10 vogels met echt oneven verdedigingen

Dit is een vervolg op een van mijn eerste lijsten, 10 zoogdieren met vreemde verdedigingen. De meeste vogels kunnen vliegen, en vliegen is al een zeer effectieve verdediging tegen veel roofdieren; echter, met meer dan 10.000 soorten vogels die tot nu toe bekend waren, was te verwachten dat sommige van hen de schimmel braken.

Hier is een kleine selectie van vogels met onorthodoxe verdedigingsmechanismen - als je denkt dat er nog een andere vogel is die hier een plekje verdient, vergeet dan niet om het in de comments te vermelden!

10

Noordse stormvogel

De noordse stormvogel is een soort zeevogel, gerelateerd aan de beter bekende albatros. Noordse stormvogel komt uit de Noorse woorden ful-mar, wat betekent "vuile meeuw", en met goede reden. Deze vogels staan ​​bekend om hun vreselijke geur; niet alleen de vogels stinken, maar zelfs hun eieren doen het! Noordse schelpen die in museumcollecties zijn ondergebracht produceren nog steeds hun natuurlijke, misselijkmakende geur na honderd jaar opslag!

Maar hoewel de vieze geur van de noordse stormvogel een goede verdediging is tegen sommige roofdieren, zoals mensen, is het gewoon niet genoeg om andere roofvogels af te schrikken. Dit komt omdat vogels meestal een slecht reukvermogen hebben, en ze vinden het niet erg dat hun prooi stinkend is.

Niet in staat om te vliegen of wegrennen van gevaar, ontwikkelden stormvogelkuikens een verbazingwekkend, oftewel walgelijk verdedigingsmechanisme; wanneer ze worden bedreigd, braken ze een fel oranje, irriterende olie uit hun maag, die niet alleen slecht ruikt, maar zich ook vastklampt aan de veren van het roofdier (of de vacht). Deze olie zorgt ervoor dat de veren van roofvogels mat worden, waardoor hun isolerende eigenschappen verloren gaan, en het roofdier kan sterven aan blootstelling of verdrinken als het wordt overstroomd. Hierdoor zijn Noordse stormvogels niet alleen onsmakelijk, maar zelfs heel gevaarlijk voor potentiële roofdieren.

Interessant is dat hoewel volwassen stormvogels olie kunnen uitspugen, kuikens een veel beter doel hebben en herhaaldelijk kunnen schieten. Ze kunnen praktisch spugen vanaf het moment dat ze worden geboren, en sommige zijn gemeld als spuugend voordat ze volledig uit hun ei zijn gekomen.

De stormvogels zelf hebben veren die "immuun" zijn voor de olie; dit is erg belangrijk omdat jonge jonge stormvogelkuikens niet alleen naar roofdieren spugen, maar naar elk dier dat dichtbij komt, inclusief hun ouders; ze beginnen pas met het herkennen van hun ouders (en het vasthouden van hun vuur) als ze ongeveer drie weken oud zijn.

9

Hop

Gevonden in Afrika, Europa en Azië, en onlangs uitgekozen als nationale vogel van Israël, staat deze verwant ten opzichte van ijsvogels bekend om zijn ongewone vlucht (vergelijkbaar met die van een vlinder), zijn spectaculaire veerkam en zijn vervelende verdedigingsmethode.

Hoopoes hebben een speciale klier nabij de anus, die een stinkende substantie produceert. De vogel wrijft deze substantie over zijn veren en bedekt zijn hele lichaam met een stank die lijkt op die van verrot vlees. Niet veel roofdieren zijn geïnteresseerd in het hebben van zo'n vies ruikende vogel voor het avondeten.
Deze stof heeft echter een tweede functie; het werkt als een parasietafweermiddel en als een antibacterieel middel, dat de hop tegen vele ziekten beschermt.

Interessant is dat de volwassen hopjes deze afscheiding alleen produceren als ze de eieren laten broeden en voor de jongen zorgen; zodra de kuikens het nest verlaten, stopt de moeder met het produceren van de schadelijke stof.

Wat betreft baby-hop, ze hebben hun eigen verdedigingsmethode; wanneer ze bedreigd worden terwijl ze alleen in het nest zijn, spuiten ze hun uitwerpselen recht in het gezicht van het roofdier. Onnodig te zeggen dat dit een zeer effectieve techniek is om ongewenste bezoekers te verwijderen.

8

Killdeer

Killdeer zijn nogal luidruchtige vogels die vooral in Canada, de VS en Mexico voorkomen; ze nestelen op de grond, dus hun eieren en kuikens zijn bijzonder kwetsbaar voor roofdieren.

Om hun nest te beschermen, hebben volwassen killdeers een slimme techniek ontwikkeld; wanneer een landroofdier zoals een kat, vos of hond het nest nadert, beweegt de volwassen vogel zich weg van het nest, sleept een van zijn vleugels alsof hij kapot is en wanhopig met de andere klappert, en doet een noodoproep na.

De meeste roofdieren jagen achter de schijnbaar hulpeloze volwassene aan in plaats van dichter bij het nest te komen; als het roofdier het nest blijft naderen, kruipt de "gewonde" volwassene dichter bij het roofdier totdat het zijn volle aandacht krijgt. Wanneer er voldoende afstand is tussen het nest en het roofdier, vliegt de volwassen moordenaar weg.

Dit afleidingsscherm staat bekend als de "broken wing act" en is potentieel zeer gevaarlijk voor de volwassene, maar het heeft talloze killerder-nesten gered van ontdekt en overvallen door roofdieren.

Wat de killdeerkuikens betreft, is het bekend dat ze wegrennen van de nestplaats terwijl het roofdier door de volwassene wordt afgeleid.

Helaas werkt de "broken wing act" alleen met roofdieren (die zich van nature aangetrokken voelen tot weerloze, gewonde doelen) en is nutteloos tegen grote herbivoren zoals koeien en paarden die het nest hoe dan ook kunnen vertrappen.

7

Gravende uil

Gravende uilen worden gevonden in prairies en woestijnen van Canada tot Patagonië. Ze nestelen in holen, vandaar hun naam, en gebruiken vaak de verlaten holen van andere dieren; als ze echter geen leegstaande huizen kunnen vinden, kunnen ze ook zelf een hol graven. Gravende uiltanden worden vaak alleen in het hol gelaten door hun ouders, die op zichzelf en hun jongen moeten jagen. Gedurende deze tijd zijn de kuikens kwetsbaar voor roofdieren zoals vossen, coyotes, fretten en huiskatten.

Om deze vijanden weg te houden, hebben gravende uilkuikens een zeldzame vorm van mimiek ontwikkeld; wanneer ze zich bedreigd voelen (bijvoorbeeld als een dier begint te graven bij de ingang van het hol), produceren de ukjuffers een sissende oproep die erg doet denken aan het waarschuwingsgeluid van een ratelslang.Omdat het bekend is dat deze giftige adders zich verstoppen in holen, vluchten de meeste roofdieren (inclusief mensen!) Het liefst zodra ze het gevreesde rammeltje horen.

Volwassen gravende uilen staan ​​erom bekend het geluid van de ratelslang na te bootsen als ze in hun hol worden gedraaid. Dit verbazingwekkende verdedigingsmechanisme is een van de meest efficiënte onder vogels, maar het heeft een zwak punt; het is nutteloos tegen echte ratelslangen. Het is onwaarschijnlijk dat deze reptielen voor de gek gehouden of afgeschrikt worden door de nabootsing van de uil, maar niet alleen dat; ze zijn eigenlijk doof en kunnen zelfs hun eigen rammelaar niet horen, laat staan ​​dat van een nabootser. Dientengevolge, zijn de ratelslangen onder de weinige dieren die regelmatig op het graven van ukuikens dineren.

6

Europees-Aziatische koekoek

De Europees-Aziatische koekoek is het best bekend voor het leggen van zijn eieren op de nesten van andere vogels. Wanneer de baby koekoek wordt geboren, vernietigt het de eieren of kuikens van de gastheer, waardoor concurrenten worden geëlimineerd en snel groeit tot een immense grootte in vergelijking met zijn pleegouders.

Maar het leggen van eieren in een ander vogelnest kan moeilijk en zelfs gevaarlijk zijn voor de koekoek, aangezien de meeste kleine vogels hun nesten fel beschermen.

Om zichzelf te beschermen tegen mogelijke aanvallen heeft de vrouwelijke koekoek een uiterlijk ontwikkeld dat sterk doet denken aan een Sparrow Hawk, een roofvogel die zich voedt met kleinere vogels.

Door zich te vermommen als een woeste vogelroofdier, kan de koekoek andere vogels wegjagen van hun nest. Zolang de valse Mus Havik in de buurt is, durven de andere vogels niet terug te keren naar hun nest, en dus kan de Koekoek haar ei zonder problemen leggen en wegvliegen, onontdekt en ongedeerd.

Dat de Europees-Aziatische koekoek eruitziet als een mus-havik, werd lang geleden opgemerkt door mensen; De Romeinse natuuronderzoeker Plinius de Oudere geloofde zelfs dat Cuckoos letterlijk in haviken kon veranderen. Vogels daarentegen zijn schijnbaar niet in staat om een ​​havikachtige koekoek van een echte sperwer te vertellen en raken in paniek bij het zien van een van hen.

De hele valkachtige truc is zo effectief dat er verschillende andere soorten koekoek zijn die andere soorten havik nabootsen; de Zuid-Aziatische Hawk-Cuckoo bootst bijvoorbeeld een lokaal soort mus-havik, de Shikra, neer op de vluchtstijl en zelfs de manier waarop deze neerstrijkt!

5

IJzerhoudende pygmeeuil

Hoewel uilen meestal worden voorgesteld als het volgen van muizen en andere knaagdieren, jaagt men ook op veel vogels, en de meeste kleine vogels zijn doodsbang voor uilen, in feite zelfs zo dat wanneer ze overdag een uil zien (wanneer de uil minder snel aanval bij verrassing), zullen ze het luidruchtig lastigvallen in een poging het weg te jagen. Dit gedrag staat bekend als, Äúmobbing,Äù.

Hoewel pesten meestal alleen maar hinderlijk is voor de grotere, machtigste uilen, kan het potentieel zeer gevaarlijk zijn voor kleinere soorten zoals de ijzerhoudende uil. Deze vuistgrote uilen zijn bekwame vogeljagers, die een prooi opnemen tot tweemaal hun eigen grootte, en daarom worden ze gevreesd door alle andere kleine vogels op hun grondgebied.

Om zich tegen pesten te beschermen, heeft de ijzerhoudende pygmee-uil twee vlekken op de achterkant van zijn hoofd die op ogen lijken. Dit is voldoende om de meeste kleine vogels af te schrikken, omdat ze meestal geen uilen aanvallen die naar hun richting kijken. Verdoofd in het geloven dat de valse ogen de echte zijn, zullen de meeste vogels in angst vluchten, of deze keer opnieuw aanvallen vanuit, 'Aha', gericht op wat zij denken dat de achterkant van het hoofd van de uil is.

Natuurlijk zullen ze in dit geval de echte ogen van de uil ontmoeten en zelfs eindigen als de maaltijd van de uil.

4

Hoatzin kuiken

Gevonden in de regenwouden van Zuid-Amerika, werd de Hoatzin eens een 'fossiel' genoemd, en zelfs vandaag de dag is de exacte relatie met andere vogels onzeker. Het is op veel manieren ongebruikelijk; het voedt zich bijvoorbeeld met boombladeren, een heel vreemd dieet voor een vogel, en gebruikt bacteriële gisting om zijn voedsel te verteren, net als een koe. Hierdoor heeft de Hoatzin een zeer sterke, mestachtige geur, vandaar een van de populaire namen, "Ästink bird". Maar de vreselijke stank van de Hoatzin is niet de reden waarom het in deze lijst is opgenomen.

Hoatzins bouwen hun nest meestal in takken die boven water hangen. Wanneer ze worden gestoord of bedreigd door een roofdier, springen de Hoatzin-kuikentjes het water in om te ontsnappen. Het zijn hele goede zwemmers en duikers, en wanneer het gevaar voorbij is, kunnen ze de boom beklimmen en terug het nest in.

Om dit te doen hebben Hoatzin-kuikens twee klauwen aan elke vleugel, die doen denken aan die van Archaeopteryx en andere gevederde, vogelachtige dinosaurussen. Alleen jonge Hoatzins hebben deze klauwen; ze verdwijnen als de vogel ouder wordt en aan roofdieren kan ontsnappen door te vliegen en niet langer hoeft te klimmen. Hoewel de Hoatzin niet de enige vogel met klauwen op zijn vleugels is, is het zeker de meest beroemde en het is onderwerp van debat geweest tussen wetenschappers sinds de ontdekking ervan in 1776.

3

Potoo

Deze bizarre nachtelijke roofdieren zijn vooral te vinden in Mexico, Midden- en Zuid-Amerika en worden ook wel 'Äuvorg-vogels' genoemd vanwege hun buitengewone camouflage. De potoo voedt zich met insecten en kleine vliegende dieren zoals vleermuizen en kleine vogels, en overdag zit het op een boom en blijft het helemaal stil, perfect als een dode of afgebroken boomstronk. De veren lijken op boomschors en de oogleden hebben een gleuf die de vogel in staat stelt te zien, zelfs wanneer de ogen gesloten zijn.

Potoos zal gewoonlijk onbeweeglijk blijven zelfs wanneer ze worden benaderd door een ander dier (of mens), en ze vliegen alleen weg wanneer ze voelen dat ze zijn ontdekt. De camouflage is echter zo goed dat ze bijna nooit worden ontdekt en ze hebben amper roofdieren. Hierdoor is de potoo ook overdag extreem moeilijk te observeren.'S Nachts kan het alleen ontdekt worden omdat zijn ogen licht reflecteren, schijnend als de ogen van een kat of een uil.

Potoos zijn niet de enige vogels die boomstronken nabootsen (Australische kikkervuisten en sommige nachtjagers zijn ook bekend om dat te doen), maar ze zijn zeker het meest overtuigend.

2

Afrikaanse witte gemaskerde uil

http://www.youtube.com/watch?v=8Rp-CaIKvQs

Deze kleine uil was tot voor kort weinig bekend bij het publiek, toen een Japanse tv-show zijn buitengewone verdedigingsmethode liet zien. Als de gemaskerde uil wordt benaderd door een kleine of relatief niet agressieve vijand, trekt deze zijn veren naar buiten en sist om zichzelf groter en feller te laten lijken; dit is een gebruikelijke verdedigingsmethode onder uilen, zelfs de grotere, en lijkt voldoende om de meeste vijanden weg te jagen.

Wanneer de gemaskerde uil echter wordt geconfronteerd met een grotere, krachtiger vijand, probeert hij deze niet te intimideren, maar vlakt hij zijn veren en squints zodat zijn ogen bijna onzichtbaar zijn voor de roofdier. Door bewegingsloos te blijven, en geholpen door zijn schorsachtige veren, doet de gemaskerde uil zijn best om te lijken op een boomstronk of tak, net als de potoo, en ontsnapt dus aan de aandacht van het grotere roofdier. Hierboven ziet u een fragment uit de beroemde Japanse tv-show met de Afrikaanse gemaskerde uil (een gevangen exemplaar) die reageert op twee verschillende roofdieren, de Kerkuil en de krachtige Verreaux's Oehoe (de grootste uil van Afrika). Bekijk de clip alsjeblieft helemaal - het is echt geweldig.

1

Pitohui met een kap

Pitohuis met een kap is te vinden in Nieuw-Guinea, en hun verdediging tegen roofdieren is even simpel als verbluffend; ze zijn giftig. Pitohuis met pit voedt zich met bepaalde soorten kevers die een krachtige neurotoxine-alkaloïde bevatten die bekendstaat als een batrachotoxine (hetzelfde gif dat in de huid van Zuid-Amerikaanse pijlgifkikkers wordt aangetroffen).

Door deze kevers te eten, worden de vogels zelf giftig en concentreren ze het gif op hun eigen veren en huid. Ze zijn eigenlijk bekend bij de lokale bevolking als "rotzooi vogels", omdat hun giftigheid ze onmogelijk maakt om te eten tenzij de huid en veren worden verwijderd en het vlees wordt bedekt met houtskool en geroosterd.

Het aanraken van een Pitohui met een kap kan gevoelloosheid en tintelingen veroorzaken, evenals brandwonden en niezen van de huid (zoals gerapporteerd door wetenschappers die het schepsel hebben behandeld), terwijl het eten waarschijnlijk veel gevaarlijker is; om te waarschuwen voor de giftigheid ervan, heeft deze vogel een heldere, oranje en zwarte kleuring waardoor predikanten het kunnen herkennen.

Er wordt aangenomen dat pitohuis met een kap het toxine op hun eieren en kuikens kan wrijven om ze te beschermen tegen roofdieren. En alsof dit niet verbazingwekkend genoeg was, weten we nu dat de Hooded Pitohui niet de enige giftige vogel is; anderen, zoals de Variabele Pitohui en de Blue Caped Ifrita (ook gevonden in Nieuw-Guinea) zijn ook bevestigd als giftig en het lijkt mogelijk dat er nog vele anderen zijn die ontdekt moeten worden, zelfs bij al bekende soorten.