantwoordelijk voor het eten, anderen verteren het voedsel en anderen hebben de taak om de kolonie te verdedigen. Als ze allemaal samenwerken, functioneert de kolonie als een enkel organisme. Het is als een land of (misschien nauwkeuriger) een stapel dwergen in een overjas.

En omdat siphonophores zo diep leven (ongeveer een kilometer naar beneden, of een halve mijl), bevinden ze zich constant onder een belachelijke hoeveelheid druk - een halve ton voor elke vierkante centimeter oppervlak. Als gevolg hiervan zijn ze moeilijk te bestuderen. Wanneer ze te dicht bij het oppervlak worden gebracht, springen ze als een ballon vanwege de verminderde druk.

1 Bobbit Worm

Er is niets aan de bobbitworm die niet grotesk of morbide is. Zelfs de naam kwam van een rechtszaak in 1993, waarbij een vrouw met de naam Lorena Bobbitt, een mes en ... iets anders dat op een worm leek. Gelijke delen Tremors Graboïde en onheilige helspawn, de bobbit worm kan tot drie meter lang worden (10 ft). Hij graaft in de zeebodem en laat een klein deel van zichzelf boven het oppervlak achter. Wanneer een vis voorbij dwaalt, komt de worm naar buiten, haakt de vis met zijn enorme knijptang vast en sleept hem ondergronds.

De meeste exemplaren zijn niet gevonden in de oceaan, maar per ongeluk opgeslagen in zoutwateraquaria. Ze liften in het aquarium in rotsen en grind die uit de oceaan worden gehaald en groeien dan langzaam onder de radar. In 2009 werd een gigantische bobbitworm gevonden in het Blue Reef Aquarium in Engeland. Het werd opgemerkt toen de aquariumarbeiders de tank uit elkaar haalden om erachter te komen waarom al hun vissen verdwenen waren.