10 Verbazingwekkende dierenvaardigheden

We weten allemaal dat dieren ons graag beschamen als het gaat om geweldige vaardigheden. Maar dat is prima - we kunnen er nederig over zijn. Ik bedoel, als we ons echt als dieren zouden beschouwen, zou onze intelligentie alleen ons behoorlijk hoog op deze lijst zetten - maar niet bovenaan. Dus wat is er mooier dan de allerhoogste intellectuele capaciteiten? Nou, blijf lezen: ik garandeer dat een paar van deze vreemde en verbazingwekkende dierenvaardigheden je interesse opwekken.

10

Borneo Hills Ninja Slug

Ibycus rachelae voor de hippe mensen, deze semi-slak (hij heeft een schelp, maar hij is te klein om er in terug te trekken) werd ontdekt in een bergbos in Sabah, Maleisië. Een van de onderscheidende kenmerken die het zo uniek maakt, is het feit dat het een staart heeft die drie keer zo lang is als het lichaam, dat het om zichzelf heen krult wanneer het inactief is; een beetje zoals een kat die je niet echt wilt aaien.

Een ander merkwaardig vermogen: de ninja-slak kan calciumcarbonaat 'liefdesdarten' schieten in potentiële vrienden. Deze darts worden getipt met hormonen die speciaal zijn ontworpen om hun doelen in de stemming te brengen voor liefde, in de hoop dat ze zullen vergeten dat ze net met een piek zijn neergeschoten, waardoor de kans op succesvolle reproductie groter is.

9

Zelf-immuniserende Opossum

Het meest bekende verdedigingskenmerk van de veel voorkomende Noord-Amerikaanse buidelrat is het overweldigende instinct om de dood alleen maar na te bootsen als ze met gevaar worden geconfronteerd. Dit wordt Thanatosis genoemd en hoewel het enigszins effectief is tegen andere roofdieren dan auto's, is het soms niet genoeg. Dat is de reden waarom opossums werden gemaakt met een eiwit dat LTNF (Lethal Toxin-Neutralizing Factor) wordt genoemd en dat hen vrijwel immuun maakt voor het gif van slangen, bijen en schorpioenen. De manier waarop dit werkt, is precies zoals het klinkt: zodra het eiwit door het lichaam van het opossum wordt gif, zoekt het actief het en neutraliseert het. Verbazingwekkend genoeg wordt het buideldier niet alleen immuniteit verleend aan lokale slangen, maar ook aan slangen op andere continenten waarmee het nooit contact heeft gehad.

Interessante opmerking: het LTNF-eiwit is in ratten geïnjecteerd en is blijkbaar succesvol geweest in het verlenen van immuniteit aan knaagdieren voor anderszins dodelijke giffen.

8

Hippopotamus 'Blood-Sweat Sunscreen

Het nijlpaard staat bekend als een van de dodelijkste wezens in Afrika, maar dit zou niet het bepalende kenmerk moeten zijn van een wezen dat zo fascinerend is. Feiten en interessante weetjes in overvloed als het gaat om deze semi-aquatische titanen. (Slechts één komt in de buurt van dit lijstitem op kruiphoogte: de kakhelikopter die het met zijn staart creëert).

Om de zinderende Afrikaanse hitte het hoofd te bieden, brengen nijlpaarden een groot deel van hun tijd gedeeltelijk onder in meren en rivieren. Het water doet echter niets om de blootgestelde huid van de wezens te beschermen, en dat is waar het zonnescherm met nijlpaarden in werking treedt: deze bloedrode, gelatineachtige afscheiding wordt geproduceerd net als zweet, hoewel het verschilt doordat de klieren die het produceren zich bevinden onder de huid, in plaats van erin. Bestaat uit twee zeer zure verbindingen, droogt het olieachtige 'bloed-zweet' in de aanwezigheid van slijm en absorbeert zonlicht in het ultraviolette en zichtbare bereik.

Als een bonus blijkt dat de stof ook een sterk antibioticum is, dat infecties voorkomt bij open wonden die tijdens gevechten aan elkaar worden toegebracht.

7

Vliegende slang

Het is de harde realiteit die met het leven op bepaalde continenten gepaard gaat: op een bepaald moment zul je te maken krijgen met enkele bizarre en zelfs nachtmerrieachtige dieren. Spinnen? Fijn. Slangen? Yep. Krokodillen? Zeker. Vliegende slangen? Wat? Nee!

Zeker, in sommige beboste gebieden van Zuidoost-Azië, heb je misschien het geluk dat je een waanzinnig kronkelend, mild giftig slangetje tegenkomt - op hoofdniveau. Deze slangen zijn in staat om hun lichaam plat te maken, in hun magen te zuigen en een waaghalssprong uit de boomtoppen te maken om sneller en veiliger te reizen in aanwezigheid van roofdieren. Het meest vreemde is dat ze zelfs nog effectiever kunnen glijden dan hun tegenhangers met ledematen - tot wel 100 meter - ondanks het ontbreken van vleugels of zelfs vleugelachtige uitsteeksels.

6

Suïcidale mier

Er is een mierensoort aangetroffen in Maleisië en Brunei, van wie de arbeiders een bijzonder explosieve methode van zelfbeschikking of liever territoriale verdediging gebruiken. De mieren, die in het bezit zijn van een vergrote mandibulaire klier met een soort 'toxische lijm' die de hele lengte van hun lichaam doorloopt, kunnen hun buiken samentrekken en ervoor zorgen dat de klieren binnenin barsten. Dit resulteert in een onaangenaam (voor zowel de mier als het slachtoffer, zou ik kunnen veronderstellen) gutst van kleverige afscheidingen van de voorzijde van zijn hoofd. Je zou denken dat het hebben van een gezicht op je gezicht al erg genoeg zou zijn, maar de kleverige aard van de vloeistof zorgt ervoor dat de ledematen van kleinere roofdieren verstrikt raken, waardoor ze volkomen weerloos blijven tegen een tegenaanval van de kolonie. Om nog maar te zwijgen van de cocktail van chemicaliën die nu hun lichaam bedekt. Zelfs roofdieren hebben slechte dagen op kantoor.

5

Pistool garnalen

Als je hebt gehoord van de Pistol Shrimp, weet je wat de klauw is. Door deze enkele, massieve klauw te sluiten, produceert hij een luchtbel die zijn prooi kan bedwelmen of doden. Het klinkt niet al te indrukwekkend, maar er zijn een paar dingen die je moet weten over wat dit wezen doet voor zijn broodwinning.

Om te beginnen zijn deze garnalen over het algemeen ongeveer 3-5 cm lang, wat hen niet de meest intimiderende roofdier ter wereld maakt. Maar zelfs in die kleine omvang kunnen ze een cavitatiebel produceren die in staat is om met een snelheid van 97 km / h te rijden en een geluid te genereren dat ongeveer 218 decibel bereikt. Om de laatste in perspectief te plaatsen, duurt het ongeveer 160 decibel om een ​​menselijk trommelvlies te scheuren.

Dus dat lijkt allemaal behoorlijk indrukwekkend, maar er is meer.De bubbel die ze maken is een interessant soort fenomeen: wanneer de cavitatiebel instort, neemt de druk en temperatuur van de damp in het lichaam toe, waardoor het gas binnen in de omringende vloeistof met geweld wordt gedissipeerd, waardoor een akoestische schokgolf en zelfs zichtbaar licht wordt geproduceerd genaamd 'sonoluminescentie'. Hoewel de reactie niet lang genoeg duurt om alles rondom de garnaal te smelten, kan de hitte van de dampen oplopen tot 4700 graden Celsius. Ter vergelijking: het oppervlak van de zon wordt geschat op ongeveer 5.500 graden Celsius.

(Interessante opmerking: als de Pistoolgarnaal zijn hoofdklauw verliest, zal de kleinere klauw groter worden om hem te vervangen, terwijl de geamputeerde ledemaat naar een nieuwe 'normale' klauw regrowt.)

4

Bombardier Beetle

http://www.youtube.com/watch?v=j-wVFLucTks

Deze naam van deze grond-kever moet de eerste aanwijzing zijn dat het waarschijnlijk niet iets is waarmee je wilt spelen. Door twee chemische verbindingen afzonderlijk in hun lichaam op te slaan, hebben ze in wezen de rol van het laboratorium van de natuur op zich genomen. Wanneer ze worden bedreigd, dwingen ze beide chemicaliën door afzonderlijke buizen en in een soort interne 'mengpot' met water en een combinatie van katalytische enzymen. Dit veroorzaakt een hevige chemische reactie: de temperatuur van de vloeistof schiet omhoog, bijna tot aan het kookpunt van water. De substantie wordt vervolgens krachtig naar het doelwit van de kever gedreven; de temperatuur kan dodelijk zijn voor aanvallende insecten en kleine wezens zoals kikkers.

En als je denkt dat de kever de juiste manier moet aangaan om zijn slachtoffer neer te schieten, denk dan nog eens goed na. Bij sommige soorten kunnen de klieropeningen meer dan 250 graden draaien, en kunnen ze zelfs tussen hun benen worden gericht voor een frontale aanval.

3

Bootst Octopus na

Als octopus is het moeilijk om erkenning te krijgen voor je vermogen om jezelf te camoufleren. Alle octopussen hebben de mogelijkheid om hun kleur en textuur te veranderen, om zich aan te passen aan hun omgeving. Maar de Mimic Octopus neemt het onderwaterkameleonisme een paar stappen verder: het kan andere wezens nabootsen.

Afhankelijk van wat het zou kunnen aanvallen, beslist de mimische octopus op intelligente wijze welk roofdier hij moet nabootsen. Er is bijvoorbeeld een mimische octopus waargenomen onder aanval door een damselfish. Het begroef zichzelf te begraven en zes tentakels in het zand, waarbij de andere twee in tegenovergestelde richtingen wees en daarbij de beweging van een zeeslang nagebootst.

Het is ook waargenomen dat nabootsende octopussen de verschijningen en het gedrag van koraalduivels, platvis, kwallen, pijlstaartroggen, mantisgarnalen en zeeanemonen kopiëren; er wordt beweerd dat ze zijn gezien als het nabootsen van minstens 15 verschillende soorten.

2

Zelfgenezing Axolotl

De axolotl is om een ​​paar redenen een vreemd wezen. Het is een neoteneuze salamander, wat betekent dat het zijn larvale vorm behoudt, zelfs na het bereiken van geslachtsrijpheid. Hoewel beperkt tot het water, heeft het een rudimentaire reeks longen die het af en toe gebruikt om lucht aan de oppervlakte te happen. En het heeft de helende krachten van een superheld.

Wanneer een van deze wezens is beschadigd (doorgesneden of een ledemaat afgescheurd), begint de coagulatie onmiddellijk - en beginnen er nieuwe cellen te ontwikkelen. In het geval van een ontbrekende ledemaat begint zich een laag huidcellen te vormen vanuit de cellen ter plaatse van het trauma. Hierna beginnen nieuwe weefsels te groeien: de axolotl is opmerkelijk vanwege zijn vermogen om nieuwe bloedvaten, pezen, spieren, botten en zelfs zenuwen te genereren. De tijd die nodig is om een ​​gloednieuwe ledemaat te laten groeien? Slechts een paar maanden.

Dezelfde regeneratie vindt plaats met niet-vitale organen en zelfs delen van de hersenen. Het is vanwege deze geweldige helende vermogens dat de axolotl vaak wordt bestudeerd in laboratoria over de hele wereld, die hopen deze eigenschappen ooit aan mensen door te geven.

1

Onsterfelijke kwal

De Turritopsis-voeding is een soort kwallen met een claim op onsterfelijkheid. Het staat bekend om zijn vermogen om voortdurend terug te keren naar het onvolgroeide poliepstadium na het bereiken van geslachtsrijpheid. Het volbrengt dit door een proces genaamd 'transdifferentiatie', wat in wezen het vermogen is om een ​​type gespecialiseerde cel in een volledig nieuwe cel te transformeren. Tijdens dit proces gaat de kwal fysiek terug in het begin van een poliepolonie, absorbeert zijn eigen tentakels en bel, nestelt zich vervolgens op de zeebodem en begint weer volwassen te worden - denk er gewoon aan terug te keren in een baby nadat hij is geworden een volwassene.

Turritopsis nutricula kan dit in essentie voor altijd doen - waardoor het het enige bekende wezen is dat biologisch onsterfelijk is. Natuurlijk moeten ze nog steeds roofdieren in hun poliepstadium vermijden, wat fysiek onmogelijk is gezien ze zich niet kunnen verplaatsen. Dit maakt het hoogst onwaarschijnlijk dat een onsterfelijke kwal zijn naam in het wild echt zal naleven.