Delen:
10 gekke weetjes over Crocodilians
De onbetwiste koningen van moderne reptielen, krokodillen, brengen angst, fascinatie en het verlangen naar leren bij veel mensen met zich mee. Bewoners van waterwegen, estuaria en wetlands in Noord-Amerika, Zuid-Amerika, Australië, Azië en Afrika, hebben krokodillen een aantal nogal ongebruikelijke eigenschappen die verder gaan dan alleen maar jachtvaardigheid. Terwijl krokodillen al hun weg naar eerdere lijsten hebben gevonden, worden in dit artikel de meest oneven of fascinerende feiten over deze opmerkelijke overlevenden uit een oude wereld uiteengezet.
10 krokodillen hebben oogkristallen om maanlicht en sterrenlicht weer te geven
Terwijl we meteen aandacht besteden aan hun ongelooflijke kaken, zijn krokodillen ogen evengoed waardig van nader onderzoek. Krokodilachtige ogen schitteren 's nachts door de aanwezigheid van guaninekristallen, die een laag vormen die bekend staat als het tapetum lucidum, dat zich achter het netvlies bevindt. De verticale, spleetvormige pupil kan 's nachts verwijden om extra licht te accommoderen en keert terug naar een smallere positie tijdens de uren met daglicht. Terwijl het oog licht van de sterren en de maan verzamelt, reflecteren deze kristallen het licht terug door het netvlies, vergroten het en produceren een respectabele vorm van nachtzicht. Deze visuele mogelijkheid laat het dier effectief jagen in een verduisterde omgeving.
Op zijn beurt maakt deze kenmerkende oogschijnsel krokodillen kwetsbaarder voor roofdieren, met name in het geval van jonge dieren, die een uitzonderlijk hoge predatiesnelheid hebben voordat ze een grotere, meer volwassen grootte bereiken. Stroperij door mensen kan een schadelijk effect hebben op de bevolking. Veel krokodillenjagers met leder of vlees in gedachten zullen de wezens 's nachts lokaliseren met hun stralende ogen. Gereflecteerd, zullen de ogen van een krokodil vaak een roodachtige kleur schijnen, opgaand als een baken.
9 krokodillen tranen
Krokodillentranen zijn een steunpilaar van de populaire mythologie, maar recent wetenschappelijk onderzoek aan de Universiteit van Florida heeft aangetoond dat ze een biologische realiteit zijn. Neurologieadviseur D. Malcolm Shaner van Kaiser Permanente in Los Angeles onderzocht een vorm van gezichtsverlamming bij mensen die bekend werd als "krokodillentranen" en begon de bron van de term te bestuderen. Na contact met de Universiteit van Florida, zoöloog Kent Vliet, onthulde het paar meerdere verwijzingen naar krokodilletranen en onderzocht ze zichzelf in het echte leven. Het vinden van verwijzingen naar krokodillen "mensen afslachten en huilen" The Voyage and Travel van Sir John Mandeville, geschreven in 1400, besloten ze om live tests uit te voeren met koekjes.
Na nauwkeurige observatie bleek dat er schuimende, schuimende vloeistoffen uit de ogen van kaaimannen en alligators kwamen terwijl ze werden gevoerd. De hypothese van Vliet is dat krokodilletranen optreden als gevolg van het geroffel en gesis van een voedende krokodil, die lucht door de sinussen kan persen voordat ze zich vermengt met tranen in de traanbuisjes (traanbuisjes). Dit zou verklaren waarom krokodilletranen zo bruisend lijken. Krokodilletranen zijn qua samenstelling vergelijkbaar met menselijke tranen, mogelijk dienen ze om de ogen te smeren. Andere biologische redenen moeten niet worden uitgesloten als het ware verhaal achter krokodillentranen aan het licht komt.
8 De dwergkrokodil
Krokodillen staan bekend als grote reptielen en populaire verbeeldingskracht is over het algemeen goed onderbouwd. De zoutwaterkrokodil is immers het grootste levende reptiel, terwijl andere krokodillen in meerdere meters worden gemeten. In Afrikaanse wetlands wonen echter ook enkele krokodillen die niet alleen klein zijn, maar die ook een frame hebben dat minder groot is dan sommige hagedissen. In tegenstelling tot de potentieel dodelijke reuzen zoals het zoutwater of de Nijlkrokodil, groeit deze mini-croc meestal slechts 1,5 meter lang. Volwassenen mogen niet ouder zijn dan 18 kilogram (40 lb).
Deze verkleinwoordige krokodillen hebben biologische kenmerken die overeenkomen met miniaturisatie. De krokodillen vallen dieren aan die groter zijn dan zijzelf en kunnen behoorlijk woest zijn, net zoals kleine honden onevenredig agressief lijken. Hun tanden zijn lang en scherp, met een bovenste en onderste gebit dat zich zichtbaar uitstrekt buiten elke kaak. Voedsel kan een breed scala aan zoogdieren, vogels en reptielen omvatten. Om te compenseren voor het feit dat ze zo klein zijn en om aanvallen van grotere roofdieren te ontmoedigen, zijn deze toothy en intimiderende reptielen uitgerust met extra knokige pantserplaten op de rug en het hoofd.
Helaas heeft menselijke vervolging, vaak als gevolg van het jagen op voedsel, onnodige dalingen veroorzaakt bij dwergkrokodilpopulaties. De toekomst van 's werelds kleinste krokodillen hangt af van een goed beheer van de habitat en een einde aan het onnodig doden van deze verbazingwekkende dieren.
7 De vreemde en bedreigde mini-alligators van China
China is de thuisbasis van de tweede, en veel minder bekend, van 's werelds enige twee alligatorsoorten. Terwijl krokodillen zeer divers zijn bij 14 soorten, is de biodiversiteit van alligators veel lager. De Chinese alligator is een opmerkelijk dier, goed gedocumenteerd in de Chinese geschiedenis als een soort die in wezen onschadelijk is voor de mens, maar ongewoon goed beschermd tegen roofdieren. China's alligators streken ooit over het hele continent, maar ze staan nu op de lijst van bedreigde diersoorten als gevolg van de mensheid. Hoewel ze worden beschermd door de Chinese overheid, worden deze dieren nog steeds geconfronteerd met vele bedreigingen en kunnen ze uit het wild verdwijnen zonder voldoende bescherming van de habitat en mogelijkheden voor aanvulling van de bevolking.
De Chinese alligator bereikt slechts ongeveer 1,5 meter (5 voet) en wordt overschaduwd door de vertrouwde Amerikaanse alligator, die nog steeds heel gewoon is in zijn thuisomgeving. Chinese alligators zijn goed uitgerust om hun natuurlijke roofdieren te weerstaan door hun verrassend sterke bouw.In tegenstelling tot de Amerikaanse alligator hebben Chinese alligators borden die zelfs hun buik beschermen. Alsof dat nog niet genoeg was, dragen zelfs hun bovenste oogleden beenplaten om zich te beschermen tegen aanvallen en verwondingen.
Een ander kenmerk dat dit dier onderscheidt, is zijn dieet. Hoewel het dier enige connecties heeft met drakenlegendes, is de tandstructuur geschikt om op schaaldieren te eten. Terwijl vogels, zoogdieren en vissen worden gevangen, komt een aanzienlijk deel van het voedsel van deze kleine alligator eigenlijk in de vorm van gemalen mosselen en venusschelpen.
6 False Gharial-A Potential Man Killer
In de wetlands van Indonesië en Maleisië wordt een minder bekende krokodilachtige soort met grote schubben, een fragmentarische groenbruine kleur en de indrukwekkende potentiële lengte van meer dan 5 meter (16 ft) gevonden. De valse gharial proeft vaak op vis, zoals de echte gharial van het Indiase subcontinent. Als aanpassing aan dit dieet, beoefenen beide dieren verlengde kaken. Echter, de valse gharial is de feller van de twee, met kaken die breder en robuuster zijn naast lang te zijn. In feite lijkt deze soort de grootste schedel van elke krokodillen soort te hebben. De massieve schubben en enorme tanden, meer spikier dan wat de meeste krokodilachtigen bezitten, geven een misschien draakachtig uiterlijk, terwijl de passende geslachtsnaam Tomistoma (soms gebruikt als een algemene naam) vertaalt naar "scherpe mond."
Dit reptiel is in staat om zoogdieren, waaronder makaken, en mogelijk herten te vangen. De valse gharial patrouilleert over de beschikbare habitat voor onoplettende prooi, en in tegenstelling tot de echte gaviaal, kan het een bedreiging voor de mens vormen. Het ecologische belang van dit geweldige dier en de onwaarschijnlijkheid van menselijke aanvallen wegen veel zwaarder dan de algemene reden tot bezorgdheid. Het is echter een feit dat menselijke overblijfselen zijn gevonden in de maag van een valse gaviaal na een gedocumenteerde fatale aanval.
Helaas vormen mensen een veel grotere bedreiging voor het voortbestaan van de valse gharial dan het ooit zou kunnen vormen voor mensen als een roofdier. Vermeld als bedreigd, loopt het risico van jagen, verlies van leefgebied, verstrikking in netten en verstoring. Instandhoudingsinspanningen, inclusief wettelijke bescherming, kunnen dit magnifieke levende relikwie ten goede komen.
5 Krokodillen met zout water Dood haaien
De zoutwaterkrokodil (ook wel de estuariene krokodil genoemd) van de Stille Oceaan en de Indische Oceaan heeft weinig introductie als soort nodig. De grootste krokodil, en het grootste reptiel ter wereld, dit beest is geen onbekende soort, maar eerder een bekende bedreiging voor de mens. Het heeft een werkelijk imposante ecologische staat van dienst ... als een haaienmoordenaar. Het behoud van haaien is een belangrijke overweging, maar zoutwaterkrokodillen kunnen haaien zien, die we zien als een potentieel dodelijk roofdier, als een potentiële maaltijd!
In één geval werd een zeer agressieve stierhaai gedood door een zeekrokodil terwijl een visser de ontmoeting documenteerde. Elk dier dat een haai als voedsel beschouwt in plaats van als een bedreiging, is een jager die het waard is om gerespecteerd te worden. Met een lengte van maximaal 7 meter in uitzonderlijke gevallen en met een gewicht van 1000 kg (2,200 lb), kan de krokodil met zout water zich ver in zee wanen, gemakkelijk drijvend aan het oppervlak en een grote afstand afleggen als een krachtige zwemmer. In de prooi van een landverblijf kunnen dieren voorkomen die zo groot zijn als waterbuffels, terwijl bezoeken aan open water kunnen leiden tot een maaltijd van vers haaienvlees.
4 krokodilschalen zijn zonnewarmteverdelers
Crocodilian-aanpassingen zijn talrijk en specifiek. Elke waarneembare eigenschap geeft een duidelijk voordeel, inclusief de prominente schalen die de groep gemeenschappelijk heeft. Speciale schubben op de rug van een krokodil warmen de bloedvaten in het zonlicht en houden het dier warm en actief ondanks het feit dat het een ectotherm (koelbloedig) dier is. Deze termen betekenen simpelweg dat het dier zijn eigen warmte niet produceert en moet vertrouwen op externe bronnen van thermische energie. De schubben bevatten botafzetting als geïsoleerde blokken, ostoderms genoemd, die het meest uitgesproken zijn in de geribbelde schubben op de rug.
Deze unieke schubben zijn gevuld met bloedvaten, die een netwerk van kleine haarvaatjes bevatten die bloed door de hete schalen duwen, warmte van de zon verzamelen en dan het verhitte bloed terugsturen in het lichaam van de krokodil om de temperatuur op peil te houden. Deze warmte ondersteunt de effectieve functie van meerdere lichaamssystemen. Door deze aanpassing zijn krokodilachtigen gemakkelijker in staat om actief te blijven in koelere omstandigheden. Dankzij aanpassingen zoals deze ingebouwde "zonnepanelen", kunnen krokodilachtigen een indrukwekkend scala aan omstandigheden aan en gebruiken ze verbeterde lichaamstemperaturen en energieniveaus bij het nastreven van paring, voeding en territoriale verdediging.
3 Crocodilians kunnen verticaal toeslaan
Crocodilians lijken onhandig in uiterlijk, maar dat is weinig meer dan een façade. In feite zijn krokodilachtigen razendsnel en in staat om met verblindende snelheden te slaan die worden voortgestuwd door hun gespierde benen wanneer ze in contact zijn met de grond. Zelfs grote, snel bewegende dieren kunnen worden gevangen voordat ze de kans krijgen om te reageren. Verdere hulp bij predatie is het opmerkelijke vermogen van krokodillen om zichzelf verticaal te lanceren met behulp van de kracht van hun staart tegen een rivierbedding. Op deze manier kan een verscheidenheid aan prooi-items worden genomen, wat vaak als een verrassing voor kijkers komt. Uitgerust met een scherp binoculair zicht dat enigszins lijkt op dat van mensen of uilen, kunnen krokodilachtigen de afstand tot het doel nauwkeurig schatten met behulp van de parallax van het doelwit.
Sinusoïdale golvingen van de staart lanceren het reptiel tot enkele meters van het diepere water dat de manoeuvre mogelijk maakt.In Australië, de zoetwaterkrokodil, meestal overschaduwd in de media door de enorme zeekrokodil, steeg naar bekendheid tijdens het filmen van de BBC-documentaire Wonderen van de moesson. Terwijl vliegende vossen langs de rivier trokken om water te halen, werden zoetwaterkrokodillen gefilmd die uit de rivier sprongen en de grote vleermuizen in hun kaken grepen. Het vermogen van krokodillen om vliegende prooien te grijpen spreekt boekdelen over de mate van hun behendigheid.
2 krokodillen Gebruik gereedschappen voor misleidende jacht
Het gebruik van hulpmiddelen door andere dieren dan mensen heeft de aandacht van het publiek getrokken, waardoor een veronderstelde scheidslijn tussen mensen en alle andere soorten niet klopt. Van primaten, zeeotters en zelfs reigers is bekend dat ze gereedschappen gebruiken, maar een nog grotere verrassing is dat een gebruik van krokodillen gereedschap is waargenomen. Onderzoekers van reptielen documenteerden onlangs twee krokodilachtigen die vogels met stokken naar hun dood lokten, waardoor de illusie ontstond van een uitstekende broedplaats.
In India vonden de onderzoekers krakerige krokodillen die hun stokken op hun neus stapten en onder het oppervlak ontweken. Ongelooflijk, dit gedrag bleek alleen in het broedseizoen plaats te vinden, wanneer de vogels naar stokjes zouden worden getrokken die het begin van een nest zouden kunnen vormen. Zodra de vogels dichtbij genoeg kwamen om de "mogelijke nestplaats" te worden, zouden de krokodillen hen als maaltijd grijpen. Op dezelfde manier zijn tijdens het broedseizoen Amerikaanse alligators op de loer geweest rond vogelhabitats met stokjes in evenwicht gehouden op hun neus, wachtend op onvoorzichtige vogels.
Omgekeerd bieden krokodilachtigen ook voordelen aan vogels in de vorm van bescherming tegen kleinere roofdieren. Echter, de vogels betalen een prijs voor deze bescherming, volgens de studie. Kuikens die in het water vallen, worden meestal een snelle snack.
1 Crocodilians kunnen bomen beklimmen
Crocodilians zijn de laatste dieren die te binnen schieten als het gaat om boomkwaliteiten. Echter, de eerste indrukken terzijde, ze kunnen helemaal omhoog klimmen naar de overkapping. Na schijnbaar vergezochte anekdotische rapporten van klimkrokodilachtigen voerde Dr. Vladimir Dinets van de Universiteit van Tennessee onderzoek uit in Afrika, Australië en Amerika en stelde vast dat vier krokodillenachtigen in bomen kunnen klimmen. Deze soorten, waaronder de imposante zoutwaterkrokodil en de zoetwaterkrokodil, zullen eigenlijk bomen schalen, wat ondanks hun nogal ongemakkelijke lichaamsplannen tot de enorme kracht van deze wezens spreekt.
De betrokken onderzoekers speculeren dat het boerisme bij deze anderszins in het water levende en op het land levende dieren een gedragsaanpassing is die bedoeld is om de voordelen van zonnebaden te vergroten als een vorm van thermoregulatie. Deze suggestie wordt ondersteund door verhoogde waarnemingen van neergestreken krokodilachtigen in gebieden waar er maar weinig plaatsen zijn die geschikt zijn om op de grond te zonnebaden. Het gedrag laat de krokodil ook toe om te scannen op prooien, en te kijken naar roofdieren. Een krokodil zou niet bij een prooi uit een boom springen, maar hij zou zicht kunnen krijgen op waar hij prooidelen zou kunnen achtervolgen.
Als vogeltourleider voor Pacific Rainforest Adventure Tours biedt hij vogeltours aan op Vancouver Island.