Delen:
10 Feiten over 'Dunkleosteus' die u 's nachts wakker houdt
Hoewel dunkleosteus is een van de meest angstaanjagende vissen die ooit op de oceanen van de aarde rondzwierven, maar weinig mensen weten veel over dit voorhistorische schepsel. Na 360 miljoen jaar geleden geleefd te hebben, dunkleosteus was een van de grootste bekende vissen uit de orde van Arthrodira en een van de laatste soorten van deze soort.
Maar echt gruwelijke fossielen van dit geweldige roofdier overleven tot op de dag van vandaag om ons eraan te herinneren dat prehistorisch vaak supersized betekende. Dus, precies wat was dunkleosteusen hoe verdiende het zijn reputatie als een van de meest geduchte aquatische carnivoren die ooit geleefd hebben?
Dit is onze verzameling van de 10 dingen die je waarschijnlijk nog nooit van dit apex-roofdier wist.
10 dunkleosteus Verpletterd zijn prooi met zijn eigen schedel
Ondanks dat het een geduchte roofdier is, dunkleosteus had geen enkele tand in zijn hoofd. In plaats daarvan was de hele schedel bedekt met benige platen die als harnas fungeerden en twee lange "hoektanden" vormden - elk op de boven- en onderkaak. Deze gedroeg zich net als tanden en leverde een verwoestende bijtkracht.
Alsof dat niet alarmerend genoeg was, de tanden van dunkleosteus eigenlijk toenam naarmate het schepsel ouder werd. Wetenschappers geloven dat dit komt omdat het dieet van deze moordende vis veranderde naarmate het ouder werd.
Terwijl de jongere dieren druk bezig waren zachte prooien te eten, waren de ouderen in staat om op andere gepantserde zeedieren te monden. Interessant is dat dezelfde soort verandering in dieet gezien wordt in de grote witte haaien van vandaag, met volwassenen die afstuderen van vis tot grote zeezoogdieren.
9 Zijn hoektanden waren zelfslijpend
Als je ooit een bijl of een jachtmes hebt geslepen, dan heb je al een goed idee van hoe dunkleosteus slaagde erin zijn eigen tanden te slijpen. Toen het zijn kaken opende en sloot, wreven de randen van zijn hoektanden tegen elkaar, waardoor wrijving ontstond. In de loop van de tijd zorgde dit ervoor dat ze perfect werden geslepen in vlijmscherpe wapens die zelfs grote schade aan prehistorische zeedieren ernstig zouden kunnen schaden.
Helaas voor dunkleosteusDe prooi, het breken van een slagtand zou dit roofdier niet uit de actie halen. Wanneer een tandenfrees werd vermalen, groeide het bot gewoon terug. Sterker nog, hun zelfscherpende hoektanden zouden voor onbepaalde tijd opnieuw kunnen worden gegooid.
8 Het had een dodelijke bijtkracht
Onlangs hebben wetenschappers van het Field Museum in Chicago de bijtkracht van dunkleosteus door overlevende schedelfossielen te gebruiken. Wat ze vonden was echt verbazingwekkend. De kaken waren in staat om dicht te klikken met ongeveer 8000 pond bijtkracht per vierkante inch.
Voor perspectief plaatst dat de bijtkracht van het wezen op één lijn met die van de beruchte T. rex. In meer moderne termen, een dunkleosteus hoektanden kunnen meer dan het dubbele van die van een krokodil uitoefenen, wat een relatief magere 3700 pond per vierkante inch oplevert. In feite zijn zelfs de grote witte haaien van vandaag slechts in staat ongeveer de helft van de kracht van a te veroorzaken dunkleosteus beet.
7 Het zou zijn prooi in zijn mond kunnen zuigen
Dat kon niet alleen dunkleosteus op zijn prooi jagen op de dubbele kracht van een grote witte haai, was dit monsterlijke schepsel ook in staat om zijn prooi rechtstreeks in zijn gapende krop te zuigen. Dit buitengewone vermogen is alles te danken aan de werkelijk ongelooflijke snelheid waarmee het in staat was zijn mond te openen.
In feite kon het zijn kaken volledig openen in een verbluffende 1/50 seconde. Dit diende om een vacuüm te creëren dat zo krachtig was dat iets dat pech had om dichtbij te zijn, naar binnen zou worden gezogen.
Dit maakt dunkleosteus tamelijk ongebruikelijk omdat het vrij ongewoon is dat een vis zowel hard als snel kan bijten. Hoewel dunkleosteus was een langzame zwemmer, het enige wat hij hoefde te doen, was dicht genoeg bij zijn prooi komen om hem binnen te zuigen.
6 dunkleosteus Zou zo ongeveer alles eten
Wanneer je net zo'n geduchte roofdier bent als dunkleosteus, je kunt zowat je keuze maken als het gaat om prooien. Toen het tijd was om te dineren, dunkleosteus was niet kieskeurig. Zijn krachtige beet liet het toe om andere gepantserde zeedieren te verslinden, en het was ook niet vies van tentakels. Het dieet omvatte zelfs haaien.
Het is echter de moeite waard om in gedachten te houden dat de haaien zijn opgegeten dunkleosteus zou aanzienlijk kleiner zijn geweest dan veel van de soorten rond vandaag. Dat komt omdat grote haaiensoorten niet verder evolueerden dunkleosteus uitgestorven.
Echter, Mark Westneat, een van de leidende autoriteiten over dit monsterlijke wezen, zei dat dunkleosteus zou bijna zeker winnen in een krachtmeting met een grote witte.
5 dunkleosteus Kan kannibalistisch zijn geweest
Hoewel het moeilijk voor te stellen is, toont het bewijs dat deze angstaanjagende wezens met elkaar op de vuist gingen. Toen wetenschappers schedelbeenderen bestudeerden dunkleosteus fossielen, ze vonden enorme schrammen en wonden die in het bot waren gegooid. Het enige zeeschepsel dat zulke wonden kon toebrengen, was een kerel dunkleosteus. Zo wreed waren de aanvallen die sommigen zelfs complete breuken in de botten veroorzaakten.
dunkleosteus was tactisch in zijn aanvallen, gericht op het toebrengen van wonden op een ander in zijn soort op de zwakke punten op de schedel. Het is echter niet duidelijk of dit kannibalistische aanvallen waren. Hoewel ze misschien geprobeerd hebben elkaar op te eten, is een andere theorie dat deze epische gevechten controle zouden krijgen over territorium of andere bronnen.
4 Het was gebouwd op een echte epische schaal
dunkleosteus was een prehistorisch dier van absoluut monsterlijke proporties. Op zijn grootste, zou het ongeveer 9 meter (30 voet) lang kunnen bereiken. Om die omvang in ontnuchterend perspectief te stellen, was de grootste grote witte haai ooit geregistreerd een relatief bescheiden 6 meter (20 ft) van neus tot staart.
dunkleosteus was ook een zwaargewicht. In feite schatten wetenschappers dat een volgroeide dunkleosteus woog meer dan 3 ton. Dat is meer dan een orka. In feite is het ongeveer hetzelfde gewicht als een extreem groot nijlpaard. Er is dus nog een andere reden waarom je niet persoonlijk zou willen komen met a dunkleosteus.
3 dunkleosteus Spat uit voedsel dat het niet kon verteren
Zodra het zijn ongelukkige prooi had gestuurd, dunkleosteus zou zijn gaan kauwen met zijn kaken. Wetenschappers konden dit concluderen omdat visbolussen vaak naast elkaar zijn gevonden dunkleosteus fossielen. Een vissenbolus wordt gemaakt van voedsel dat is gekauwd en vervolgens is ingeslikt.
Deze ontdekkingen zijn echter zo interessant omdat de botten van de prooi slechts gedeeltelijk zijn verteerd. Dat suggereert dat dunkleosteus kauwde op zijn prooi en spuugde de botten uit in plaats van het volledige diner door zijn spijsverteringskanaal te laten gaan. Heerlijk.
2 dunkleosteus Bloeide de wereld voorbij
Zoals we al hebben gezien, dunkleosteus was absoluut een roofdier om koste wat het kost te vermijden. Dit was echter waarschijnlijk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het lijkt op dunkleosteus kon bijna overal gedijen, en het is bekend dat ze de oceanen wereldwijd bevolkten.
Eigenlijk, dunkleosteus overblijfselen zijn gevonden in Afrika en Europa. Ze zijn ook gevonden in New York en Missouri in de Verenigde Staten en zelfs zo ver noordelijk als Canada. Dus nergens was veilig voor de tirannie van deze toproofdieren.
1 Niemand weet precies waarom ze stierven
Je zou denken dat er een soort gigantische vis zou blijven hangen, maar je zou het mis hebben. Eigenlijk, dunkleosteus bestond slechts ongeveer 50 miljoen jaar op aarde, een relatief korte tijd in vergelijking met andere soorten. Maar het is niet helemaal duidelijk waarom zo'n angstaanjagende roofdier - die over de hele wereld had kunnen bloeien - uitgestorven was.
De meest waarschijnlijke theorie is dat dunkleosteus werd weggevaagd door een catastrofe die het 'Hangenberg-evenement' werd genoemd. Tijdens deze periode daalde het zuurstofniveau in de oceanen dramatisch. Lage zuurstofgehalten zijn slecht nieuws voor de meeste soorten. Maar als je een monster van 3 ton met een enorm lichaam bent, is overleving hoogst onwaarschijnlijk.