10 fascinerende feiten over giraffen

Giraffen behoren tot de meest ontzagwekkende wezens op aarde. Hun lange nek, koninklijke houding en prachtige kenmerken maken ze bijna onwerkelijk, ondanks het feit dat ze de Afrikaanse vlaktes met heel reëel gevaar overal om hen heen zwerven. Hun unieke biologie betekent dat ze een aantal problemen hebben om hiermee om te gaan en die nooit andere dieren aantasten, en sommige gedragingen die er in het begin ronduit bizar uitzien.

10 Paring en Flehmen

De paringsrituelen van giraffen zijn tamelijk gecompliceerd, omdat vrouwelijke giraffen weigeren te paren gedurende de gehele zwangerschap, die 15 maanden duurt. Tussen de zwangerschappen staan ​​de vrouwtjes klaar om te paren met een geschikte man, maar slechts voor een korte periode om de twee weken.

Zodat de mannelijke giraffen de tijden kunnen bijhouden wanneer de vrouwtjes beschikbaar zijn om te paren, hebben ze een gedrag ontwikkeld genaamd flehmen, waarin de vrouwelijke giraffe urineert in de mond van de mannelijke giraffe. Deze vrij kinky klinkende procedure is eigenlijk perfect pragmatisch - de urine van de vrouwelijke giraffe smaakt anders als hij klaar is om te paren. Dus tenzij een bepaalde smaak aanwezig is, weet de mannelijke giraf de vrouw alleen te laten. Als het vrouwtje is klaar om te paren, de mannetjes zullen zich om haar heen bewegen, terwijl ze gedwee wacht op de sterkste om de competitie te sturen.

9 Giraffen en NASA

Giraffen en ruimtevaart lijken geen voor de hand liggende mix, maar ze hebben wel heel veel bijgedragen aan onze reizen in de ruimte. Gewichtloosheid heeft altijd een aantal problemen voor het menselijk lichaam veroorzaakt. Een van de belangrijkste problemen is de verzwakking van de aderen in de benen. Omdat het bloed anders in de ruimte stroomt, hoeft de bloedsomloop van de benen niet zoveel werk te doen om het bloed weer op te pompen. De aderen worden lui, dun en zwak, wat ernstige problemen kan opleveren bij het terugkeren naar de aarde.

Giraffen hebben een oplossing voor dit probleem geboden. Babygiraffen leren bijna onmiddellijk na de geboorte te staan, dankzij hun snel opblazende beenaderen. Toen NASA dit zag, waren ze in staat om het onderdruk-negatieve drukproces te creëren. Het is een apparaat dat bestaat uit een luchtdichte buis die rond de astronaut onder de taille afdicht en vacuüm uitoefent, waardoor de beenaders snel uitzetten en bloed naar de benen en het bekkengebied stromen. Wanneer deze druk regelmatig wordt toegepast, blijven de beenaders van de astronaut in vorm.

8 Het drinkprobleem

Omdat giraffen op dezelfde manier worden gebouwd, kan drinken voor hen ernstige problemen opleveren. Om bij water te komen, moeten ze hun voorpoten spreiden en hun nek in een ongemakkelijke hoek naar beneden hangen, een positie die hen onhandig en kwetsbaar maakt voor roofdieren zoals krokodillen.

Giraffen pakken op een aantal manieren dit zeer reële drankprobleem aan. Hun spijsvertering kan bijna al het water krijgen dat ze nodig hebben van de planten die ze eten, dus de volwassenen hebben maar één keer per dag water nodig. Jonge giraffen, die het meest kwetsbaar zijn, zijn hier het meest efficiënt in, zodat ze vaak helemaal geen water hoeven te drinken. De reden dat ze dit kunnen doen, is dat giraffen extreem economische wezens zijn als het gaat om vloeistoffen - ze transpireren nooit of hijgen niet om af te koelen, zoals de meeste zoogdieren. In plaats daarvan laten ze hun lichaamstemperatuur schommelen op basis van de temperatuur om hen heen, waardoor ze zowel water kunnen besparen als koel blijven in elke situatie.

7 Snelheid

Giraffen lijken relatief onhandige wezens, dankzij hun log uitziende ledematen en topzwaarte. Hun dobberende wandeling, waarbij beide benen aan één kant tegelijk worden opgetild, ziet er positief ontspannen uit. Maar uiterlijk kan bedrieglijk zijn.

Giraffen hebben twee manieren van voortbewegen - snel en gruwelijk snel of, zoals biologen het zeggen, wandelen en galopperen. Een wandelende giraf lijkt misschien traag, totdat je je realiseert dat deze bij elke stap 4,5 meter (15 ft) kan afleggen. Dat betekent dat zelfs een ontspannen wandeling het een snelheid van 16 kilometer (10 mijl) per uur geeft.

En dat is gewoon de normale, luie cruisemodus. Als een giraffe besluit te rennen, kun je maar beter hopen dat het niet is omdat hij je achtervolgt. De snelle en verrassend gracieuze galop van een giraffe kan gemakkelijk een mens en zelfs veel paarden overtreffen. De hoogste geregistreerde snelheid is maar liefst 56 kilometer per uur.

Toch zullen giraffen waarschijnlijk niet snel paarden vervangen: dankzij hun lange luchtpijp raken ze vrij snel buiten adem tijdens het hardlopen.

6 Gevechtsvaardigheden

Met zijn belachelijk ongebalanceerde bouw en snelle galop, is het gemakkelijk om aan te nemen dat de giraf slecht toegerust is om zichzelf te verdedigen en wegrent wanneer roofdieren dichtbij zijn. Niets is verder van de waarheid verwijderd.

Giraffen zijn goed thuis in de kunst van zelfverdediging, tot het punt dat zelfs leeuwen ze alleen in grote groepen durven aan te vallen (en dan alleen wanneer ze wanhopig zijn). Giraffenpoten zijn krachtig en zwaar, en elk van hen eindigt in een harde, scherpe 30 centimeter (12 in) hoef. Een giraffe kan elke richting inslaan en op een manier, en zijn schop kan niet alleen een leeuw doden, maar hem zelfs onthoofden.

Het is niet verwonderlijk dat heel weinig roofdieren een volwassen giraffe lastig vallen.

5 The Giraffe Dance

Dankzij hun ontzagwekkende uiterlijk en verborgen kracht worden giraffen in veel traditionele Afrikaanse geloofssystemen enorm vereerd. Hoewel grote wereldreligies (met name het christendom) hun tol hebben geëist van traditionele Afrikaanse religies, heeft de giraffe hier en daar als een mystiek symbool te lijden gehad. Een van de vreemdere manieren waarop dit zich heeft gemanifesteerd, is de Giraffe Dance. Het is een mystieke "genezende" dans die in de jaren vijftig tot een vrouw kwam in een droom. Ze zag een visioen van een kudde giraffen die in de regen renden, hun hoeven en de regendruppels die een eigenaardige melodie klopten.Het visioen werd de Giraffe Song, die een Giraffe Dance voortbracht, die zich op zijn beurt begon te verspreiden als een lopend vuurtje. Decennia lang gebruikten de Bosjesmannen van de Kalahari het als hun belangrijkste jachtdans.

De eigenlijke dans bestond uit de mannen die de Giraffe Dance in een grote cirkel deden, waarin de vrouwen in een groep zaten en de Giraffe Song zongen en bespeelden.

4 Necking

Velen van jullie hebben waarschijnlijk foto's gezien van twee giraffen die zachtjes aan hun nek wrijven. Het is een schattig beeld dat de indruk wekt van intimiteit en gezelschap, en als zodanig is het op veel Valentijnsdagkaarten gebruikt.

Deze praktijk is eigenlijk verre van vriendelijk - het is dichter bij het worstelen in de kleedkamer of zelfs het echte vechten. Het wordt insnoering genoemd, en het wordt meestal gedaan door mannelijke giraffen als een test van kracht - de giraffen knallen, draaien en wrijven hun nek om te zien wie van hen sterker is. Hoewel ze schattig lijken, zijn deze gevechten behoorlijk belastend en kunnen ze tot 20 minuten duren.

Toch hebben de kaarten van de Valentijnskaart in één opzicht gelijk, zelfs brute insnoering kan soms erotisch worden, hoewel vrouwelijke giraffen er niet bij betrokken zijn. Soms wekt de krachttest de mannelijke giraffen zo sterk op dat ze gewoon de gevechten laten vallen en doorgaan naar ... andere dingen.

3 Magische mond

Giraffen hebben een grijpmond van ongeveer 50 centimeter (20 in) lang. De tong is blauwachtig zwart gekleurd om hem te beschermen tegen zonnebrand, en de giraf gebruikt hem bijna zoals een olifant zijn slurf gebruikt - hij pakt er dingen mee en gebruikt het voor persoonlijke verzorging, zoals het plukken van zijn neus en het schoonmaken van zijn oren. De slangachtige tong is vooral handig voor het verkrijgen van voedsel - de giraffe kan het gewoon om het gebladerte wikkelen en het in zijn mond trekken.

De mond zelf is niet minder vreemd. De grote bovenlip van de giraf is ook grijpbaar, wat de mond een bijna handachtige behendigheid geeft in combinatie met de tong. De binnenkant van de mond, samen met de lippen en de tong, zijn volledig bedekt met harde, vingervormige papillen om deze te beschermen tegen doornen en nare wonden.

2 Egyptenaren en de Giraf van Caesar

Met hun krachtige schoppen en enorme hoogte zou je kunnen veronderstellen dat een giraffe een arm huisdier zou zijn. Oude Egyptenaren dachten anders.

Al in 2.500 voor Christus veroverden Egyptische heersers giraffen en paradeerden ze voor hun onderdanen. Jagers vonden giraffen vrij gemakkelijk te transporteren op een vlot langs de Nijl, zodat ze een constante aanvoer van deze exotische dieren konden bieden. Giraffen waren zo indrukwekkend en vorstelijk dat de Egyptenaren hen begonnen te geven als geschenken - en passief-agressieve voorbeelden van hun macht - aan de heersers van andere landen.

De beroemdste ontvanger van een girafgeschenk was niemand minder dan Julius Caesar, die het meest onder de indruk was van het heden. Hij noemde zijn nieuw prijsdier "cameleopard", omdat hij dacht dat het leek op een kruising tussen de twee soorten. Hij paradeerde het naar huis voor heel Rome om te bewonderen. En toen stak hij het arme dier in een circusarena en voerde het aan leeuwen om te laten zien zijn macht.

Moraal van het verhaal - je wordt niet de keizer van de machtigste natie ter wereld door een bijzonder aardig persoon te zijn.

1 Zarafa De giraf

Misschien wel de bekendste girafberoemdheid in de geschiedenis is Zarafa, de eerste giraf in Frankrijk en een koninklijk geschenk aan koning Charles X van Mohammed Ali, de Ottomaanse onderkoning van Egypte. Zarafa - "The Lovely One" betekent in het Arabisch - arriveerde in oktober 1826 in Frankrijk. Ze werd in een rustig tempo van Marseille naar Parijs geparadeerd en haar vorstelijke en vriendelijke houding maakte dat ze overal ter wereld de toast van de stad maakte - 100.000 leden van het aanbiddende publiek kwam naar buiten om haar voortgang te volgen.

Uiteindelijk vestigde Zarafa zich in de Jardin des Plantes in Parijs en werd hij de grootste beroemdheid in het hele land. Beroemde schrijvers hebben verhalen over haar geschreven. Veelgeprezen artiesten schilderden foto's die door haar waren geïnspireerd. Vrouwen zijn begonnen met het dragen van hoge "giraf" -kapsels en kleding met girafvlekken naar haar toe. Giraffe-thema meubels en decoraties waren allemaal razernij, en uiteindelijk het hele continent van Europa gevangen "Giraffemania."

Natuurlijk, zoals elke rage, zou het zeker eindigen. Zarafa viel uit de mode en het publiek bleef maar komen. Hoewel sommigen vinden dat het jammer is dat de giraffe haar laatste jaren als een relatieve kluizenaar doorbracht, genoot ze waarschijnlijk de vrede en rust na een leven lang voortdurend gevolgd te zijn door miljoenen mensen.

+ Giraffe bont

Het meest opvallende kenmerk van giraffen is, afgezien van hun nek, natuurlijk hun prachtige, gevlekte vacht. De ingewikkelde patronen van de vacht zijn niet alleen individueel voor verschillende ondersoorten: elke giraf heeft een uniek patroon, net als bij menselijke vingerafdrukken. Vreemd genoeg functioneren de patronen ook als bendetekens - giraffen uit hetzelfde gebied hebben meestal vergelijkbare pelspatronen.

Als je onder de kleuren kijkt, is de vacht van de giraffe nog indrukwekkender, als je met "indrukwekkend" "afstotelijk" bedoelt. Omdat giraffen behoorlijk slecht zijn in het verzorgen van hun lichaam vanwege de lengte van hun nek, scheiden ze chemicaliën van hun huid en jas om insecten af ​​te weren en de huid te desinfecteren zodat schimmels en bacteriën niet kunnen groeien. Jammer genoeg laat deze chemische cocktail hun huid vrij onaangenaam ruiken voor de mens. Sommige oudere giraffen zijn zo volledig doordrenkt van de geur die de lokale bevolking hen "stinkende stieren" noemen. Men zegt dat je ze tot 250 meter (820 voet) kunt ruiken.